Μπορεί οι εντυπώσεις και τα φώτα της δημοσιότητας να πήγαν σε μια αμφιλεγόμενη παράσταση με επικίνδυνες πολιτικές νύξεις (σ' εκείνην της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού, που ανέβηκε, κατέβηκε και ξανανέβηκε για μια βραδιά), αλλά σε κάποιες σκηνές της Αθήνας, κάποιοι καλλιτέχνες επενδύουν στις ανθρώπινες σχέσεις και στα διαρκή και διαχρονικά πάθη του έρωτα. Και βγαίνοντας σε κάνουν να σκεφτείς ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επιμένουν στον άνθρωπο, στις ανισορροπίες της ψυχής του όταν ερωτεύεται, στα πάθη του όταν διεκδικεί, στη λύσσα του όταν θέλει να «κρατήσει» όσα έχει διεκδικήσει. Και στο πώς και οι συμπεριφορές μας στον έρωτα καθορίζονται, θέλοντας και μη, από την περιρρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα και εποχή.
Στο θέατρο «Πόρτα» φέτος, δεύτερη χρονιά με τον Θωμά Μοσχόπουλο στην καλλιτεχνική διεύθυνση, έχει δοθεί -τώρα αρχίζει να διαφαίνεται η ηθελημένη επιλογή- έμφαση σε κείμενα διαφορετικών συγγραφέων και διαφορετικών εποχών που ανιχνεύουν και καταπιάνονται με το βάσανο (και το μεγαλείο) το έρωτα, αλλά και με τους τρόπους που κατανοούμε ή αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας όταν βρισκόμαστε σ' αυτή την κατάσταση. Ταυτοχρόνως, μέσα από αυτά τα κείμενα που επιλέγει φέτος ο Θωμάς Μοσχόπουλος αγγίζει συγκεκριμένες εποχές, δεκαετίες ή ιστορικές περιόδους, που οι ανθρώπινες σχέσεις αποτυπωνουν τα ήθη της κοινωνίας, το μεγαλείο της, τις αδιέξοδες επιλογές της ή τον ξεπεσμό της. Το θέατρο «Πόρτα» ξεκίνησε με ένα σχόλιο τέτοιου είδους για την δεκαετία της ευδαιμονίας, τη δεκαετία του ’90, με το έργο του Αντριου Μπόβελ «Σκοτεινές Γλώσσες», παράσταση που συνεχίζεται μέχρι 14/2.
Από την περασμένη Πέμπτη, καθώς μπαίνουμε στην πλατεία του θεάτρου «Πόρτα», είμαστε αντιμέτωποι με ένα ομιχλώδες τοπίο. Δεν καλοβλέπουμε τι ακριβώς συμβαίνει στη σκηνή. Είναι σαν να μας καλεί να σηκώσουμε ένα πέπλο και να δούμε μια ιστορία των αρχών του 19ου αιώνα, μέσα από ένα έργο του Γάλλου ρομαντικού ποιητή και συγγραφέα Αλφρέ ντε Μυσσέ με τον τίτλο «Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας, που γράφτηκε το 1832. Κι όταν κάπως ξακαθαρίζουν τα πράγματα παρακολουθούμε ερωτικά τρίγωνα, απελπισμένους έρωτες, σαρκαστικά στοιχήματα, κυνικούς όρους, αναξιοπρεπείς συμπεριφορές στα ανώτερα αλλά και στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας.
Βρισκόμαστε σε περίοδο καρναβαλιού, όπως δείχνουν τα κοστούμια ή σε περίοδο κοινωνικής κρεπάλης, παρακμής και ηθικής χαλάρωσης; Μάλλον έχουμε μπροστά μας «το πανόραμα μια ολόκληρης κοινωνίας, που αιωρείται μεταξύ λάσπης, ακριβών αρωμάτων, ιδρωμένης σάρκας και φίνων κρασιών, φαντασίωσης και άχθους», σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης. Η σχόλη, η ευτυχία, το γλέντι είναι οι μόνες σταθερές για αρκετά μέλη της κοινωνίας. «Μεγάλη τρέλα να μην είσαι ευτυχής», λέει ο ζωηρός Οκτάβιος, στον ερωτευμένο με την Μαριάννα φίλο του, Σέλιο, που αναζητεί με άλλον τρόπο την πληρότητα και την ευτυχία. Και λίγο αργότερα, όταν ο Σέλιο αρνείται να παραβεί τις αρχές του, ο ανερμάτιστος Οκτάβιος τον ρωτάει με ειλικρινή απορία: «Δεν είναι γελοία πράγματα η πίστη και η τιμιότητα;».
Ο παράτολμος Οκτάβιος (ο Γιώργος Παπαγεωργίου, σε πολύ ώριμη στιγμή) αναλαμβάνει να διευκολύνει την ερωτική αγωνία του φίλου του, σχεδόν για να σπάσει πλάκα κι επειδή δεν έχει να χάσει κάτι. Εμπλέκεται και ο ίδιος σε συναισθήματα, αλλά στην πορεία, και μετά από πολλές ανατροπές, αναγνωρίζει το ήθος του Σέλιο, την εντιμότητά του, τις αξίες του: «Ηταν η καλή πλευρά του εαυτού μου. Ηταν άνθρωπος μιας άλλης εποχής».
Το τέλος της παράστασης δεν έχει ομίχλη, φαίνεται να έχει διαλυθεί, όπως διαλύθηκαν οι ψευδαισθήσεις και οι αυπατάτες του Οκτάβιου. Τα λόγια του Αλφρέ ντε Μυσσέ, που ακούστηκαν στην αρχή της παράστασης αφορούν και την μεταλλαξη του Οκτάβιου και τις αναζητήσεις της εποχής μας: «Ολη η αρρώστια του αιώνα αυτού προέρχεται από δύο αιτίες· ο λαός που πέρασε τόσα και τόσα κουβαλάει στην καρδιάτ ου δύο πληγές: Οτι εκείνο που ήταν δεν είναι πια κι εκείνο που θα ’ρθει δεν έχει φτάσει ακόμη. Μην αναζητάτε αλλού το μυστικό των δεινών μας».
Info: Στις «Ισορροπίες της Μαριάννας», παίζουν: Ξένια Καλογεροπούλου, Ηλιάννα Μαυρομάτη, Ντένης Μακρής, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Χρήστος Σαπουντζής, Παντελής Βασιλόπουλος, Γιώργος Παπαγεωργίου, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. Η μετάφραση είναι της Ξένιας Καλογεροπούλου και οι φωτογραφίες της παράστασης του Πάτροκλου Σκαφιδά. Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 9.15μ.μ. και Κυριακή στις 6.30μ.μ.