Με τις πρώτες προκριματικές στην πολιτεία της Αϊόβας, η εκλογική διαδικασία στην Αμερική εισήλθε στην τελική ευθεία και η ανθρωπότητα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τα μηνύματα που έρχονται από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Οι περισσότεροι Ελληνες και άλλοι μη Αμερικανοί επαναπαύονται στην αίσθηση που εκπέμπει η εξ αποστάσεως ανάγνωση της αμερικανικής πολιτικής ότι η επόμενη πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι η Χίλαρι Κλίντον. Και αυτό όχι απαραίτητα γιατί συμφωνούν με την οικονομική, κοινωνική ή και εξωτερική της πολιτική, τις οποίες άλλωστε δεν γνωρίζουν σε βάθος, αλλά επειδή την έχουν παρακολουθήσει ως πρώτη κυρία, ως γερουσιαστή και ως υπουργό Εξωτερικών, και έχουν πεισθεί ότι πρόκειται για μια ισορροπημένη πολιτικό με εμπειρία, γνώση και αίσθηση του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Το αν θα αυξήσει τους φόρους ή θα μειώσει τις δαπάνες, το αν θα βελτιώσει το σύστημα εκπαίδευσης ή θα μεταρρυθμίσει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο εσωτερικό των ΗΠΑ ελάχιστα τους ενδιαφέρει. Γνωρίζουν, όμως, ότι δεν θα προβεί σε κάποια αλλοπρόσαλλη ενέργεια. Και αυτό τους καθησυχάζει, διότι ξέρουν ότι η όποια απόφαση ή δράση του ηγέτη της υπερδύναμης έχει συνέπειες σε όλο τον πλανήτη.
Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σύγκρουση μεταξύ της πιθανής Δημοκρατικής υποψήφιας (παρά τα πλήγματα και τις απώλειες στις πρώτες προκριματικές, η Χίλαρι θα πάρει το χρίσμα) και του Ρεπουμπλικανού αντιπάλου της διαγράφεται αμφίρροπη. Υπό αυτό το πρίσμα προκαλεί όχι απλά ανησυχία αλλά φόβο το τοπίο που διαμορφώνεται στους Ρεπουμπλικανούς, όπου προηγούνται με διαφορά ο Ντόναλντ Τραμπ, που απειλεί να απαγορεύσει την είσοδο όλων των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, και ο γερουσιαστής του Τέξας Τεντ Κρουζ, ο οποίος δηλώνει αποφασισμένος να «ισοπεδώσει» με γενικευμένους βομβαρδισμούς τις περιοχές όπου δρα το ISIS.
Ο πρόεδρος μιας χώρας που γνωρίζει ότι έχει την ισχύ να καταστρέψει πόλεις, περιοχές, χώρες, ακόμη και ηπείρους, πρέπει να διαθέτει τεράστια αποθέματα ωριμότητας και αυτοσυγκράτησης. Οι κ. Τραμπ και Κρουζ έχουν δείξει ότι δεν τα διαθέτουν. Δεν είναι ισορροπημένοι. Δεν εμβαθύνουν. Αντιδρούν με το ένστικτο, όχι τη λογική.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι –οι κυβερνήτες του Νιου Τζέρσεϊ, Κρις Κρίστι, και του Οχάιο, Τζον Κασίς, ο πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα, Τζεμπ Μπους, και η πρώην επικεφαλής της Ηewlet-Packard, Κάρλι Φιορίνα– κινούνται στο 2% με 3%. Ο μόνος ικανός να τους απειλήσει είναι ο υπερσυντηρητικός αλλά όχι υπερφίαλος, γερουσιαστής της Φλόριντα, Μάρκο Ρούμπιο. Η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν δύναται να κάνει κάτι. Παρακολουθεί ανήσυχη και ελπίζει ότι το περίπου 10% του συνόλου των Αμερικανών –οι Ρεπουμπλικανοί που ψηφίζουν στις προκριματικές– δεν θα επιλέξουν ως υποψήφιο πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου έναν αλλοπρόσαλλο άνθρωπο.