«Πρώτο ταξίδι, έτυχε ναύλος για τον Νότο»

«Πρώτο ταξίδι, έτυχε ναύλος για τον Νότο»

2' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η θάλασσα, η γυναίκα, ο θάνατος. Αυτά είναι τα τρία μεγάλα «άλμπουρα» που οδηγούν την ποίηση του Νίκου Καββαδία, ενός από τους πιο σκοτεινούς και ταυτόχρονα ενδιαφέροντες Ελληνες ποιητές του 20ού αιώνα. Από τους ίδιους αυτούς άξονες εμπνεύστηκε και ο Θάνος Μικρούτσικος για να δημιουργήσει το 1979 τον εμβληματικό «Σταυρό του Νότου», ένα μουσικό έργο που πέρασε στο λαϊκό συνειδητό όσο λίγα, συνεχίζοντας ακόμη και σήμερα να συγκινεί ανθρώπους όλων των ηλικιών. Μέσα από τη μουσική του, το ονειρικό σύμπαν του Καββαδία με την «πλωριά Γοργόνα», το θρυλικό «Μαχαίρι», το «kuro siwo», τους «κούληδες» και τόσα άλλα, ζωντανεύει με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό ή αν προτιμάτε θεατρικό…

Την προφανή αυτή δραματικότητα, τόσο του έργου του ποιητή –συνδυασμένου με την ερμηνεία του μουσικοσυνθέτη– όσο και της ίδιας της ζωής του, θέλει να αξιοποιήσει ο Θέμης Μουμουλίδης στη μουσικοθεατρική παράσταση «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου», η οποία συνεχίζεται (τουλάχιστον) μέχρι 21 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Μπάντμιντον. Ο σκηνοθέτης, ο οποίος πριν από δύο χρόνια είχε παρουσιάσει με επιτυχία στην ίδια σκηνή τη βιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη «Ποιος τη ζωή μου..», βρίσκεται εδώ αντιμέτωπος με μια σαφώς πιο περίπλοκη αποστολή· κι αυτό γιατί, αντί για τον πασίγνωστο Θεοδωράκη, αυτή τη φορά έχει να κάνει με τον πολύ πιο μυστηριώδη Καββαδία με τα μόλις 37 δημοσιευμένα ποιήματα και τα λίγα ακόμα σπαράγματα (κυρίως το πολύτιμο πεζό «Βάρδια») ως ερμηνευτικά εργαλεία. Αν σε αυτό προσθέσουμε την τεράστια απώλεια του πρωταγωνιστή του Μηνά Χατζησάββα, εν μέσω των προετοιμασιών, καταλαβαίνουμε πως το έργο του μόνο εύκολο δεν ήταν.

Κι όμως, σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Η διάρκειας δυόμισι ωρών παράσταση στρέφει πολύ εύστοχα την προσοχή της περισσότερο στην ψυχογραφία του ποιητή και λιγότερο στις περιπέτειες των ταξιδιών του, αποφεύγοντας την υπερβολική δραματοποίηση προς χάριν μιας πιο «φιλοσοφημένης» προσέγγισης, με όχημα φυσικά τα τραγούδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γυναικεία φιγούρα, η οποία είτε ως μάνα είτε ως ερωμένη ή πόρνη μοιάζει να στοιχειώνει την ψυχή και τον νου του πρωταγωνιστή Καββαδία. Ο Στέλιος Μάινας αντικαθιστά επάξια τον εκλιπόντα Χατζησάββα (η παράσταση είναι αφιερωμένη σε αυτόν), ενώ από τις υπόλοιπες ερμηνείες ξεχωρίζει αυτή του Ιωάννη Παπαζήση ως Μποντλέρ – δαίμονας του ποιητή. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είναι μάλλον και ο πιο ενδιαφέρων του έργου· πανταχού παρών, συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης και ταυτόχρονα το μυστικό ένστικτο που γεννά την ποιητική δημιουργία.

Οσον αφορά το μουσικό κομμάτι και τη σύνδεσή του με τη δραματουργία –εδώ βρίσκεται επί της ουσίας το μεγάλο στοίχημα της παράστασης– οι εντυπώσεις είναι μάλλον ανάμεικτες. Κάποια κομμάτια είναι εξαιρετικά, με τα τραγούδια να εισάγονται ταιριαστά μέσα από μικρά θεματικά σκετσάκια (βλ. «Ενα μαχαίρι», «Θεσσαλονίκη» κ.ά.) ενώ άλλα είναι πιο αδύναμα, κάτι που εν μέρει οφείλεται και στις εμφανείς ελλείψεις της παραγωγής.

Σε κάθε περίπτωση οι ερμηνείες είναι σχεδόν πάντα εκεί για να σώσουν την κατάσταση: η Ρίτα Αντωνοπούλου με το εύρος της φωνής αλλά και το αρχοντικό της παράστημα απογειώνει με άνεση όλα τα κομμάτια που της ανατίθενται – κορυφαία η σκηνή του «Νέγρου θερμαστή» σε στυλ ροκ συναυλίας. Σε υψηλό επίπεδο στέκεται και ο Κώστας Θωμαΐδης ενώ συγκινητικός είναι, τέλος, ο ίδιος ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση ως πλανόδιος μουσικός, παραδίδοντας, μεταξύ άλλων, τη γνωστή συγκλονιστική του σόλο ερμηνεία στο «7 νάνοι στο s/s Cyrenia».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή