Εν μέσω πολλαπλών κέντρων πίεσης βρίσκεται ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς ούτως ή άλλως η συγκυρία δεν προσφέρεται για περιόδους χαλάρωσης και εσωκομματικούς μήνες μέλιτος. Οι πρωτοβουλίες του κ. Αλ. Τσίπρα, που έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να παίξει στα ζάρια την πορεία της χώρας προκειμένου να εξασφαλίσει την εξουσία, οι πιέσεις των Ευρωπαίων, που θα ήθελαν να δουν το κόμμα της Κεντροδεξιάς να στηρίζει το ασφαλιστικό και τα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά και η ανάγκη, πολιτική και οικονομική, για ανασυγκρότηση του κόμματος αποτελούν τα τρία πεδία στα οποία θα δοκιμαστεί ο κ. Μητσοτάκης.
Ηδη στο εσωτερικό ασκείται, υπόγεια είναι η αλήθεια, κριτική για τους… χαμηλούς τόνους του κ. Μητσοτάκη και, κυρίως, για τη θέση που εξέφρασε στο ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Ιστορίες» ότι δεν βιάζεται να κυβερνήσει. Δεν είναι λίγοι όσοι θα επιθυμούσαν πιο υψηλούς τόνους, ειδικά στο μεταναστευτικό, που ο κ. Μητσοτάκης έθεσε εκτός του πεδίου αντιπαράθεσής του με την κυβέρνηση. Αυτή η μερίδα στελεχών θα επιθυμούσε μια δομική αντιπολίτευση, συντασσόμενη επί της ουσίας με τους υψηλούς τόνους κριτικής που διατύπωσε, προ εβδομάδος, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Ακόμη και εν αγνοία του κ. Σαμαρά, ο οποίος πάντως υπογράμμισε ότι θα παραμείνει ενεργός, από όποιο μετερίζι, μέχρι την ολοκλήρωση του μεταρρυθμιστικού έργου που ξεκίνησε το 2012, τα εν λόγω στελέχη θα επιθυμούσαν μιας μορφής εφόρμηση προς την κατάληψη της εξουσίας, υπό την έννοια ότι κάθε ημέρα διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ζημία για τη χώρα.
Το, όχι και τόσο, παράδοξο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης ετοιμάζεται να δεχθεί πίεση με εκ διαμέτρου αντίθετη αφετηρία και επιδίωξη. Το «όχι» του προέδρου της Ν.Δ. στο ασφαλιστικό της κυβέρνησης Τσίπρα είναι ήδη γνωστό στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων και, ακόμη κι αν δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιας μορφής πίεση προς τη Ν.Δ, αυτό θεωρείται έως και δεδομένο ότι θα συμβεί στις 17 Φεβρουαρίου, οπότε ο κ. Μητσοτάκης θα συμμετάσχει στην πρώτη του σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες. Το ισχυρό όπλο του κ. Μητσοτάκη έναντι αυτή της πίεσης, πέραν της ισχυρής μεταρρυθμιστικής του ατζέντας αλλά και του έργου του την περίοδο 2013-2014, είναι και η πολιτική συνδρομή που παρέχει στην κυβέρνηση στο ζήτημα του μεταναστευτικού, που εκ των πραγμάτων είναι πολύ πιο κρίσιμο για τους Ευρωπαίους, και ειδικά για την κ. Αγκελα Μέρκελ, από ό,τι το ελληνικό πρόγραμμα.
Το εσωκομματικό μέτωπο
Ο κ. Μητσοτάκης θα ήθελε να έχει χρόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ΣΚΑΪ δήλωσε ότι δεν βιάζεται να κυβερνήσει αλλά βιάζεται να ανασυγκροτήσει το κόμμα. Η έννοια της ανασυγκρότησης δεν περιορίζεται στο αδιαμφισβήτητο ζήτημα της οικονομικής επιβίωσης της Ν.Δ., όπου ο κ. Μητσοτάκης αναμένει το πόρισμα των ορκωτών ελεγκτών, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένα δυνατό χαρτί στα χέρια του νέου προέδρου. Δεν περιορίζεται, επίσης, ούτε στον μετασχηματισμό της Ν.Δ. σε ένα «διαδραστικό» κόμμα, που θα προσφεύγει, περιοδικά, στη βάση των μελών προκειμένου να ζητεί τη θέση τους για μείζονα ζητήματα πολιτικής, διαδικασία που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη για την ηγεσία ώστε να «μπολιάσει» το κόμμα με ιδέες και πολιτικές που ενδεχομένως δεν θα εγκρίνονταν από τις παραδοσιακές δομές.
Η ανασυγκρότηση του κόμματος αφορά και τη θέληση κάθε νέου αρχηγού να διαμορφώσει τις εσωτερικές ισορροπίες με τέτοιον τρόπο ώστε, αφενός, το κόμμα να λειτουργεί με τους όρους που ο ίδιος θέλει, αφετέρου δε, να αντανακλώνται τα νέα δεδομένα μετά την αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία. Ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να υλοποιήσει αυτή του την επιδίωξη μέσα από το συνέδριο του Απριλίου και, σε πρώτη φάση, μέσα από την εκλογή προέδρου και νέων οργάνων στην ΟΝΝΕΔ.
Η νεολαία της Ν.Δ. δίνει 400 συνέδρους για το συνέδριο του κόμματος, αριθμός κρίσιμος για την έγκριση του νέου καταστατικού, ειδικά από τη στιγμή που θα προβλέπει μείωση των ex officio μελών στα όργανα, και την ανάδειξη της νέας πολιτικής επιτροπής. Το επιτελείο του κ. Μητσοτάκη μοιάζει να εμπλέκεται ενεργά στη μάχη, και ο σχεδιασμός της ηγετικής ομάδας προβλέπει εκλογή νέου προέδρου στις 6 Μαρτίου και συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στις 26 και 27 του ίδιου μήνα, ενώ οι προσπάθειες να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του απερχόμενου προέδρου Σάκη Ιωαννίδη (σ.σ. ο οποίος είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη) δεν απέδωσαν, λόγω της βούλησης των συνεργατών του προέδρου της Ν.Δ. για εκκαθάριση του σημερινού σκηνικού στη νεολαία. Τα στρατόπεδα διαμορφώνονται γύρω από δύο πιθανούς υποψηφίους: τον κ. Βασίλη Γεωργιάδη, που αποτελεί την επιλογή της ηγεσίας και έχει ερείσματα στα επιτελεία των Ανδρ. Παπαμιμίκου, Απ. Τζιτζικώστα, και τον κ. Απ. Μπακόλα, που υποστηρίζεται από το νυν πρόεδρο Σ. Ιωαννίδη, βουλευτές και στελέχη όπως οι κ. Κατσαφάδος, Πάνου. Τις τελικές ισορροπίες θα κρίνουν οι συμμαχίες που δρομολογούνται. Είναι ενδεικτική η προχθεσινή παρέμβαση 156 στελεχών της ΟΝΝΕΔ που θεωρούνται επιρροής του πρ. γραμματέα Ενημέρωσης Γ. Καραγιάννη, το αίτημα των οποίων για ριζική αλλαγή των δομών και του πολιτικού λόγου της ΟΝΝΕΔ προσομοιάζει με την ατζέντα που υιοθετεί ο κ. Γεωργιάδης.