«Δεν έχουμε ποτάμια δεν έχουμε πηγάδια δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι’ αυτές, που ηχούν και που τις προσκυνούμε». Τα κύματα αλληγορίας του ποιητή (και διπλωμάτη) μάς οξειδώνουν. Αναγκαία η προσγείωση από τον φευγαλέο μέσω στίχων στοχασμό, οι συνθήκες φράσσουν κάθε δίοδο μεσοπρόθεσμης διαφυγής. Σκοντάφτουμε όλοι, χαμένοι στο δάσος των διαπιστώσεων, ενώ πριν χρονίσει απογυμνώθηκε η γενναιόδωρη εκλογική εμπιστοσύνη προς το κόμμα εχόντων «ηθικό πλεονέκτημα». Πόθεν; Παλαιά ιστορία που αρδευόταν από τη λήξη του εμφυλίου. Οι ηττημένοι επί σειρά ετών παρέμειναν δακτυλοδεικτούμενοι, εξόριστοι του Δημοσίου, ύποπτοι ρεβανσισμού.Το βάζο με το μέλι δεν ήταν γι’ αυτούς.
Παράλληλα, το πλήρωμα της Αριστεράς ανατόκιζε στα λαϊκά στρώματα αλλά και σε μετριοπαθείς αντιπάλους, όσο η κατάσταση ομαλοποιείτο, το πάγιο: Οι μη μετέχοντες στην εξουσία διατηρούν ισχυρό πλεονέκτημα έναντι αυτών που την ασκούν. Η φθορά από τη λήψη αποφάσεων, η αθέτηση υπεσχημένων, η υποταγή σε πειρασμούς είναι βούτυρο στο ψωμί για τους εν αναμονή που κριτικάρουν ανηλεώς. Δεν είναι μόνον αυτό. Το άρμα της Αριστεράς έσυραν κι άνθρωποι που τους σέβονταν φωναχτά οι δίκαιοι από τους ιδεολογικώς απέναντι. Προσωπικότητες με παιδεία, ήθος και γενναιότητα στην έκφραση γνώμης (δεν συγκλώθονται εύκολα όλα αυτά), εντός και κυρίως εκτός πολιτικής. Πίσω από αυτούς στοιχίσθηκαν, και από την ασφάλεια των καιρών πλέον, εξ απαλών ονύχων οραματιστές, επίγονοι γαλουχημένοι με νεο-κομματικό μεγαλοϊδεατισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαλαίωσε με φερτά υλικά το κληρονομηθέν οικοδόμημα του ηθικού πλεονεκτήματος. Ο δρόμος είχε ανοίξει διάπλατα για το συμπαθές πολιτικό συμπίλημα του 3%. Το παλαιό πολιτικό καθεστώς μαστιγωνόταν αγρίως ακόμα και από (τέως) φίλιες δυνάμεις, θεσμικώς αγανακτισμένες, που παραβρέθηκαν με χαρά, πρώτη σειρά, στην κηδεία της μεταπολίτευσης. Σχεδόν ταυτόχρονα η χώρα υπέστη χρεοκοπία για την οποία τελευταίοι υπεύθυνοι ήσαν ασφαλώς οι «άφθαρτοι», ενώ η διάχυση της απελπισίας στην κοινωνία και το εκρηκτικό κλίμα στους δρόμους (σαν να μη πέρασε μια μέρα) ήταν διαβατήριο για την ανάληψη της εξουσίας· τις πιο κρίσιμες ώρες.
Παρότι τα παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν αφθονούσαν, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προεξάρχοντος του κ. Τσίπρα, έμειναν ανεμβολίαστα κατά του μικροβίου της αλαζονείας. Κραυγαλέα απαράσκευοι, υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους (προθέσεις), υποεκτιμώντας τις αντιδράσεις (ισχύ) των δανειστών. Είχαν έτοιμες λύσεις για όλα, μέτρα ανακούφισης κομμένα και ραμμένα στα μέτρα όλων. Αφέλεια ή ασύγγνωστη παραμυθία; Υπό ομαλές συνθήκες οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντάλλασσαν πολιτική καλημέρα με τους ΑΝΕΛ. Το μνημόνιο έκανε κι αυτό. Οι κομπορρήμονες του ηθικού πλεονεκτήματος πορεύονται με τους έτερους εκφραστές αυτής τής, οι ίδιοι λένε, «έντιμης συνεργασίας». Κι οι δυο μαζί μετρούν και ξαναμετρούν τα 153 κουκιά εν μέσω ζόφου.