Δυσοίωνες προοπτικές μπορεί να γίνουν ευοίωνες
Κύριε διευθυντά
Γνωστή αλλά και επίκαιρη είναι η ελληνική λαϊκή παροιμία «μια του κλέφτη, δυο του ψεύτη, τρίτη κι ο κακός του ο καιρός».
Δυστυχώς αναφέρομαι στον σημερινό πρωθυπουργό μας, ο οποίος ξεπέρασε κάθε όριο πολιτικής ασχήμιας, υποσχέσεων και ψεμάτων.
Αποτέλεσμα των άστοχων κακοχειρισμών του είναι να βρίσκεται η χώρα μας για μία ακόμη φορά με την πλάτη στον τοίχο, δίνοντας δίκιο στους όποιους εχθρούς της Ελλάδος. Το τυφλό πάθος του κ. Τσίπρα για εξουσία τον έπεισε, χωρίς λόγο, στο «εκ της στάχτης μου αναγεννιέμαι», γκρεμίζοντας τα πάντα, από τον εύσχημο πολιτικό διάλογο μέχρι ό,τι άλλο καλό και ευπρεπές στεκόταν στην πατρίδα μας. Πόσο διαφορετικά όμως θα ήταν σήμερα τα πράγματα και πρωτίστως στην οικονομική κατάσταση της χώρας εάν απέρριπτε την οποιαδήποτε σαπίλα της προηγουμένης κυβερνήσεως, οικοδομώντας σε ό,τι θετικό και υγιές του κληρονόμησαν. Επειδή απλά πιστεύω ότι κι αυτός ο ίδιος ο σημερινός μας πρωθυπουργός γαλουχήθηκε με τις ανάλογες ηθικές αξίες για προάσπιση των ανθρωπίνων ιδεωδών, απορώ πώς τίποτα δεν αποτίμησε ως θετικό. Κανείς μας δεν γεννήθηκε με παρθενογένεση. Γι’ αυτό σύντομα πιστεύω θα εξαναγκαστεί εκ των πραγμάτων ο κ. Τσίπρας να συγκυβερνήσει με τον κ. Μητσοτάκη, που θα είναι ευχής έργον, ή που θα προκηρύξει καταστροφικές για τη χώρα εκλογές, επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε εγχώρια και ξένα φαντάσματα που δεν του επέτρεψαν να σταθεί. Η στιχομυθία-εξερεύνηση της κ. Μέρκελ στο Λονδίνο δεν ήταν άσχετη.
Στην περίπτωση της τελευταίας εναλλακτικής θα επικαλείται ο πρωθυπουργός την εξ ανάγκης δήθεν υπογραφή του τρίτου μνημονίου, που δεν πίστευε όπως διατεινόταν και θα αποδίδει τις καταστροφικές συνέπειες των ημερών του για τις επόμενες γενεές, σε όλους αυτούς που δεν τον άφησαν να κυβερνήσει όπως επιθυμούσε.
Για την πρόοδο της πατρίδος μία είναι η λύση που όμως χρειάζεται σύνεση και πολύ θάρρος: συνεννόηση και συνεργασία των δύο νεαρών πολιτικών ανδρών. Oχι στην οικουμενική, απεύχομαι τις εκλογές.
Στελιος Ιδομ. Κογχυλακησ – Π. Φάληρο
Ισραήλ-Παλαιστίνη
I
Κύριε διευθυντά
Στις 2 Φεβρουαρίου 2016, δημοσιεύθηκε στη «Καθημερινή» επιστολή του Παλαιστίνιου πρέσβη στην Ελλάδα κ. Toubassi, με την οποία αναφέρεται στο κείμενό μου, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας στις 11 Νοεμβρίου 2015. Η αλήθεια ενόχλησε τον κ. Πρέσβη και δυστυχώς η έλλειψη επιχειρημάτων τον οδήγησε σε ύβρεις εναντίον μου, παραποίηση των απόψεών μου και κυρίως σε ένα κήρυγμα μίσους και φθηνής προπαγάνδας. Κατά τον κ. Toubassi, οι εκτελεστές με τα μαχαίρια θεωρούνται «αγανακτισμένοι νέοι», που πυροβολούνται «με την αιτιολογία ότι έκαναν κάποια ύποπτη κίνηση, όπως να βάζουν το χέρι στη τσέπη» και οι επιτιθέμενοι στις στάσεις λεωφορείων σκορπίζοντας τον θάνατο, ως «οδηγοί που χάνουν τον έλεγχο του οχήματός τους». Με τον τρόπο αυτό φαίνεται ότι ο Παλαιστίνιος πρέσβης αντιλαμβάνεται την ειρηνική συμβίωση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αρνούμενος να καταδικάσει την τρομοκρατία, χαρακτηρίζοντας τις επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών πολιτών ως «αυθόρμητες αντιδράσεις». Κρίμα! Τέλος, ο κ. Toubassi απέφυγε επιμελώς να σχολιάσει το συμπέρασμα του κειμένου μου: «Η συνεχής αιματοχυσία ενισχύει τελικά τους ακραίους. Αλλά η αιματοχυσία αυτή δεν μπορεί να σταματήσει παρά μόνο μέσω μιας πολιτικής συμφωνίας, με την επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης, που θα προβλέπει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους για τους Παλαιστινίους και θα διασφαλίζει την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ σε ασφαλή σύνορα. Oπως είπε ο γνωστός Ισραηλινός συγγραφέας, Αμος Οζ, «στο ίδιο σπίτι δεν μπορούμε να είμαστε συγκάτοικοι, ας φροντίσουμε να έχει ο καθένας το δικό του σπίτι και να δημιουργήσουμε μια ήρεμη γειτονιά».
Είναι σαφής ο λόγος που ο κ. Toubassi δεν το σχολίασε: Διότι δεν επιθυμεί τη λύση των δύο κρατών για δύο λαούς, επιθυμεί τη λύση του ενός κράτους, της Παλαιστίνης, αντί του Ισραήλ, και όχι δίπλα στο Ισραήλ.
Βικτωρ Ισαακ Ελιεζερ
II
Kύριε διευθυντά
Διαβάζοντας την επιστολή του κ. Marwan Toubassi, πρέσβη του κράτους της Παλαιστίνης που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της «K» της 2ας Φεβρουαρίου, βλέπουμε, για μία ακόμη φορά, ότι η λύση του περίφημου «Παλαιστινιακού» είναι mission impossible, ήτοι φύσει αδύνατον να πραγματοποιηθεί κάποτε και ιδίως στους χρόνους που ζούμε.
Aν ρωτήσετε έναν φοιτητή τι γνώσεις έχει περί του θέματος θα σας πει ότι οι Aραβες της Παλαιστίνης ζουν κάτω από την εβραϊκή κατοχή, σε άθλιες συνθήκες και ότι είναι σωστό και δίκαιο να αποδοθούν τα κατεχόμενα από τους Iσραηλινούς εδάφη στους Aραβες. Eλα όμως που δεν υπάρχουν «κατεχόμενα εδάφη» παρά μόνον αμφισβητούμενα εδάφη. Eλα που η διένεξη αυτή άρχισε πριν από 68 χρόνια όταν σύσσωμοι οι αραβικοί στρατοί ήτοι οι στρατοί της Aιγύπτου, Iορδανίας, Συρίας, Λιβύης, Iράκ και Λιβάνου, με την ενεργό συμπαράσταση των Aράβων της τότε Παλαιστίνης, επετέθησαν στο εμβρυώδες τότε Iσραήλ (που μόλις είχε ιδρυθεί βάσει απόφασης του OHE) για να το εξαφανίσουν από προσώπου γης και απέτυχαν οικτρά, τραπέντες εις άτακτον φυγήν από τους υπό εξαφάνιση λιγοστούς Eβραίους. Oι τότε Aραβες της Παλαιστίνης, αξιότιμε κ. Toubassi έχασαν τον πόλεμο που αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους Aραβες, άρχισαν και έχουν σήμερα την αξίωση να επιβάλουν όρους στον νικητή; Tα εδάφη που όλοι αποκαλούν σήμερα «κατεχόμενα» είναι αμφισβητούμενα και μόνον όταν καθήσετε στο ίδιο τραπέζι με τον νικητή Iσραήλ θα συναποφασίσετε ποια εδάφη θα σας ανήκουν και υπό ποιες συνθήκες ειρήνης θα ζήσετε εσείς και ο λαός σας. Aλλιώς, θα αναγκασθείτε κάποτε να μετακομίσετε ανατολικά του Iορδάνη σε μια χώρα δημιούργημα της βρετανικής αποικιοκρατίας, στην οποία οι κάτοικοι σήμερα είναι κατά 70 και πλέον τοις εκατό Παλαιστίνιοι, διότι τα εδάφη αυτής της χώρας ήταν και αυτά μέρος της τότε Παλαιστίνης. Oσο για τα περί Σουηδίας, της οποίας τη δημοκρατικότητα επικαλείσθε, μη με αναγκάζετε να σας υπενθυμίσω ότι ο δικός σας Mahmout Abbas είναι δικτατορίσκος με τα όλα του μηδέποτε εκλεγείς από τον Παλαιστινιακό λαό.
I. Iωσηφ
Ασφαλιστικές προτάσεις
I
Κύριε διευθυντά
Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για το υπόψη θέμα καταθέτω σχετική πρόταση, με την οποία αποκλείεται στην κοινωνική ασφάλιση η παραβίαση της Συνταγματικής Αρχής της Ισότητας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
«Εφόσον ο ασφαλισμένος έχει θεμελιώσει ή θεμελιώνει το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα από την κύρια ή επικουρική ασφάλιση: α. Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης που ισχύει κατά την ημερομηνία θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού του δικαιώματος διατηρείται (κλειδώνει) και δεν θίγεται, από επερχόμενες μεταβολές των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. β. Σε περίπτωση έναρξης εφαρμογής ασφαλιστικών μεταβολών μετά τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, το ποσό της κύριας ή επικουρικής σύνταξης που απονέμεται στον ασφαλισμένο από ορισμένη ημερομηνία, λογίζεται έτσι ώστε να μην είναι κατώτερο του ποσού αντίστοιχης σύνταξης που έχει απονεμηθεί από προγενέστερη ημερομηνία σε ασφαλισμένους με εντελώς όμοια με τη δική του ασφαλιστική κατάσταση που υπάρχει κατά τη προτεραία της ημερομηνίας αυτής ή ώστε να μην είναι κατώτερο του ποσού της υψηλότερης αντίστοιχης σύνταξης, που λογίζεται, κατά την προτεραία ή προγενέστερη ημερομηνία της έναρξης εφαρμογής των κατά τ’ ανωτέρω μεταβολών, με βάση το ισχύον μέχρι και την ημερομηνία αυτήν ασφαλιστικό καθεστώς και τα υφιστάμενα μέχρις αυτήν πραγματικά ασφαλιστικά στοιχεία του ασφαλισμένου, ο οποίος διατηρεί εφ’ όρου ζωής το ως άνω δικαίωμα επιλογής.
Συντάξεις που έχουν απονεμηθεί βάσει διατάξεων που είναι αντίθετες με την παρούσα διάταξη, αναπροσαρμόζονται με αίτηση των ενδιαφερομένων σύμφωνα με αυτήν από την ημερομηνία απονομής των και περαιτέρω με τις αυξήσεις ή μειώσεις των συντάξεων, όπως ίσχυσαν, με δικαίωμα λήψης των διαφορών των συνταξιοδοτικών παροχών που προκύπτουν μέχρι την υποβολή της αίτησης αναπροσαρμογής. Εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται χωρίς διακοπή, ενώ υποθέσεις που απορρίφθηκαν με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις αντίθετα με τις άνω διατάξεις, δικάζονται εκ νέου βάσει αυτών από το Δικαστήριο τελεσιδικίας, αδαπάνως και εντός έτους από την υποβολή της νέας αίτησης».
Γιαννης Πηλιος
II
Kύριε διευθυντά
Ηπρότασή μου είναι, αντί οι πολίτες να πληρώνουν εισφορές στα ασφαλιστικά τους ταμεία, βάσει των αμοιβών τους, να πληρώνουν ένα μικρό ποσοστό για εισφορά στις αγορές τους. Eτσι θα καταργηθούν τα μέχρι σήμερα συνταξιοδοτικά ταμεία, ως μη έχοντας λόγο ύπαρξης. Το δε προσωπικό τους να μετατεθεί σε άλλες πιο παραγωγικές υπηρεσίες.
Στη θέση τους θα δημιουργηθεί ένας μόνο οργανισμός, με ένα κατάστημα σε όλη τη χώρα, στον οποίο θα μεταφερθούν τα αποθεματικά των ταμείων και η ακίνητη περιουσία τους.
Η αρμοδιότητα του εν λόγω οργανισμού θα είναι να εισπράττει την ασφαλιστική εισφορά από τις αγορές των πολιτών και επιχειρήσεων, από τις οποίες θα πληρώνει τις συντάξεις. Επίσης, ο εν λόγω οργανισμός θα καταγράφει ετησίως τις αγορές των πολιτών, όπως θα δηλώνονται στη φορολογική δήλωσή τους, βάσει των οποίων όταν συμπληρώσουν το όριο ηλικίας θα υπολογίζεται η σύνταξή τους κλιμακωτά και θα τίθεται ανώτατο και κατώτατο όριο.
Το σπουδαιότερο όταν φθάσει το όριο ηλικίας, η σύνταξη θα βγαίνει άμεσα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και μερικά αρνητικά σημεία, όπως οι μαύρες αγορές. Aρα θα πρέπει να εντατικοποιηθεί ο εξωτερικός έλεγχος. Με το ξεκίνημα του εν λόγω συστήματος για τους παλαιά ασφαλισμένους θα προσμετρούνται και τα μέχρι εκείνη τη στιγμή που ξεκινήσει το νέο σύστημα ένσημά τους.
Με υπολογισμούς από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ υπολογίζεται ότι ο συντελεστής θα είναι γύρω στο 6% στις αγορές, δηλαδή πολύ μικρότερος από την παρακράτηση από τον μισθό του για τα ασφαλιστικά Ταμεία.
Ι. Φρερης – Διπλ. μηχ.-ηλεκτρ. ΕΜΠ