Στον «πόλεμο» του ευρωπαϊκού μπάσκετ που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τη δημιουργία δύο πρωταθλημάτων από την περίοδο 2016-17, η FIBA έχασε την πρώτη «μάχη» από έναν απροσδόκητο αιφνιδιασμό της Ευρωλίγκας, η οποία διατήρησε και «έδεσε» με δεκαετή συμβόλαια την ελίτ έντεκα ομάδων. Βέβαια, είχε και σημαντικές απώλειες στο δεύτερο «μέτωπο» του Γιούροκαπ, από το οποίο αποχωρούν ηχηρά ονόματα και προσχωρούν στο νεοσύστατο Τσάμπιονς Λιγκ.
Η παγκόσμια ομοσπονδία επιχείρησε να προσελκύσει τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας, με τη «γλώσσα του χρήματος» και τους παρουσίασε έσοδα 30 εκατ. ευρώ που θα μοιράζονταν στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά παρά τα στενά χρονικά περιθώρια, η Ευρωλίγκα έφτασε σε «πλειστηριασμό» του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, παρουσιάζοντας έσοδα 35 εκατ. ευρώ από τα 12 που μοίραζε, την τελευταία επταετία.
Το σοκ στη FIBA ήταν μεγάλο, αφού χωρίς την «αφρόκρεμα» των ομάδων, η συμφωνία με την αμερικανική εταιρεία-κολοσσό, έμπαινε στο… συρτάρι και θα έπρεπε να τραπεί σε άτακτη υποχώρηση και να συμβιβαστεί με την παντοδυναμία της Ευρωλίγκας, μόλις σε 15 χρόνια λειτουργίας της. Ούτε θα μπορούσε, βέβαια, να ακολουθήσει τον τιμωρητικό δρόμο της μετωπικής σύγκρουσης με τα μεγαλύτερα κλαμπ μπάσκετ στη Γηραιά ήπειρο. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν «δολοφονία» του ίδιου του προϊόντος, με «θύτη» τη θεσμική αρχή που το υπηρετεί, ασχολείται με την εξέλιξη του σπορ και τη διάδοσή του σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ουσιαστικά, η FIBA άρχισε τη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ από το… μηδέν με στόχο να «διαλύσει» τη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της Ευρωλίγκας, το Γιούροκαπ, από την επόμενη περίοδο. Στο Τσάμπιονς Λιγκ που θα υπάρχει τριπλή ελληνική εκπροσώπηση (Αρης, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) το οικονομικό δέλεαρ είναι αδύναμο, αλλά οι ομάδες που θα συμμετάσχουν, ακόμα κι αν δεν συγκαταλέγονται στη «βιτρίνα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχουν όλες τις προδιαγραφές για να συγκροτήσουν ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Η παγκόσμια ομοσπονδία δεν έχει «εκδικητική» διάθεση για τις 11 ομάδες που δεσμεύτηκαν με την Ευρωλίγκα, αλλά αντίθετα θα αφήσει «ανοιχτές θύρες», πιστεύοντας ότι η οικονομική συμφωνία των 35 εκατ. ευρώ δεν θα υλοποιηθεί και τα δεκαετή συμβόλαια θα είναι ανενεργά.
Στον δεδομένο «διχασμό» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η Ευρωλίγκα θα προχωρήσει με το κλειστό πρωτάθλημα των 16 ομάδων που συγκροτούν… πριβέ κλαμπ των παραδοσιακότερων και ενδοξότερων συλλόγων (33 τίτλοι ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων εκ εκ των οποίων, οι 15 στη 15χρονη λειτουργία της Ευρωλίγκας), αλλά παράλληλα αποτελούν, μειοψηφία στον χάρτη του αθλήματος, σε αντιδιαστολή με την ευρεία απήχηση και πολυεθνική εκπροσώπηση που θα έχει το Τσάμπιονς Λιγκ. Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μπαίνουν ευκρινώς διαχωριστικές γραμμές, μεταξύ «Πληβείων» και «Πατρικίων», καθώς αν υλοποιηθούν οι οικονομικές δεσμεύσεις της Ευρωλίγκας για τα νέα έσοδα των μελών της, το άνοιγμα της οικονομικής «ψαλίδας» θα έχει άμεσο αγωνιστικό αντίκτυπο και στα εθνικά πρωταθλήματα για τις δυνατότητες ενίσχυσης που θα έχουν, συγκριτικά με τους αντιπάλους τους.
Το γεγονός ότι έξι εθνικές ομοσπονδίες, η ελληνική, η γαλλική, η ιταλική, η σερβική, η ρωσική και η τουρκική που συγκροτούν τον σκληρό «πυρήνα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έγιναν αρωγοί στην προσπάθεια της FIBA και αποτέλεσαν τη «γέφυρα» προσέγγισης των 53 συλλόγων που συμμετείχαν στην πρόσφατη συνάντηση του Μονάχου, φανερώνει και την κλιμάκωση του «πολέμου» σε όλα τα επίπεδα. Η διαιτησία θα έχει τα πρώτα «θύματα», λόγω της προτίμησης που θα κληθούν να έχουν οι διεθνείς για τις διοργανώσεις που θα επιλέξουν, όπως συνέβη και πριν από 15 χρόνια, με αποκλεισμό των διαιτητών που είχαν «σφυρίξει» στην Ευρωλίγκα, από τα πρωταθλήματα των χωρών τους. Η κορύφωση της διαμάχης θα είναι η διεξαγωγή προκριματικών των Εθνικών ομάδων, μεσούσης της περιόδου 2017-18, εφόσον η Ευρωλίγκα επιμείνει στην άρνηση εφαρμογής του προγράμματος της FIBA, η οποία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην άρση αναγνώρισης της διοργάνωσης.