Την ώρα που η αγωνία για το εάν τα Σκόπια και η Βουλγαρία υποκύψουν στις πιέσεις των σκληρών της Ε.Ε. για από Βορρά αποκλεισμό της Ελλάδας, κάτι που ενδεχομένως θα φανεί στην εν εξελίξει Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, κορυφώνεται, εμείς κάνουμε τα πάντα για να στρέψουμε τους γείτονες εναντίον μας. Ως γνωστόν, Σκόπια και Σόφια αντιδρούν –επί του παρόντος– στο κλείσιμο των συνόρων, όπως προέκυψε και από τις δηλώσεις των ηγετών τους μετά τη σύνοδο της ομάδας Βίζεγκραντ στην Πράγα, όπου είχαν προσκληθεί από τον Ορμπαν και την «παρέα» του, και εκτός από οικονομικούς και γεωστρατηγικούς λόγους οι κυβερνήσεις των δύο χωρών λαμβάνουν υπ’ όψιν και τις κοινωνίες, που είναι άρρηκτα δεμένες στην καθημερινότητά τους με την Ελλάδα. Πώς διαχειριζόμαστε, όμως, εμείς όλο αυτό το κλίμα συμπάθειας στους πολίτες αλλά και στις ηγεσίες των χωρών που δεν θέλουν να υψωθούν ξανά τείχη, φράχτες και ναρκοπέδια, όπως αυτά που χώρισαν τους λαούς της περιοχής στον Ψυχρό Πόλεμο; Με το να τους κλείνουμε τα σύνορα και να μην μπορούν, αγρότες κι εκείνοι, να εξάγουν τα προϊόντα τους, τα οποία έχουν αρχίσει να σαπίζουν στις ακινητοποιημένες νταλίκες. Γιατί αυτό γίνεται τούτες τις μέρες από τους δικούς μας αγρότες και έχει ξεσηκώσει εναντίον της Ελλάδας την κοινή γνώμη της Βουλγαρίας, αλλά και αυτήν της FYROM, που πλήττονται καίρια από τον αποκλεισμό των μεθοριακών διαβάσεων. Στην πραγματικότητα, στη μεθόριο μαίνεται ένας ελληνοβουλγαρικός συνοριακός πόλεμος αποκλεισμών, με τους Ελληνες αγρότες από εδώ και τους Βούλγαρους μεταφορείς από την άλλη.
Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ: «Βούλγαροι μεταφορείς κήρυξαν τον επ’ αόριστον αποκλεισμό της συνοριακής διάβασης Κούλατα-Προμαχώνα και του Ορμενίου στον Εβρο ως απάντηση στα μπλόκα των Ελλήνων αγροτών. Μόνο τα οχήματα που μεταφέρουν αρρώστους ή μικρά παιδιά θα επιτρέπεται να περάσουν…». Γιατί εξεγέρθηκαν οι Βούλγαροι και πιθανότατα οσονούπω θα τους μιμηθούν οι της ΠΓΔΜ και οι Τούρκοι; Για να μην μπλοκάρουν οι δικοί μας τις μεθοριακές διαβάσεις και προκαλούν τεράστιες ζημιές στο εξαγωγικό τους εμπόριο που διεξάγεται, στη βάση ευρωπαϊκών συμφωνιών, μέσω των οδικών δικτύων και λιμανιών (και) της χώρας μας. Μα, η «αδούλωτη» αγροτιά μας διεκδικεί δίκαια αιτήματα, δίνει μάχη επιβίωσης, θα πει κάποιος. Σύμφωνοι, αλλά εμείς τι φταίμε; Ζητήστε τα από την κυβέρνησή σας με όποιον τρόπο νομίζετε ότι θα είναι αποτελεσματικός χωρίς να στρέφεστε εναντίον μας. Και εμείς κάναμε απεργίες, έπεσαν κυβερνήσεις από τις κινητοποιήσεις μας, αλλά δεν πληρώσατε εσείς το μάρμαρο, λένε οι Βούλγαροι, και πιέζουν την κυβέρνησή τους να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να αξιώσει αποζημιώσεις, που τελικά θα χρεωθούν στους Ελληνες. Ποια είναι η απάντησή μας επ’ αυτού στους γείτονες; Δεν μπορώ να βρω. Οχι πάντως αυτή του «περήφανου λαού» που ξέρει να αγωνίζεται για τα δίκια του, εις βάρος των άλλων. Συμπέρασμα; Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.