Ο θόρυβος που προκλήθηκε με τον διευθυντή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (ΔΗΕ) κ. Σφακιανάκη συνδέθηκε από ορισμένους με μια συζήτηση που είχε προκύψει λίγες ημέρες πριν, αναφορικά με τους λεγόμενους σχεδιασμούς της κυβέρνησης περί ευρύτερου «ελέγχου του Διαδικτύου». Αρα, στο πλαίσιο αυτό, το Μαξίμου θα ήθελε να έχει στο συγκεκριμένο, ευαίσθητο πόστο έναν «δικό του» άνθρωπο.
Επειτα από τις μαζικές, έντονες αντιδράσεις, το Μαξίμου υποχώρησε, με προσωπική μάλιστα παρέμβαση του πρωθυπουργού από το εξωτερικό, και ο κ. Σφακιανάκης παρέμεινε διά της πλαγίας οδού στη θέση του. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, το καίριο ερώτημα παραμένει: επιθυμεί όντως η κυβέρνηση να θέσει υπό έλεγχο το τι γράφεται στις διάφορες ελληνικές ιστοσελίδες; Μετά την επίσης πολυσυζητημένη τροπολογία περί των τηλεοπτικών αδειών και τις τουλάχιστον περίεργες δηλώσεις υπουργών ότι, π.χ., τα Μέσα δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση, τι άλλο να υποθέσει κάποιος; Παρ’ όλα αυτά, ειδικά σε ό,τι αφορά τον υποτιθέμενο έλεγχο του Διαδικτύου, η όλη συζήτηση κινείται μάλλον στη σφαίρα του ασόβαρου για έναν απλό λόγο: κανένας δεν μπορεί να ελέγξει το Διαδίκτυο. Ακόμα και σε χώρες με σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα, όπου το κράτος «φιλτράρει» το Ιντερνετ, οι πολίτες βρίσκουν τους υπόγειους τρόπους να υπερπηδήσουν τα όποια «κυβερνητικά μπλόκα».
Από την άλλη, η απαξίωση και η καχυποψία υπουργών απέναντι στην ελευθερία του λόγου και του Τύπου φανερώνουν αν μη τι άλλο κάτι σοβαρό: ότι η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να δυσφορεί έντονα με βασικές, ουσιαστικές, θεμελιώδεις αρχές και αξίες της αστικής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Ισως αυτό είναι κατάλοιπο παλαιών αριστερών συνδρόμων: η διαφωνία δεν αρέσει· η διαφωνία είναι απλώς «αντίδραση» και ως τέτοια πρέπει να εξουδετερώνεται.
Ολα αυτά είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Ολως παραδόξως, όμως, οι συνεχείς και σχεδόν κωμικές παλινωδίες και διαφωνίες στους κόλπους της κυβέρνησης, η «καφενειακού» τύπου διαχείριση των ζητημάτων γενικά, μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε λίγο – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους κινδύνους που μπορεί να διατρέχουν τα βασικά δημοκρατικά μας δικαιώματα…