Διερωτώμαι, ειλικρινά αν στον ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, με τη διακυβέρνησή τους, ή –απλούστερα- τι τους συμβαίνει. Βιώνουμε μια καταιγίδα αριστερών μέτρων και συμπεριφορών στο εσωτερικό. Οπως η σοβιετοποίηση της Παιδείας, η αδίστακτη κομματικοποίηση του κράτους, ο απηνής διωγμός της αριστείας και η δικαίωση της μετριότητας στο Δημόσιο, το εγχείρημα χειραγώγησης της πληροφόρησης, κ.λπ. Ενώ, ταυτόχρονα, στα μεγάλα προβλήματα της χώρας, οι κυβερνώντες σύρονται, κυριολεκτικά, σε «αντιαριστερές» λύσεις. Οχι μόνον δείχνουν ανίκανοι να αφουγκραστούν την εκλογική τους βάση, αλλά αδυνατούν να ερμηνεύσουν και τα σαφέστατα μηνύματα του συνόλου των ψηφοφόρων. Ακόμα και όταν οι δημοσκοπήσεις, όπως η τελευταία της MRB, καταγράφουν την απαρχή μιας εντυπωσιακής ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Μέσα σε πέντε μήνες από τις εκλογές, η Ν.Δ. παίρνει το προβάδισμα, κατά 3,7 μονάδες, προηγείται με 41% έναντι 28% του ΣΥΡΙΖΑ, στην παράσταση νίκης, και κάτι σπάνιο για εν ενεργεία πρόεδρο της κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας χάνει με 3 μονάδες από τον κ. Μητσοτάκη στο ερώτημα για τον «καταλληλότερο πρωθυπουργό».
Γενικά, όλα τα στοιχεία της έρευνας αυτής πιστοποιούν την απογοήτευση της πλειονότητος των ψηφοφόρων των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο πεντάμηνο της διακυβέρνησής τους, αποκαλύπτοντας και ένα, επίσης, σημαντικό στοιχείο. Οτι οι εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν «ανανέωσαν την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας», όπως διατείνονται οι εκάστοτε επανεκλεγμένοι, αλλά απλώς έδωσαν μια ελάχιστη χρονική παράταση της λαϊκής ανοχής, η οποία είχε, ήδη, δεινά δοκιμασθεί κατά την πρώτη θητεία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σύμφωνα με όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα, η παράταση αυτή έχει λήξει. Αυτό, όμως, είναι η μία πλευρά, που υποδηλώνει την απώλεια της πραγματικότητος εκ μέρους των κυβερνώντων. Η δεύτερη παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και εντοπίζεται στον κ. Τσίπρα και τους λοιπούς συριζαίους. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως το «πρώτη φορά αριστερά» συσπειρώνει και συνεγείρει το σύνολον των ψηφοφόρων, που τους έδωσαν τις δύο εκλογικές τους νίκες, συν το τραγελαφικό «όχι» του δημοψηφίσματος. Αυτή η εκδοχή της εμμονής τους στην εντονότερη αριστεροποίηση της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης μπορεί να είναι αφελής, συγχρόνως, όμως, είναι και η επιεικέστερη. Διότι η δεύτερη πιθανότατα αποκαλύπτει μια επικίνδυνη αγκύλωση σε δογματισμούς και ιδεοληψίες, ως προς την ερμηνεία και –προπαντός– την εφαρμογή του «πρώτη φορά αριστερά».
Με άλλους λόγους, οι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να λησμονούν από πού ξεκίνησε το κόμμα τους και –κυρίως– να εθελοτυφλούν για το πού μπορεί να πάει. Αν οι νεοψηφοφόροι τους διακατέχονταν από πίστη και αφοσίωση στο «πρώτη φορά αριστερά», όπως καμηλοπαρδαλίζοντας «βλέπουν» οι ίδιοι, τότε οι διαρρέοντες, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της MRB, ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα στρέφονταν προς τη ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, που είναι καθηλωμένη στο 2%, στο ΚΚΕ, που παραμένει σταθερό, ή και στη Χρυσή Αυγή. Με δεδομένο ότι υπήρχε και υπάρχει μια δυσεξήγητη ελευθεροκοινωνία ψηφοφόρων μεταξύ ακροδεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ. Πώς εξηγούν, λοιπόν, οι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό (7,8%) των διαρρεόντων ψηφοφόρων «τους» στρέφεται προς τη Ν.Δ. και δευτερευόντως προς το ΠΑΣΟΚ και την Ενωση Κεντρώων; (Φίλες και φίλοι, είναι μάλλον άσκοπη η ερώτηση. Γιατί, αν μπορούσαν να απαντήσουν, δεν θα χρειαζόταν να σας κουράσω με τούτο το κείμενο…)