Αννα Καρένινα, η γυναίκα του μέλλοντος

Αννα Καρένινα, η γυναίκα του μέλλοντος

3' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Ο έρωτας είναι σαν το αλάτι, το λιγοστό είναι άνοστο και με το πολύ λυσσάς» λέει στην Άννα Καρένινα ο Φιόντορ, που τα άσπρα του μαλλιά και οι ρυτίδες στο πρόσωπο φανερώνουν την ηλικία του (και την στάση ζωής). «Το παν είναι να ζει κανείς» μονολογεί εκείνη λίγο αργότερα, και η φράση της αυτή μοιάζει να πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο εραστής της Αλεξέι Βρόνσκι, ο οποίος απευθυνόμενος στις κυρίες της συντηρητικής, υψηλής κοινωνίας της Αγίας Πετρούπολης τους λέει με πάθος και ειρωνεία: «Αυτή η παλιά συνήθεια είναι ακόμη της μόδας: Οι άνθρωποι ερωτεύονται».

«Προσπαθήσαμε να διαβάσουμε με ειλικρίνεια το πρωτότυπο κείμενο. Η παράσταση είναι σαν ένα ταξίδι. Το πέρασμα από τη λογική στο πάθος. Όλη αυτή η μετακίνηση από το φως στο σκοτάδι» μου λέει – κατά τη διάρκεια ενός ολιγόλεπτου διαλλείματος από την πρόβα – ο Πέτρος Ζούλιας, που σκηνοθετεί την περίφημη «Άννα Καρένινα» του Τολστόι για το Εθνικό Θέατρο στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Ρεξ με την λαμπερή Μαρία Ναυπλιώτου στον ομώνυμο ρόλο.

Το έργο (μετάφραση, διασκευή από τους αδελφούς Αντώνη και Κωνσταντίνο Κούφαλη) αποτυπώνει και τον πολιτικό-οικονομικό περιβάλλον της εποχής (δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο περιοδικό «Ρούσκιι Βέστνικ» μεταξύ 1873 και 1877), όταν είχαν παρουσιαστεί τα πρώτα δείγματα κατάρρευσης του φεουδαλικού συστήματος, και οι αριστοκράτες είχαν μεν τίτλους και θέσεις εξουσίας αλλά όχι ρευστό. Και γι’ αυτό κάποιοι αναγκάζονται να ξεπουλήσουν την περιουσία τους – χαρακτηριστική η σκηνή των αδελφών Λέβιν, που παίζονται από τον Γεράσιμο Γεννατά και τον Μάξιμο Μουμούρη.

Εκτός από το ερωτικό τρίγωνο των πρωταγωνιστών (ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στο ρόλο του συζύγου, ο Ορφέας Αυγουστίδης ως εραστής της Καρένινα), το έργο έχει ακόμη 30 ρόλους (Δημήτρης Καραμπέτσης, Μελέτης Ηλίας, Ευδοκία Ρουμελιώτης, Σταύρος Μερμήγκης, Μυρτώ Αλικάκη κ.ά.). «Προωθούν την ιστορία και δημιουργούν το περιβάλλον, το κλίμα της παράστασης, το πνεύμα της εποχής» λέει η Κωνσταντίνα Τάκαλου – μητέρα του καρδιοκατακτητή Βρόνσκι, μιλώντας στην «Κ», σε μια στιγμή που ο θίασος δοκιμάζει τα περάσματά του μέσα από το τρένο: βρίσκεται μόνιμα στη σκηνή και τα βαγόνια του «μεταμορφώνονται» σε σκηνικό για τις ανάγκες της δράσης (σκηνικά – κοστούμια της Αναστασίας Αρσένη).

Ο Ζούλιας κανονίζει τον σκηνικό συγχρονισμό – κομβικό στοιχείο για την επιτυχημένη ροή αυτού του πλούσιου ανεβάσματος -, την στιγμή που ο Ορφέας Αυγουστίδης προβάρει ένα χορευτικό με Ευγενία Δημητροπούλου-Κίττυ Αλεξάντροβνα, υπό την καθοδήγηση του χορογράφου Φώτη Διαμαντόπουλου και το ρυθμό της μουσικής του Θοδωρή Οικονόμου. «Ο Καρένιν έχει μία πορεία πολύ ενδιαφέρουσα και διαφορετική απ’ ότι έχουμε συνηθίσει. Είναι ένα πρόσωπο με συναίσθημα καταπιεσμένο, όπως είναι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα. Φοβόμαστε το συναίσθημα, φοβόμαστε όλη αυτή την έκθεση του συναισθήματος με αποτέλεσμα να είμαστε απαθείς και να δείχνουμε κυνικοί» λέει στην «Κ» ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος.

Ο Ορφέας Αυγουστίδης, παρακολουθώντας την κουβέντα, πιάνει το νήμα από τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο: «Ο έρωτας, όταν αφεθείς ολοκληρωτικά και επιτρέψεις να σε κυριεύσει και να γίνει σημαντικός για σένα, έχει το μεγάλο ρίσκο να σε κάνει να αισθανθείς πραγματικά. Στην εποχή μας αυτό οι άνθρωποι το φοβούνται και επιλέγουν κάτι πιο διαχειρίσιμο, ένα υποκατάστατο του έρωτα. Η Καρένινα δεν φοβάται να βουτήξει στα συναισθήματά της παρασύροντας και τον Βρόνσκι».

Διακρίνω σε μία γωνία της σκηνής την Μαρία Ναυπλιώτου, να επαναλαμβάνει τα λόγια της. «Ο έρωτας! Αν αποφεύγω αυτή τη λέξη είναι επειδή για μένα σημαίνει τόσα πολλά. Πολύ περισσότερα απ’ ό,τι μπορείτε να καταλάβετε» λέει, προσπαθώντας να αποτυπώσει τα συναισθήματα της ηρωίδας, που θα πληρώσει ακριβά το τίμημα του μετεωρισμού της ανάμεσα στο καθήκον της προς τον σύζυγό της και το πάθος της για τον εραστή της. Κάθε επιλογή της, την σπρώχνει βαθύτερα στο αδιέξοδο και το αναπόφευκτο τέλος. «Είναι εγκλωβισμένη σε ένα σύστημα που την συνθλίβει. Είναι μια γυναίκα που θέλει να ζήσει τη ζωή της, που θα διεκδικεί να ζει όπως ονειρεύεται. Ο Τολστόι φαντάστηκε την γυναίκα του μέλλοντος».

Info: Από 3 Μαρτίου στο Θέατρο Rex-Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» (Πανεπιστημίου 48) ,

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις  830 μ.μ., Κυριακή στις 7 μ.μ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή