Χώρα-ακρίτας μ’ άπλετο φως

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο μνημονιακό γλωσσάρι, συνυφασμένο με τη συνολική έκπτωση της Ελλάδας, στο φάσμα των παρεπομένων, προστέθηκε εσχάτως και το Βίσεγκραντ, τοπογραφικά ανιχνεύσιμο μόνον από φιλίστορες και εξαρτημένους της γεωγραφίας. Αξίζει, εάν έχει σημασία πια, να σημειωθεί ότι υπάρχουν δύο Βίσεγκραντ. Μια παραδουνάβια πόλη αιώνων έξω από τη Βουδαπέστη, έκπαγλη. Η άλλη βρίσκεται στη Βοσνία, πιο γνωστή, όπως διάβασα, από το μυθιστόρημα του Ιβο Αντριτς, «Το γεφύρι του Δρίνου». Επτά αιώνες νωρίτερα, το 1335, ηγεμόνες από περιοχές όπου σήμερα εκτείνονται η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία συνέπηξαν συμμαχία, μια πρόδρομη εμπορική-τελωνειακή ένωση· για ένα διάστημα, μάλιστα, θρυλείται ότι ευδοκίμησε και μεσαιωνικής μορφής νομισματική ένωση. Ο νεότερος σπόρος συνεργασίας τους (ενωμένη τότε η Τσεχοσλοβακία) κάρπισε το 1991 με τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Οι χώρες που ύψωσαν το προηγούμενο διάστημα δικό τους μπαϊράκι, δίπλα στη σημαία της Ε.Ε., βρίσκοντας πρόθυμους δορυφόρους στη γειτονιά των Βαλκανίων, και όχι μόνον, στόχευσαν με δηλητηριώδη βέλη τον νυν πιο αδύναμο κρίκο τής κατ’ ευφημισμόν ευρωπαϊκής οικογένειας.

Χώρες με σύγχρονο κοινό παρονομαστή τη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο κατάταξή τους στο ανατολικό μπλοκ και κατοίκους που έχουν καταγράψει την εμπειρία να βιώνεις σκληρότητα κατά συνθήκην φίλων και συμμάχων. Με μνήμες ολοκληρωτισμού και της καθεστωτικής μανιχαϊστικής θέασης του κόσμου, το ιστορική αδεία πέρασμά τους στο αντίπαλο στρατόπεδο ήταν φυσικό να συνοδεύεται από ενοχική αποτίναξη του χθες και από κατά περίπτωση εθνική μετάφραση των αξιακών κωδίκων της Δύσης.

Ο,τι ήθελε προκύψει, η υποομάδα Βίσεγκραντ επαναφέρει σε καθεστώς διαρκούς ανησυχίας κοντόφθαλμους και αιθεροβάμονες. Η Ενωση των 500 εκατομμυρίων –«απογραφικά» τρίτη δύναμη παγκοσμίως– και των 24 επισήμων γλωσσών εκπέμπει, ασχέτως δρομολογηθέντων από την προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής, ολοένα συχνότερα και διάσπαρτα, κρούσματα ασυνεννοησίας και εσωτερικών απωθήσεων. Οι εταίροι του οικοδομήματος των 28 ορόφων ανακαλύπτουν ρηγματώσεις, αρχετυπικές από τη βιβλική απόπειρα χτιστάδων του Πύργου της Βαβέλ. Σε μικροκλίμακα: Η γιγαντωθείσα γεωγραφικά και πληθυσμιακά Ε.Ε., με φιλόδοξη (υπέρμετρη) γεωπολιτική και οικονομική στόχευση, φαλτσάρει σαν την προς Ασία επεκτατική Eurovision, θεσμός-πολτός που πωλείται ως πολιτιστική ψηφίδα. Αντιμέτωπη με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, η Ε.Ε. εκτέθηκε. Αλλά σε έναν κόσμο παγκοσμίως σειόμενο, η ισχύς εν τη ενώσει πείθει Πορτογάλους και Φινλανδούς, Μαλτέζους και Λιθουανούς, Κυπρίους και Δανούς, κ.ά., ότι περισσότερα είναι αυτά που τους ενώνουν, ενώ στον προθάλαμο της ένταξης στέκονται όρθιοι πολλοί ακόμα. Η περίπτωση της Ελλάδας θα είναι επί μακρόν ιδιάζουσα. Ως πτωχευμένη χώρα-ακρίτας επελέγη να φιλοξενεί εγκλωβισμένους, παραμένοντας προνομιακός τόπος για να λιάζονται οι εταίροι στις διακοπές τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή