Προχθές το βράδυ ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, αποκάλεσε την ΠΓΔΜ «Μακεδονία». Ακολούθησαν τα εξής: ο υπουργός Αμυνας και κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, Πάνος Καμμένος, ζήτησε την παραίτησή του. Ο κ. Μουζάλας ζήτησε συγγνώμη, αλλά ο κ. Καμμένος δεν τη δέχθηκε. Την παραίτησή του ζήτησε και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης. Οταν δέχθηκε κριτική ότι υιοθετεί την εθνικιστική ρητορική των Ανεξάρτητων Ελλήνων και ότι ο ίδιος ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε προβλέψει ότι σε δέκα χρόνια το ζήτημα του ονόματος θα έχει ξεχαστεί, ο πρόεδρος της Ν.Δ. έσπευσε να διευκρινίσει ότι ζητεί την παραίτηση Μουζάλα και για την ανικανότητά του στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Στο Ποτάμι υπήρξαν η επίσημη γραμμή που υπερασπίστηκε τον Γιάννη Μουζάλα και η διαφοροποίηση του Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος ακολούθησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δείχνοντας τη μελλοντική του πορεία. Στη συνέχεια ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, Ματθαίος Τσιμιτάκης, τουίταρε πως «Ολοι Μακεδονία λένε» και λίγες ώρες αργότερα παραιτήθηκε. Τέλος, η κυβερνητική κρίση που ξέσπασε υποχρέωσε τον πρωθυπουργό να ματαιώσει τη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το προσφυγικό και τη συνδρομή της Εκκλησίας στη διαχείρισή του. Και τον ανάγκασε, για να απαλύνει την επικοινωνιακή ζημιά, σε μια συνάντηση με την Αντζελίνα Τζολί, μεσημεριάτικα, στο Μαξίμου. Δυσάρεστο καθήκον δεν το λες, αλλά ούτε και ιδιαίτερα παραγωγικό, παραμονή της συνόδου στις Βρυξέλλες, που θα καθορίσει ένα σαφώς σημαντικότερο ζήτημα: τον ρόλο της Τουρκίας στην αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Σημειωτέον, οι κ. Καμμένος και Μουζάλας οφείλουν μετά τη σύνοδο να συνεργαστούν στενά. Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί πώς έπειτα από τέτοιου μεγέθους δημόσια ρήξη.
Τόση σπατάλη χρόνου και ενέργειας για ένα τόσο δευτερεύον θέμα και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία θα πρέπει να καταγραφεί στη Βίβλο της πολιτικής φλυαρίας. Τόσα τουίτ και τόσες αναμετρήσεις πατριδοκάπηλων και μακεδονομάχων μέσα σε λίγες ώρες για να καταλήξουν τα ΜΜΕ της γειτονικής χώρας να καταδεικνύουν τη φαιδρότητα της υπόθεσης με μια παράδοξη από μόνη της φράση: Του ζήτησαν την παραίτησή του επειδή «αποκάλεσε τη Μακεδονία με το όνομά της».
Πριν από λίγους μήνες μια φίλη Σκοπιανή (εννοώ κάτοικος της πόλης, πρωτευουσιάνα της ΠΓΔΜ), η οποία σημειωτέον κάθε Σαββατοκύριακο κάνει σόπινγκ και κλάμπινγκ στη Θεσσαλονίκη, μου περιέγραφε με έκδηλο αυτοσαρκασμό ότι όταν δίνει ραντεβού με τους φίλους της «κάτω από το άγαλμα με το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου», συνήθως χάνεται. Τόσοι πολλοί είναι οι Βουκεφάλες που έχει στήσει ο Γκρούεφσκι στις πλατείες της πόλης. Οι διπλωματικές μάχες που επιλέγει μια χώρα να δώσει είναι ανάλογες του εθνικού της διαμετρήματος. Της αντίληψής της για τη θέση της στην Ευρώπη. Και τον κόσμο.