Η συλλογική αναγνώριση των λαθών και η υπέρβαση και η ανάγκη σύμπραξης των πολιτικών δυνάμεων είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίλυση του ασφαλιστικού ζητήματος της χώρας. Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Τάσο Γιαννίτση, η χώρα βιώνει σήμερα την κατάρρευση του ασφαλιστικού της συστήματος και, ταυτόχρονα, οι πολιτικές δυνάμεις συνεχίζουν τις καταγγελίες για το χθες, το σήμερα και το αύριο. Για να βρεθεί μια λύση, είπε ο χθες ο κ. Γιαννίτσης, πρέπει απαραιτήτως να υπάρξει «συνευθύνη» και χρειάζεται επίσης να δοθεί, για πρώτη φορά μετά το 2009, «ένα βροντερό σήμα ότι κάτι αλλάζει σε αυτήν τη χώρα».
Την τοποθέτηση αυτή πραγματοποίησε χθες ο κ. Γιαννίτσης, μιλώντας σε συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου, με θέμα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. Ο ίδιος σημείωσε, επίσης, ότι το ασφαλιστικό ζήτημα συνδέεται στενά και με τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Εχει αναχθεί σε στρατηγικό ζήτημα, είπε, και πρόσθεσε ότι αφορά την ανάπτυξη, την απασχόληση, τους νέους που φεύγουν, και τον «πόλεμο γενεών» που διαγράφεται. «Οσο σαπίζει το ασφαλιστικό, τόσο θα σαπίζουν και πολλά γύρω του», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γιαννίτσης. «Λυπάμαι», πρόσθεσε, «για τη χρήση έντονων λέξεων, αλλά ζούμε σε εποχή όπου η υπέρβαση των προβλημάτων μας απαιτεί συγκρούσεις με την πραγματικότητα, με τον εαυτό μας, με το παρελθόν μας».
Από την άλλη πλευρά, ο υφυπουργός Εργασίας Αναστάσιος Πετρόπουλος ανέφερε ότι τα μνημόνια οδήγησαν στην αύξηση της φτώχειας στην Ελλάδα και στη μετατροπή των συντάξεων σε «φιλοδώρημα». «Το εισόδημα των συνταξιούχων στην Ελλάδα αντιστοιχεί το 2014 στο 44,7% του εισοδήματος των συνταξιούχων στη Γερμανία, σημαντικά μειωμένο από το 62,2% που αντιστοιχούσε το 2009», είπε ο κ. Γιαννίτσης, σημειώνοντας ότι η επίλυση των προβλημάτων βιωσιμότητας της κοινωνικής ασφάλισης απαιτεί συναίνεση και των κοινωνικών εταίρων και των πολιτικών κόμματων, αλλά και ανάπτυξη ασφαλιστικής συνείδησης από όλους τους πολίτες. Πρόσθεσε ότι απαιτείται ορθολογικοποίηση των δαπανών, αύξηση των εσόδων και ότι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος θα απαιτήσει την εύρεση επιπλέον πόρων/πηγών χρηματοδότησης.
Ο γ.γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων του υπουργείου Εργασίας Νίκος Φράγκος αναφέρθηκε στις προτάσεις αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος, οι οποίες συνοψίζονται στην εθνική σύνταξη των 384 ευρώ, τη συγχώνευση υπαρχόντων ταμείων και δημιουργία ενός ταμείου κύριας σύνταξης ΕΦΚΑ, ενός ταμείου επικουρικής σύνταξης-πρόνοιας, την ενιαία εισφορά-ασφάλιστρο 20% επί του καθαρού δηλωθέντος εισοδήματος και την κατάργηση ασφαλιστικών κατηγοριών/κλάσεων.
Τέλος, ο καθηγητής Ιδιωτικής Ασφάλισης του Τμήματος Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς Μιλτιάδης Νεκτάριος επέκρινε τις επιδιωκόμενες παραμετρικές μεταρρυθμίσεις που αντικατοπτρίζουν την αδιέξοδη και μυωπική πολιτική που μοναδικό στόχο έχει «να δημιουργήσει την προσδοκία στους πολίτες ότι στο επόμενο διάστημα δεν θα μειωθούν οι συντάξεις». Κατά τον κ. Νεκτάριο, η επικέντρωση του πολιτικού συστήματος στους ανεδαφικούς βραχυχρόνιους στόχους δεν επέτρεψε στην ελληνική κοινωνία να συνειδητοποιήσει τα τεράστια προβλήματα που απειλούν το κοινωνικό κράτος στις επόμενες δεκαετίες, και ότι το προτεινόμενο σύστημα συντάξεων θα πρέπει να εξασφαλίσει την ίση μεταχείριση όλων των ασφαλισμένων καθώς και των μελλοντικών γενεών εργαζομένων.