Αγγελος Σπάρταλης
Δημιουργός animation
Η απάντηση στην ερώτηση «Μπάτμαν ή Σούπερμαν» είναι «Ρομπέν των Δασών» δαγκωτό, και το λέω αυτό με την εγκυρότητα του συναδέλφου-συναγωνιστή του Ρομπέν, σαν Ηρωας κι εγώ, με το θάρρος που μου δίνει η εξάχρονη κόρη μου όταν λαμβάνει από τα χεράκια μου δώρο πολύτιμο, τύπου γλειφιτζούρι και με προσφωνεί «Σούπερ Μπαμπά!». Αντίθετα, μη αποδεχόμενη την απόρριψη, όταν της λέω «πρέπει να πάμε για ύπνο, είναι κιόλας 12 και ο μπαμπάς νυστάζει κι εσύ αύριο έχεις σχολείο», εκείνη μου ανταπαντά: «Δεν μ’ αγάπησες ποτέ!». Η πτώση και η ανάσταση των ηρώων –και ξανά πτώση και πάλι ανάσταση και ξανά και ξανά– είναι η μοίρα τους και ο διασημότερός ήρωας όλων των εποχών (που ο πατέρας του δεν ήταν θεός ούτε ο ίδιος ήταν προφήτης) είναι μάλλον… ο Ρομπέν των Δασών. Μη σας ξεγελούν τα ναρκισσιστικά προσχήματα φιλανθρωπίας της συμμορίας του τοξοβόλου ληστή. Μη σας ξεγελά και η Wikipedia.org, που λέει «ο Ριχάρδος ξαναπαίρνει τον θρόνο του, ο Ρομπέν διορίζεται διοικητής της Βασιλικής Φρουράς και τα άλλα παλικάρια του Ρομπέν νόμιμοι δασοφύλακες», γιατί στ’ αλήθεια τα φάγανε και τα ήπιανε όλα και όλοι μαζί στα καπηλειά. Γιατί ο Ρομπέν ήταν «εσωτερικός» προς την ανθρωπότητα, ήταν θέλω να πω απλώς ένας… άνθρωπος. Μάταια προσπαθούν οι πολιτικοί να τον αντιγράψουν. Μάταια προσπαθούν και οι Αμερικανοί να τον αντικαταστήσουν με Μπάτμαν ή Σούπερμαν!
Αρίσταρχος Παπαδανιήλ
Εικονογράφος και animator
Εκεί που ο μύθος του Σούπερμαν προβάλλει ως απάντηση καθαρή σε ερώτημα σαφές, εκείνος του Μπάτμαν φαντάζει αίνιγμα μυστηριώδες σε γρίφο περίπλοκο. Από τη μία, ο θεϊκών δυνάμεων εξωγήινος Κλαρκ Κεντ, ο οποίος δρα με απαράμιλλο ανθρωπισμό, υπέρμαχος του καλού, με μοιραίες αδυναμίες την έκθεσή του στον ραδιενεργό κρυπτονίτη και τον κεραυνοβόλο έρωτά του προς τη Λόις Λέιν. Από την άλλη, ο κατά τα φαινόμενα μπον βιβέρ δισεκατομμυριούχος Μπρους Γουέιν, ο οποίος επιλέγει την κατασκευασμένη αποκτήνωση, μετατρέποντας εαυτόν σε Ανθρωπο Νυχτερίδα, στις φτερούγες της οποίας βρίσκει τη θαλπωρή που αναζητά από παιδί και τη δύναμη να μάχεται για τα πιστεύω και τις εμμονές του. Στα μάτια μου, ο λαμπερός Ανθρωπος από Ατσάλι δεν έχει το γοητευτικό βάθος του Σκοτεινού Ιππότη. Συμπαθώ τον φύσει ηρωικό, αλλά με συναρπάζει ο θέσει ηρωικός. Μπάτμαν λοιπόν! Φτερούγισμα σε σκοτάδι που παλεύει να γίνει φως!
Αβραάμ Κάουα
Συγγραφέας και θεωρητικός του πολιτισμού
Τον Σούπερμαν τον ξεχνάς στην εφηβεία. Οσο είσαι έφηβος –κάποιες εφηβείες κρατούν δεκαετίες– ο Μπάτμαν είναι αυτός που σε εκφράζει. Είναι ανθρώπινος, καταλαβαίνεις την απώλεια που τον στοιχειώνει και τον εξοργίζει, και έχει εμπνεύσει απείρως καλύτερες ιστορίες από ό,τι έχει γραφτεί για τον εξωγήινο πρόσκοπο. Μεγαλώνοντας όμως –στο συναίσθημα πιο πολύ από τα χρόνια– συνειδητοποιείς γιατί σου άρεσε ο Σούπερμαν τότε, παλιά. Συνειδητοποιείς ότι έχεις (ή ότι θα ήθελες να έχεις) πιο πολλά κοινά με έναν γυαλάκια, αδέξιο, απλοϊκό δημοσιογράφο που μάχεται παρά ταύτα για αλήθεια και δικαιοσύνη κόντρα στη φύση του κόσμου, από όσα με έναν ορφανό δισεκατομμυριούχο που έχει μείνει στην παιδική του ηλικία, κολλημένος με τους γονείς, τους μπαμπούλες και τα υπέροχα παιχνίδια του. Τα γυαλιά του Κλαρκ Κεντ αναδεικνύουν τη βαθιά ανθρώπινη ψυχή του, ενώ ο Μπρους Γουέιν είναι μια μάσκα που κρύβει το αληθινό πρόσωπο που φοβούνται οι εγκληματίες. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Σούπερμαν είναι δημιούργημα της Μεγάλης Υφεσης και της τότε οικονομικής κρίσης, ενώ ο Μπάτμαν είναι η σκοτεινή πλευρά του New Deal και του παγκόσμιου πολέμου που το περίμενε στη γωνία. Ο Μπάτμαν είναι ο ήρωας που γουστάρουμε, ο τιμωρός, βγαλμένος από τους εφιάλτες της ευημερίας μας· ο Σούπερμαν είναι ο ήρωας που χρειαζόμαστε, ο φίλος που μέσα στο σκοτάδι μάς δείχνει το φως.