«To Ποτάμι δεν διατίθεται να ενωθεί με το ΠΑΣΟΚ», δήλωσε ο Στ. Θεοδωράκης πριν καν περάσουν 24 ώρες από τη συνάντησή του με τη Φώφη Γεννηματά, και το χαμήλωμα των προσδοκιών σε όσους πανηγύρισαν την έναρξη του διαλόγου δεν επήλθε τυχαία. Οσοι τον γνωρίζουν, ξέρουν ότι δεν θα καταδεχόταν να συμβιβαστεί σ’ ένα ομοσπονδιακό μόρφωμα υπό την κ. Γεννηματά, όπως και ότι ο ίδιος αναζητεί μια αξιοπρεπή διέξοδο για το Ποτάμι, συνειδητοποιώντας τη δυσκολία διεύρυνσης του κόμματός του και επανεισόδου του στη Βουλή.
Ετσι εξηγείται άλλωστε το φλερτ του κ. Θεοδωράκη με τον κ. Μητσοτάκη, αλλά και οι μυστικές διαβουλεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ Ν.Δ. και Ποταμιού. Στη Συγγρού ο κ. Θεοδωράκης αντιμετωπίζεται ως ο αναγκαίος γεφυροποιός της Ν.Δ. προς τον κεντροαριστερό χώρο, στον οποίο ο κ. Μητσοτάκης προσβλέπει για τη διεύρυνση του κόμματός του. Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, στελέχη της Ν.Δ. έχουν ήδη έτοιμη ακόμη και την απάντηση για το πώς θα μπορούσε να γίνει η συνεργασία με το Ποτάμι, καθώς ο εκλογικός νόμος δεν δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συμπράξεις κομμάτων. Θυμίζουν το παράδειγμα της διεύρυνσης του ΠΑΣΟΚ το 2004, όταν ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε εντάξει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τους κ. Στ. Μάνο, Ανδρ. Ανδριανόπουλο, Μίμη Ανδρουλάκη και Μαρία Δαμανάκη, με τη ρητή δέσμευση ότι θα έχουν πλήρη αυτονομία στη Βουλή. Με απλά λόγια στη Συγγρού υποστηρίζουν ότι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ. κάλλιστα θα μπορούσε να ενταχθεί τόσο ο κ. Στ. Θεοδωράκης, όσο και 2-3 στελέχη της Κεντροαριστεράς, τα οποία θα έχουν πλήρη πολιτική αυτονομία. Μια τέτοια λύση εκτιμούν ότι θα απελευθέρωνε και τους περισσότερους από τους 10 βουλευτές του Ποταμιού να κατέβουν με τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. (όπως π.χ. τους κ. Θεοχάρη, Ψαριανό, Αμυρά, Μαυρωτά, Δανέλη και Φωτήλα), οι οποίοι θα έχουν βάσιμες ελπίδες να επανεκλεγούν λόγω της διεύρυνσης της Κ.Ο. που χαρίζει το μπόνους.
Η ίδια ακριβώς λύση –δηλαδή μια άτυπη αυτονομία του Ποταμιού εντός της Ν.Δ.– προτείνεται και για τη Δράση. Οι σχέσεις του προέδρου της κ. Θ. Σκυλακάκη με τον κ. Μητσοτάκη είναι γνωστές, ενώ ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα ήθελε βέβαια να αξιοποιήσει και στελέχη του φιλελεύθερου χώρου, όπως η κ. Αντ. Λυμπεράκη.
Ολα τούτα τα γνωρίζει ασφαλώς ο κ. Θεοδωράκης. Οπως και το γεγονός ότι η ανανέωση της πολιτικής σκηνής που εξακολουθεί να εκπροσωπεί το Ποτάμι είναι το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί του. Κατόπιν τούτων, και με διαφαινόμενη την αποτυχία της σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι δύο. Πρώτον αν θα δεχθεί ο κ. Θεοδωράκης την ένταξή του στη Ν.Δ., στην οποία καλώς ή κακώς θα συνυπάρχει και με στελέχη που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί (και όχι κεντροδεξιοί), όπως ο κ. Αδ. Γεωργιάδης, και δεύτερον αν τα στελέχη αυτά θα συμφωνήσουν με το ανομολόγητο σχέδιο της Συγγρού.
Ας σημειωθεί πάντως τούτο. Η προαναγγελθείσα δημιουργία ενός πατριωτικο-θρησκευτικού κόμματος στα δεξιά της Ν.Δ. από τους κ. Γ. Καρατζαφέρη, Τ. Μπαλτάκο, Φαήλο Κρανιδιώτη κ.λπ. όχι μόνο δεν αποθαρρύνει, αλλά ευνοεί την επίτευξη των ανομολόγητων στόχων του κ. Μητσοτάκη για προφανείς λόγους.