«…Κυκλοφορούν φήμες ότι έως τώρα έχουν πέσει πολλά εκατομμύρια, ίσως και να ξεπερνούν τα 500 για την Ειδομένη και θα ξοδευτούν ακόμα πιο πολλά. Το περισσότερο χρήμα διακινείται μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Η διεθνής κοινότητα πληρώνει καλά, για παράδειγμα ένας διερμηνέας μπορεί να παίρνει έως και έξι χιλιάδες ευρώ τον μήνα».
Ο συνομιλητής μας έχει το δικό του μερίδιο στην «οικονομία της Ειδομένης», το οποίο, όπως λέει, πήρε νόμιμα με διαγωνισμό. «Τρώνε πολλοί στην περιοχή ψωμί από τους πρόσφυγες, άλλοι νόμιμα και άλλοι, επιτήδειοι, παράνομα. Δείτε τι γίνεται στον καταυλισμό και γύρω από αυτόν, στα χωριά και τις πόλεις του Κιλκίς, ακόμα και στη Θεσσαλονίκη. Είναι αρκετοί πλέον εκείνοι που δεν θέλουν να κλείσει η Ειδομένη» προσθέτει με νόημα.
Ο Γιώργος Σερεμετίδης από το χωριό Χαμηλό, μίσθωσε μια μικρή αίθουσα από τον ΟΣΕ στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού και λειτουργεί, νόμιμα όπως τονίζει, μαγαζί στο οποίο πουλάει στους πρόσφυγες από αθλητικά παπούτσια, μπουφάν και σακίδια μέχρι κονσέρβες και…ναργιλέδες. Δεν είναι ο μόνος, καθώς πίσω από τον σταθμό άνοιξε και άλλο κατάστημα με αξεσουάρ για τους πρόσφυγες, ενώ γνωστή αλυσίδα εστίασης νοίκιασε αίθουσα του σταθμού όπου οσονούπω θα σερβίρει σούπες…
Το καφενείο του Βαγγέλη Γροζίδη, πλάι στον σταθμό και αυτό, δεν προλαβαίνει να εξυπηρετεί την πελατεία. Μέχρι να φτάσουν οι πρόσφυγες, μοναδικοί και καθημερινοί πελάτες του ήταν κάποιοι υπερήλικες συνταξιούχοι του ΟΣΕ, συγχωριανοί του. Τώρα προσέλαβε γυναίκες στην κουζίνα και σερβιτόρο για να προλαβαίνει τη δουλειά. Οι πρόσφυγες έχουν ακόμα λεφτά για να ξοδέψουν και αν τους τελειώσουν υπάρχει και Western Union στις παρυφές του καταυλισμού από το οποίο μπορούν να κάνουν αναλήψεις… Ρέει χρήμα στην τοπική οικονομία και γίνονται μπίζνες εντός του καταυλισμού και πέριξ της νεοσύστατης «πόλης των απελπισμένων».
Ξοδεύουν οι πρόσφυγες, ξοδεύουν οι ΜΚΟ, οι εθελοντές, οι ακτιβιστές, που όλοι μαζί αριθμούν μερικές χιλιάδες, εισπράττουν τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα καφέ στο Πολύκαστρο, τους Ευζώνους, τη Γουμένισσα, την Αξιούπολη, τα ταξί του νομού αλλά και ένας μεγάλος αριθμός από τη Θεσσαλονίκη πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, ακόμα και Αθίγγανοι που καταφθάνουν από τη Λιβαδειά, τη Θεσσαλία και τη Μυτιλήνη, πωλούν εμπορεύματα. Μιλάμε για οικονομική διαχείριση περισσότερων από 25.000 ανθρώπων που πρέπει να σιτιστούν, να ντυθούν, να στεγαστούν, να τύχουν ιατρικής περίθαλψης και φυσικά δεν είναι όλα νόμιμα.
Δεκάδες ντόπιοι, οι αποκαλούμενοι «ενοικιαζόμενοι εθελοντές» έχουν προσληφθεί από ΜΚΟ για να βοηθήσουν το έργο τους. «Δεν υπάρχει κρεβάτι για δείγμα στα ξενοδοχεία του νομού Κιλκίς» μας λέει τοπικός παράγοντας. «Τις νύχτες τα μπαράκια στο Πολύκαστρο καταλαμβάνονται από μέλη των ΜΚΟ και εθελοντές, δεν βρίσκεις καρέκλα να καθίσεις. Ο τζίρος έχει αυξηθεί κατακόρυφα στα καταστήματα ιδιαίτερα σε αυτά μεγάλων αλυσίδων».
Τα δύο ξενοδοχεία στο χωριό Εύζωνοι, είναι από καιρό ασφυκτικά γεμάτα από πέρυσι κιόλας. Στο ένα νοικιάζουν δημοσιογράφοι και μέλη τηλεοπτικών συνεργείων απ’ όλο τον πλανήτη. Στο άλλο μένουν από το φθινόπωρο του 2014 εύποροι πρόσφυγες, που έχουν εγκαταστήσει αντίσκηνα. «Οσοι μπορούν να πληρώσουν μένουν στα δωμάτια. Τους χρεώνουν 20 ευρώ το κεφάλι, ενώ 5 ευρώ την ημέρα κοστίζει η εγκατάσταση της σκηνής στο προαύλιο του ξενοδοχείου, δύο ευρώ η φόρτιση του κινητού. Πολλοί επιδοτούμενοι εθελοντές, ντόπιοι δηλαδή που πληρώνονται από τις ΜΚΟ για να βοηθούν, αναγκάζονται να μένουν σε αποθήκες γιατί δεν υπάρχουν καταλύματα», εξηγεί.
Στον αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης-Ευζώνων το υποτυπώδες μίνι μάρκετ του πρατηρίου υγρών καυσίμων PLAZA που μέχρι να μετατραπεί σε καταυλισμό με 3.000 πρόσφυγες, πωλούσε νερά και κάποια αξεσουάρ για φορτηγατζήδες, κάνει γενναίες εισπράξεις. Μέχρι και υπαλλήλους-φρουρούς πληρώνει ο ιδιοκτήτης του…Μπίζνες, καταστήματα και Western Union