Τα εν Τύπω εν δήμω

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι δημοσιογραφικά λευκές ημέρες που ακολουθούν, λόγω της απεργίας σε εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο και Διαδίκτυο, θα μπορούσαν ίσως να εξοικονομήσουν τον λίγο παραπάνω χρόνο που χρειάζεται για να σκεφτούμε τα του οίκου μας όσοι εργαζόμαστε στον Τύπο. Να σκεφτούμε γιατί η αξιοπιστία της δημοσιογραφίας ανταγωνίζεται στις έρευνες κοινής γνώμης την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος για το ποια θα καταταγεί όχι πρώτη αλλά προτελευταία στoν σχετικό δείκτη. Γιατί είναι επίσης πολύ χαμηλός και ο δείκτης που ορίζει την ελευθερία του Τύπου, αφού, σύμφωνα τουλάχιστον με τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, η Ελλάδα βρίσκεται στην 89η θέση, σχεδόν στη μέση του παγκόσμιου πίνακα, με τη Φινλανδία στην κορυφή και στην ουρά τη Βόρεια Κορέα (179η) και την Ερυθραία (180ή).

Πόση παρηγοριά να δώσουν άραγε οι δύο κερδισμένες θέσεις σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάταξη (μάλλον επειδή ξαναλειτούργησε η ΕΡΤ), όταν τα προβλήματα είναι εμφανώς σοβαρά σε όλους τους συνεκτιμώμενους παράγοντες: στον πλουραλισμό, στην ανεξαρτησία των ΜΜΕ, στη διαφάνεια, στο νομικό πλαίσιο, στην αυτολογοκρισία (σχετικά εύηχος χαρακτηρισμός της επιβαλλόμενης και εξαναγκαστικής συμμόρφωσης στη «φωνή τού κυρίου»), στις καταχρήσεις της εξουσίας, της πολιτικής και της μιντιακής.

Εσχάτως η δημοσιογραφία από παρουσιαστής και σχολιαστής ειδήσεων έγινε αρκετές φορές είδηση η ίδια. Η αλήθεια είναι ότι την κρατάει συνεχώς στο προσκήνιο ως είδηση η εξόφθαλμη σύγχυση ρόλων, εξαιτίας της οποίας ένιοι δημοσιογράφοι δεν λειτουργούν ως αυτοτελή πρόσωπα με ελεύθερη, δική τους φωνή, αλλά ως προπαγανδιστές–«εκπρόσωποι» στον δημόσιο διάλογο του κόμματός τους, της ομάδας τους ή του Μέσου τους. Αυτή τη φορά, όμως, απέσπασε την προσοχή για ειδικούς λόγους. Κατ’ αρχάς με τις ποινές που επέβαλε το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ σε 9 δημοσιογράφους. Δεν πιστεύω στην ύπαρξη «σχεδίου φίμωσης» κτλ., το δημοσιευθέν σκεπτικό όμως ούτε το μέγεθος των ποινών υποστηρίζει επαρκώς ούτε καν την ανάγκη επιβολής τους.

Είχαμε επίσης τις δηλώσεις δύο υπουργών: τις νταηλίδικες του κ. Πολάκη και τις «παιδαγωγικές» (παιδονομικές μάλλον) του κ. Τόσκα. Ο υπουργός Υγείας, διαρκώς εν εξάψει, θα όφειλε να στρέψει τον αυτάρεσκο θυμό του σε έργο κοινωφελές: να «χώσει τρία μέτρα στο χώμα» τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον χώρο της Υγείας, όχι τον δημοσιογράφο, όσο ενοχλητικά αφοριστικές κι αν θεώρησε τις παρεμβάσεις του· δεν είναι μοιραίο ή υποχρεωτικό να γίνονται παντού δεκτοί με λιβανιστήρια όσοι ασκούν εξουσία, καιρός να το μάθουν. Οσο για τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, πριν προβεί σε αλαζονικά μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει την κριτική του όρεξη για να ελέγξει αυστηρά το δικό του γραπτό, στο δικό του μάθημα, το υπουργικό. Και να εξηγήσει, λ.χ., τι φταίει και συνεχίζουμε να βλέπουμε αστυνομικούς να καλύπτουν την έκνομη δράση χρυσαυγιτών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή