Η φετινή χριστιανική γιορτή της αγάπης βρίσκει την Ελλάδα στο χάος της ανασφάλειας και την Ε.Ε. στην αβεβαιότητα. Θα περίμενε κανείς έναν παραπάνω λόγο παρηγοριάς και αγάπης από τους ηγέτες της Ορθοδοξίας. Αντ’ αυτού, όμως, γίναμε μάρτυρες κραυγών μίσους κατά του Πάπα, όταν υπέγραψε στη Λέσβο έκκληση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων, μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Μίσους που μοιραία επεκτάθηκε εναντίον της Ευρώπης και του Διαφωτισμού. Ο άγιος Γλυφάδας και οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ ικέτευαν «με δάκρυα» να ακυρωθεί η επίσκεψη. Η Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων εκτίμησε πως ο παπισμός είναι «αίρεση, υπεύθυνη για τον Διαφωτισμό» (!), ο οποίος είναι… «στρέβλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού» (!). Σημειώστε ότι πολλά από τα μέλη της Ενωσης διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Ο άγιος Καλαβρύτων επιτέθηκε στον Πάπα ότι πλανάται η χριστιανική ηθική του, ενώ παράλληλα διατείνεται ηθικότατα ότι «δεν έχουμε χώρο να φιλοξενήσουμε τα στίφη των ισλαμιστών». Ο δε άγιος Πειραιώς θεωρεί τους τρεις θρησκευτικούς ηγέτες «παρακολουθήματα» του κ. Σόρος (!). Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος αντιπαρέθεσε την Ελλάδα με την Ευρώπη, δηλώνοντας: «Η αλήθεια είναι ότι η ανθρωπιά στην Ελλάδα ζει. Στην Ευρώπη αργοπεθαίνει». Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν αρκετές συγκινητικές περιπτώσεις υποδοχής προσφύγων. Ομως, αλήθεια είναι και ότι η χώρα που πρώτη ύψωσε φράχτη στους πρόσφυγες –σαν αυτόν της Ειδομένης– είναι η Ελλάδα. Αλήθεια είναι επίσης οι προπηλακισμοί προσφύγων στην Κω, οι μολότοφ στη Μυτιλήνη, οι γουρουνοκεφαλές στη Βέροια, με παρουσία ιερέα, το κάψιμο πρώην στρατοπέδου στα Γιαννιτσά, για να μη φιλοξενηθούν πρόσφυγες, η άρνηση φιλοξενίας στη Χίο, που κατέληξε σε επέμβαση των ΜΑΤ, οι ρατσιστικές εκδηλώσεις στην Αίγινα, οι μπίζνες των 8 ευρώ για παραχώρηση τουαλέτας και πολλά άλλα δείγματα ελληνικής «ανθρωπιάς».
Παρόμοια γεγονότα και παρόμοια ρητορεία ότι «η χρεοκοπημένη Ελλάδα δεν χωράει άλλους» συνέβησαν και με τους πρόσφυγες του 1922, και φανερώνουν ότι η καθυστέρηση της κοινωνίας μας δεν έχει μειωθεί από τότε. Δεν θέλω να καταφερθώ κατά της Εκκλησίας, διότι μπορεί να παρεξηγηθώ ότι καταφέρομαι κατά του δικαιώματος στη θρησκευτική πίστη, αν και πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Θα περιοριστώ να επαναλάβω την πρόσφατη ρήση της διακεκριμένης βυζαντινολόγου Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιος φταίει; Θα το πω: η Εκκλησία». Σύμφωνα με τον πετυχημένο ορισμό του Καντ: «Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία φταίει ο ίδιος». Η Εκκλησία θα έπρεπε να βοηθήσει στην έξοδο των Ελλήνων από την ανωριμότητα, το κόστος της οποίας είναι ανυπολόγιστο, αντί να πολεμά τον Διαφωτισμό. Εύχομαι να επιστρατεύσει ο Αρχιεπίσκοπος τη σωφροσύνη που έχει δείξει σε άλλες περιστάσεις και να τραβήξει χαλινάρι στον πόλεμο κατά της Δύσης, που τελικά είναι πόλεμος κατά του έθνους.