Το 2008 σε μία από τις προεκλογικές διαφημίσεις της Χίλαρι Κλίντον στην εκστρατεία για το χρίσμα των Δημοκρατικών απεικονιζόταν μία φανταστική σκηνή: χτυπούσε το τηλέφωνο στον Λευκό Οίκο στις 3 η ώρα τα ξημερώματα και από την άλλη άκρη της γραμμής ενημέρωναν για μία διεθνή κρίση. Ετίθετο το ερώτημα «ποιος θα θέλατε να απαντήσει σε μία τέτοια κλήση;» και εμμέσως αφορούσε την απειρία στα διεθνή θέματα του συνυποψηφίου της, Μπαράκ Ομπάμα. Εκτοτε, αποδείχθηκε ότι ο κ. Ομπάμα είναι ένας αξιοσημείωτα ψύχραιμος τύπος, που ακούει τις συμβουλές και, τουλάχιστον, κατά την άποψή μου, έχει χειριστεί αρκετά καλά τα διεθνή ζητήματα. Βέβαια, το τηλεφώνημα στις 3 π.μ., το οποίο συνήθως αφορά στρατιωτικά ζητήματα, δεν είναι το μόνο επείγον για τον νέο πρόεδρο. Εκείνη η κλήση στις 8 το πρωί για το ότι οι αγορές θα καταρρεύσουν με το άνοιγμα, τι θα σήμαινε; Κανείς δεν πρέπει να σφάλλει σε αυτό το θέμα. Η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνος τόπος. Οι χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν ενδυναμώσει το σύστημά μας εν συγκρίσει με το πώς ήταν το 2008, αλλά μία λανθασμένη αντίδραση σε ένα σοκ θα είχε και πάλι καταστρεπτικές συνέπειες. Συνεπώς, τι ακριβώς γνωρίζουμε για ενδεχόμενες κρίσεις που θα αντιμετωπίσουμε και πώς οι πιθανοί πρόεδροι θα αντιδράσουν; Επί του παρόντος, δύο είναι τα μείζονα θέματα, η Κίνα και το πετρέλαιο.
Πολλοί οικονομολόγοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, επί μακρόν επισημαίναμε ότι η Κίνα έχει μία δραματικά μη ισορροπημένη οικονομία με πολύ περιορισμένες ιδιωτικές δαπάνες και μη βιώσιμα επίπεδα επενδύσεων. Δυστυχώς μέχρι στιγμής η Κίνα δεν έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών, αντιθέτως έχει οξύνει την προβληματική κατάσταση με τεράστια διόγκωση των δανείων. Τώρα, με τις εκροές κεφαλαίων να ανέρχονται στο 1 τρισ. δολάρια τον χρόνο, πιθανώς να οδηγείται σε διάλυση της «φούσκας». Δεδομένου πως η Κίνα αποτελεί μία αρκετά μεγάλη παίκτρια, μία τέτοια διάλυση θα επιφέρει μείζονες επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο. Επιπλέον, υπάρχει το ενδεχόμενο μιας πετρελαϊκής κρίσης εντελώς διαφορετικής από όλες τις προηγούμενες. Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη πετρελαίου, αλλά η υπερπροσφορά του και ίσως θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το σχιστολιθικό πετρέλαιο είναι τα νέα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης.
Κανείς δεν γνωρίζει πόσο μεγάλες διαστάσεις θα λάβουν αυτά τα προβλήματα, ή ποια άλλη κρίση θα ξεσπάσει. Είναι πολύ πιθανό πως ο/η επόμενος/επόμενη πρόεδρος θα κληθεί να διαχειριστεί κάποια χρηματοπιστωτική κρίση. Πώς θα αντιδράσει; Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών πιθανότερη να λάβει το χρίσμα είναι η Χίλαρι Κλίντον και στους Ρεπουμπλικανούς πιθανότερος είναι ο Ντόναλντ Τραμπ και, αν όχι, ο Τεντ Κρουζ. Η κ. Κλίντον, λοιπόν, δεν είναι μόνον η βαθύτερη γνώστρια και η καλύτερα ενημερωμένη σε αυτές τις εκλογές, είναι και αδιαμφισβήτητα η περισσότερο προετοιμασμένη στα οικονομικά από κάθε άλλον υποψήφιο Αμερικανό πρόεδρο. Αυτό δεν αποκλείει να κάνει λάθος, αλλά όχι από άγνοια. Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν θα ένιωθε έκπληξη εάν έλεγα πως ο κ. Τραμπ λίγα γνωρίζει για την οικονομική πολιτική ή για την πολιτική εν γένει. Σκεφθείτε πως ακόμα φαντάζεται ότι η Κίνα εκμεταλλεύεται την Αμερική, διατηρώντας το νόμισμά της αποδυναμωμένο προς το δολάριο – κάτι, το οποίο ίσχυε μια φορά κι ένα καιρό, αλλά δεν έχει καμία συνάφεια με τη σημερινή κατάσταση. Ωστόσο υπάρχουν και χειρότερα. Ο Ντόναλντ δεν γνωρίζει πολλά, ο Τεντ Κρουζ γνωρίζει πολλά που δεν ισχύουν. Επέλεξε τον Φιλ Γκραμ ως οικονομικό σύμβουλο, έναν αρχιτέκτονα της απορρύθμισης του κλάδου των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, που διαμόρφωσε το πλαίσιο για τη διεθνή κρίση του 2008, στη συνέχεια αγνόησε τις προειδοποιήσεις για ύφεση, όταν εκδηλώθηκε η κρίση, και χαρακτήρισε τις Ηνωμένες Πολιτείες «ένα έθνος γκρινιάρηδων».