Δεν έγινε ευρέως αντιληπτό το δυσάρεστο γεγονός που θα σας αφηγηθώ παρακάτω, γιατί το είδαν μόνο όσοι βρίσκονταν επιτόπου τη στιγμή που συνέβαινε και ενώ οι τηλεοπτικές κάμερες ήσαν στραμμένες αλλού. Κατά την είσοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αίθουσα του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, παρά τρίχα απεφεύχθη ένα, ας το πω έτσι, μικρό «Χίλσμπορο», δηλαδή ένα ποδοπάτημα και μάλιστα της ιστορικής ηγεσίας της παράταξης.
Εκ των υστέρων, μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι το (ακούσιο) λάθος ήταν του Κυριάκου, διότι μπαίνοντας με φόρα μέσα στην αίθουσα για την ομιλία του, πήρε τη στροφή ανοικτά, ενώ θα ήταν καλύτερα αν την είχε πάρει κλειστά. Διότι, καθώς αυτός προχωρούσε, τον παρακολουθούσε οπισθοχωρώντας ένα μεγάλο ημικύκλιο φωτογράφων, με βάθος τριών, ίσως και τεσσάρων σειρών. Ολοι αυτοί ήσαν στραμμένοι προς τον εισερχόμενο αρχηγό και δεν κοίταζαν, ούτε καν νοιάζονταν για το τι υπήρχε πίσω τους.
Πίσω τους, όμως, ήταν η πρώτη σειρά των καθισμάτων, όπου ήσαν εγκατεστημένοι οι τρεις εν ζωή πρώην ηγέτες του κόμματος, οι διατελέσαντες και πρωθυπουργοί: Μητσοτάκης, Καραμανλής και Σαμαράς. Προς στιγμήν απειλήθηκε σοβαρά η ασφάλειά τους – και όσοι νομίζουν ότι αυτό είναι υπερβολή, είναι επειδή δεν έτυχε να έχουν δει ποτέ το σμάρι των ηρωικών Ελλήνων φωτογράφων σε ώρα μάχης. Καλύτερα να είναι η 10η Μαΐου του 1940 και εσύ να είσαι η Κοκκινοσκουφίτσα, να περπατάς στo ωραίο δάσος των Αρδεννών για να πας στη γιαγιά σου και ξαφνικά να δεις μπροστά σου τα τανκς της 7ης Πάντσερ Ντιβιζιόν του Ρόμελ, παρά να βρεθείς στον δρόμο των φωτογράφων όταν κυνηγάνε το θέμα τους. (Αυτό ήταν υπερβολή, το προηγούμενο όχι.)
Περισσότερο ευάλωτη ήταν η θέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος, ευρισκόμενος σε αναπηρική πολυθρόνα, δεν μπορούσε να αμυνθεί από το τυφλό πλήθος των οπισθοχωρούντων φωτογράφων. Δίπλα του όμως ήταν η Ντόρα (αληθινή Δράκαινα, όχι αστεία…) η οποία σηκώθηκε, μπήκε μπροστά από τον πατέρα της και τον προστάτευσε.
Ο Κώστας Καραμανλής, που ήταν ο επόμενος στη σειρά, δεν είχε κανέναν για τον προστατεύσει – η Αλίκη είναι ακόμη μικρό παιδί. Ο Καραμανλής στεκόταν όρθιος όταν δέχθηκε την πίεση του πλήθους των φωτογράφων και, ηρωικά, έπεσε προς τα πίσω. Ευτυχώς, πρόλαβε να στηριχθεί από το μπράτσο της καρέκλας του και να μη σωριαστεί. Συγχρόνως, έντονα θυμωμένος, τους φώναξε κάτι. Κάτι μάλλον όχι ευγενικό, αλλά για την περίσταση απολύτως απαραίτητο.
Στο σημείο αυτό, ο φίλος που μου περιέγραψε το περιστατικό είπε κάπως βραχνά: «Αυτή ήταν η μόνη φορά που νόμισα ότι τον είδα να πέφτει» και πρόσεξα ότι ένα δάκρυ κυλούσε στο μάγουλό του…
Φαίνεται, πάντως, ότι αυτό το περιστατικό ήταν ο λόγος για τον οποίον, λίγο αργότερα, όταν τον προσφωνούσε τόσο κολακευτικά ο Κυριάκος από το βήμα του συνεδρίου, ο Κώστας Καραμανλής έδειχνε τόσο θυμωμένος και ακόμη κόκκινος στην όψη από την αναστάτωση που είχε περάσει.
Ανθρωπιστικό
Από οργανωτικής πλευράς του συνεδρίου, αρίστη εντύπωση έκανε το ότι, για πρώτη φορά, οι θέσεις στις μπροστινές σειρές ήσαν ονομαστικές. Η κάθε μία είχε επάνω της καρτέλα με το όνομα εκείνου για τον οποίον προοριζόταν. Καλό σε συμβολικό επίπεδο, διότι υποδηλώνει ότι παύει ο εξισωτισμός της πασοκαρίας και ο σύνεδρος αποκτά ατομικότητα. Καλό και για πρακτικούς λόγους: Παύει το απερίγραπτο μαρτύριο της στρατιάς από μετακλητούς, ανιψιούς, αστυνομικούς, βαφτιστήρια, οδηγούς κ.ά., που η δουλειά τους ήταν να περνούν ώρες ατελείωτες, ώρες ανίας, ακόμη και απελπισίας, για να φυλάνε τη θέση ενός συνέδρου.
Σημειωτέον ότι στο παρελθόν είχε γίνει επίσημη καταγγελία στον Συνήγορο του Μετακλητού (παράρτημα του Συνηγόρου του Πολίτη, αν δεν γνωρίζετε, το οποίο υφίσταται από το 2010) για την περίπτωση δυστυχούς μετακλητού, τον οποίον άκαρδος βουλευτής είχε δεμένο στην καρέκλα με χειροπέδη από τον αστράγαλο. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος είχε επίσης αποκαλύψει ότι ο βουλευτής τον απειλούσε ότι θα τον σιδερώσει «σαν τη Σπυριδούλα». Εν πάση περιπτώσει, ο βουλευτής αυτός δεν επανεξελέγη και η θλιβερή αυτή υπόθεση βάναυσης κακοποίησης μετακλητού κουκουλώθηκε…
Ο προστάτης τους
Ο σκοτεινός Μπαλτάς της κυβέρνησης ξαναχτύπησε. Το υπουργείο Πολιτισμού ξαφνικά επεξέτεινε τον αρχαιολογικό χώρο στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου από τα 200 στρ. στα 10.000, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να ματαιωθεί τουριστική επένδυση ύψους 400 εκατομμυρίων στο γκολφ της Ρόδου. Διότι, όπως σωστά είπε ο υποψήφιος επενδυτής, ο Ελληνοαμερικανός Μερκούριος Αγγελιάδης, «ο επενδυτής δεν είναι βλάκας για να πάρει ό,τι του δώσουν». Ακόμη και ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είναι έξαλλος με τον Μπαλτά. Ολοι τον κατηγορούν ότι «εμποδίζει τους επενδυτές».
Συγχωρήστε μου τη σχολαστικότητα, αλλά έτσι όπως τίθεται το ζήτημα θα διαφωνήσω. Δεν εμποδίζει τους επενδυτές ο Μπαλτάς. Τους προστατεύει από το λάθος να επενδύσουν το κεφάλαιό τους στη χώρα των θεότρελων…
Να την προσέξουμε
Η Ελένη Αυλωνίτου του ΣΥΡΙΖΑ (εκλέγεται στη Β΄ Αθηνών) αποκαλύπτεται όχι μόνον ως επίλεκτο μέλος στη χορεία των μεγάλων κυριών της Αριστεράς, μαζί με την κυρία Θεανώ, την κυρία Τασία κ.ά., αλλά υπερέχει σαφώς όλων των άλλων. Το συνειδητοποίησα χθες, όταν έμαθα ότι είπε σε συνέντευξή της ότι «η Ελλάδα γλίτωσε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία». Κατόπιν αυτού, εγώ που είμαι τόσο φειδωλός στις προβλέψεις, θα κάνω τώρα μία προφητεία: αυτή η γυναίκα έχει όλα τα προσόντα και, έτσι όπως πάει η Ελλάδα, μια μέρα θα γίνει πρωθυπουργός…