Δεν τρέφω καμία συμπάθεια προς τον υπουργό Εργασίας. Οχι φυσικά για την προσωπικότητά του, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται. Ο κ. Κατρούγκαλος δεν είναι βεβαίως ο μόνος που πρέπει κανείς να ψέγει όταν αναλύει την εθνικώς τραγική υπόθεση του ασφαλιστικού. Οι προκάτοχοί του, κ. Λοβέρδος και Κουτρουμάνης, έχουν σοβαρότατες ευθύνες. Και εκείνοι συντήρησαν το ψέμα ότι το σύστημα μπορούσε να συνεχίσει να πληρώνει συντάξεις που έβγαζαν τα Ταμεία την «εποχή της αστακομακαρονάδας». Χαρακτηριστικό του ξεδιάντροπου ψέματος είναι το σημείωμα πληρωμής της σύνταξης το οποίο λαμβάνουν όλα αυτά τα χρόνια οι συνταξιούχοι. Πάνω πάνω γράφεται η σύνταξη όπως «κοκάλωσε» το 2010. Και παρακάτω, μία προς μία, ακολουθούν οι περικοπές. Εικόνα μιας εξουσίας που φοβάται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα με την οποία έχει έλθει αντιμέτωπο το κράτος. Οτι, δηλαδή, τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν χάσει την πραγματική τους υπόσταση πολύ καιρό πριν από την κρίση και τα μνημόνια. Το δε κρατικό ταμείο, που επιδοτεί τα ταμεία κύριας και επικουρικής σύνταξης, έχει χάσει τη δυνατότητα να πληρώνει αντλώντας από τα φορολογικά έσοδα επίσης πριν από πολλά χρόνια. Γι’ αυτό υποχρεωνόταν να δανείζεται απίθανα ποσά: για να καλύψει από τους απομάχους της εργασίας το μεγάλο ψέμα για τις συντάξεις.
Φτάσαμε να ψηφίσει μνημόνιο και η «Αριστερά» για να καταργηθεί εν μια νυκτί το «δικαίωμα» στην πρόωρη συνταξιοδότηση και να πάει το όριο απολαβής της σύνταξης στο 67ο έτος της ηλικίας μας.
Το 2010, όταν πλέον η φούσκα έσκασε και σταματήσαμε να κλείνουμε τις τρύπες με δανεικά, ψηφίστηκε ένα νέο ασφαλιστικό πλαίσιο. Το νέο σύστημα, που επρόκειτο να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2015, υποτίθεται ότι θα ήταν ίδιο για όλους. Αν και με ορίζοντα πλήρους προσαρμογής το 2020 θα εξασφάλιζε την ικανότητα του κράτους να δίνει συντάξεις, μικρότερες βεβαίως αλλά τουλάχιστον πραγματικές, σε όλους τους νέους και παλαιότερους εργαζομένους χωρίς να χαρατσώνει τους νυν εργαζομένους, ούτε να φεσώνει με χρέη τις επόμενες γενιές.
Η ρύθμιση εκείνη όμως εξακολουθούσε να έχει πολλές αδυναμίες. Μάλιστα, στη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου, προστέθηκαν και άλλες διατάξεις που ενίσχυαν χαρακτηριστικά του παλαιού συστήματος αντί να προετοιμάζουν για την ομαλή εφαρμογή του νέου συστήματος.
Ολοι πίστευσαν ότι όποιος προλάβει να κλειδώσει τη σύνταξή του με το παλαιό καθεστώς θα απολαμβάνει, μέσες-άκρες, των ωφελημάτων της εποχής του εύκολου χρήματος. Δυστυχώς, ακόμη κι αυτό το ψέμα ο κ. Κατρούγκαλος το πήρε πάνω του. Με αποτέλεσμα, ο νόμος που θα ψηφιστεί την Κυριακή θα χρειαστεί να αλλάξει και πάλι, προφανώς επί τα χείρω, από μια επόμενη κυβέρνηση, την οποία πιθανότατα θα συγκροτήσει η σημερινή κοινοβουλευτική μειοψηφία. Αυτά βλέπουν οι εταίροι και μας χορεύουν στο… ταψί!