ΑΠΟΣΤΟΛΗ – ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Το ΔΝΤ προσέρχεται στο Eurogroup της Δευτέρας επιμένοντας στην εκτίμηση ότι, με τα σημερινά δεδομένα, δεν πρόκειται να επιτευχθεί ο στόχος που έχει τεθεί για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018, και για να μην υπερβεί τα όρια του καταστατικού του –όπως έπραξε στο παρελθόν και δεν προτίθεται να επαναλάβει στο μέλλον–, ζητεί αυστηρές δεσμεύσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Στο πλαίσιο αυτό επιμένει στην ψήφιση από την ελληνική κυβέρνηση συγκεκριμένων και ποσοτικοποιημένων προληπτικών μέτρων, συνολικού ύψους 3,6 δισ., και απορρίπτει την αντιπρόταση της Αθήνας για έναν αυτόματο μηχανισμό περικοπών, οι οποίες θα παραμένουν απροσδιόριστες. Οι διαφορές με την Κομισιόν και τη Γερμανία είναι σημαντικές και προς το παρόν δεν έχουν γεφυρωθεί.
«Δεν μυρίζομαι στην ατμόσφαιρα κάποιο συμβιβασμό», τόνισε στην «Κ» αξιωματούχος του Ταμείου, ο οποίος, παρότι το ΔΝΤ ως κατ’ εξοχήν τεχνοκρατικός οργανισμός δεν λειτουργεί με πολιτικά κριτήρια και αναζητεί λύσεις που να στηρίζονται σε στέρεη οικονομική βάση, αναγνώρισε ότι με δεδομένες τις δομικές διαφορές των πρωταγωνιστών, το αδιέξοδο μπορεί να αρθεί μόνο «σε υψηλότερο επίπεδο, μεταξύ Λαγκάρντ, Σόιμπλε, Γιούνκερ, Τουσκ, Ντάισελμπλουμ και Σαπέν».
Ταυτόχρονα, υπογράμμισε πως όσοι στην Ελλάδα «στοχοποιούν» το ΔΝΤ και επιρρίπτουν σε αυτό όλες τις ευθύνες ουσιαστικά επιλέγουν να υποβαθμίσουν τη σημασία που δίνει το Ταμείο στο μείζον ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους: «Εμείς δεν θέλουμε σκληρότερα μέτρα. Αντίθετα, λέμε ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν και γι’ αυτό πρέπει να μειωθεί ο στόχος για το πλεόνασμα και να υπάρξει ελάφρυνση χρέους».
Ο ρόλος των ΗΠΑ
Υπό την πίεση και των ΗΠΑ, μεγαλύτερου μετόχου και ισχυρότερου μέλους του, το ΔΝΤ θα ήθελε να έχει κλείσει το «ενοχλητικό» κεφάλαιο του ελληνικού ζητήματος πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του G7 που διεξάγεται στην Ιαπωνία στις 26-27 Μαΐου. Υπό αυτό το πρίσμα, άτυπο ορόσημο για επίτευξη συμφωνίας καθίσταται το τακτικό Eurogroup που θα συγκληθεί λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 24 του μηνός.
Στους κόλπους του Ταμείου συζητούνται λύσεις που προσπαθούν να συγκεράσουν αντικρουόμενες προθέσεις και προσεγγίσεις, αλλά υπάρχει απροθυμία για παραχωρήσεις. Μετά την «πικρή», όπως την περιγράφουν, εμπειρία της εξαετούς εμπλοκής τους στην Ελλάδα, επιμένουν στην αυστηρή εφαρμογή σκληρών μέτρων και τηρούν αποστάσεις από τις «υποβοηθητικές» για την Αθήνα πρόσφατες εκτιμήσεις της Eurostat, τις οποίες θεωρούν υπερβολικά αισιόδοξες.
Μέχρι και την Παρασκευή, στο Ταμείο εμφανίζονταν αρνητικοί έναντι της προοπτικής οι όποιες περικοπές δαπανών να αφεθούν στη διακριτική ευχέρεια της ελληνικής κυβέρνησης, της οποίας την αξιοπιστία αμφισβητούν. Μετά, δε, την υπόθεση της υποκλοπής των εσωτερικών συζητήσεων αξιωματούχων του Ταμείου, έχουν εξανεμισθεί και τα τελευταία ίχνη εμπιστοσύνης. Σε αυτό το βαρύ κλίμα επιμένουν να έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων τα συγκεκριμένα μέτρα για περαιτέρω εξοικονόμηση πόρων, εάν αυτό αποδειχθεί αναγκαίο λόγω ενδεχόμενων αρνητικών αποκλίσεων.
Κύκλοι του ΔΝΤ σημείωναν ότι «το Ταμείο θα συμμετάσχει μόνον εφόσον διασφαλισθεί από την ελληνική κυβέρνηση ένα αξιόπιστο σχέδιο μεταρρύθμισης και διάσωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος». Τόνιζαν ότι βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά ζητήματα ή ακόμη και οι μεσοπρόθεσμοι στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων μπορούν να αντιμετωπισθούν πιο συνολικά μέσα από την αποδοχή και τον σχεδιασμό της ελάφρυνσης του χρέους από το Eurogroup, «αλλά δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού στο οποίο το ΔΝΤ θέτει την “κόκκινη γραμμή” του».