Ηταν το 2013 όταν ο γλύπτης Κώστας Σαχπάζης κέρδισε το βραβείο ΔΕΣΤΕ. Εχουμε δει πολλά έργα του, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, με πιο πρόσφατες τη συμμετοχή του στο «Υπνος project» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και στο «Terrapolis», το 2015, που διοργάνωσε το ΝΕΟΝ στον κήπο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής. Είναι ένας εικαστικός που δημιουργεί συνονθυλεύματα αισθήσεων –και παραισθήσεων–, αφού τα έργα του επιβεβαιώνουν τη σύζευξη απτικής και οπτικής απόλαυσης.
Ο Κώστας Σαχπάζης, 39 ετών σήμερα, με την ατομική του έκθεση γλυπτών «Every rigid body» («Κάθε άκαμπτο σώμα»), στην γκαλερί Bernier/Eliades της Αθήνας, εποπτεύει τις κινήσεις και τις ενέργειες των σωμάτων, όπως εκείνες φυλακίζονται σε μια στιγμή του χρόνου.
Σταματημένος χρόνος; Απαθανατισμένος πόνος; Τα απομεινάρια του σώματος; Οπως και να ’χει, ο Σαχπάζης επιμένει να παραδίδει στο κοινό όλα εκείνα στα οποία το σώμα ενδίδει.
Θυμήθηκα, βλέποντας τα γλυπτά έργα, τον Γιώργο Χειμωνά: «Αλλος τρόπος από το σώμα δεν υπάρχει». Ισως αυτή θα μπορούσε να είναι η πεμπτουσία του «Every rigid body»· ότι, δηλαδή, καταδεικνύεται το σώμα ως τρόπος των πάντων.
Φαντάζομαι τα μεγάλα στρώματα υλικών, σιγά σιγά, με τη δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη, να μεταμορφώνονται σε σώματα, σε ολοκληρωμένα έργα διά της αφαίρεσης και διά της εσωτερικής διαδρομής του, όπως εκείνη σχηματίζεται μεταξύ του δημιουργού, του έργου και του κοινού.
Ο,τι απομένει, ως τέλειο έργο πια, δημιουργεί μία κοινότητα, μία αποικία σωμάτων που εμπεριέχει κάθε σώμα, άκαμπτο, εν προκειμένω, αφού, όπως γράφει ο επιμελητής Νίκος Μυκωνιάτης στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση του Κώστα Σαχπάζη, «κάθε άκαμπτο σώμα, μονάδα ενός ανοιχτού συνόλου, συνειδητοποιεί την εύθραυστη φύση του, καλείται να λειτουργήσει ως ολοκληρωμένος οργανισμός». Και τα καταφέρνει.
Bernier/Eliades Gallery, Επταχάλκου 11. Εως τις 19 Μαΐου. Δευτ. – Παρ., 10.30-18.30, Σάβ. 12.00-16.00