Μακρόνησος με κέτερινγκ

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αναυδος; Οχι, δεν είχα μείνει άναυδος όσο διάβαζα τα σχετικά με την επί της Μακρονήσου διαφημιστική καμπάνια κάποιου βιβλιοπωλείου, με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου. Γιατί μια φωνή μέσα μου άρχισε να μουρμουρίζει, από την πρώτη στιγμή της ανάγνωσης, το σαρκαστικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, που ακούγεται στην εξαιρετική ταινία «Happy Day» του Παντελή Βούλγαρη, βασισμένη στον «Λοιμό» του Ανδρέα Φραγκιά. Φτάνει λοιπόν στη Μακρόνησο η Φρειδερίκη, για να επιθεωρήσει τους «εθνικά αναβαπτιζόμενους» στην κολυμβήθρα του «νέου Παρθενώνα», κι εμείς ακούμε: «Πόση καλοσύνη γύρω μου κι εντός / από του παντός / τη μεγαλοσύνη. / Βάρκα με προσμένει / μ’ ανοιχτό πανί / κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι»· το «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά» σε μεταπολεμική εκδοχή. Το μενού της «καλοσύνης», για τους εξόριστους της Μακρονήσου, ήταν απλό: βασανιστήρια, ψυχικά και σωματικά: Ανεβάστε έναν βράχο από τη θάλασσα στην κορυφή, αμολήστε τον και ανεβάστε τον ξανά… Πως η διαφημιστική μηχανή δεν έχει όρια και ταμπού και αδιαφορεί για έννοιες όπως η ύβρις, το ξέρουμε. Κι είναι να απορεί κανείς που δεν είδαμε ακόμα διαφήμιση με φόντο πρόσφυγες καθ’ οδόν και πάνω στη γιγαντοαφίσα το σλόγκαν «Ταχύτερα, ασφαλέστερα, ξεκούραστα με παπούτσια τάδε».

Αν το πρότζεκτ «Εκδρομή στη Μακρόνησο» γινόταν με μοναδικό στόχο να καταλάβουν κάποιοι νεότεροι, «θηρευτές εμπειριών» ή «συλλέκτες αναμνήσεων», ποια τα βάσανα των Μακρονησιωτών και ποια η βαναυσότητα του μετεμφυλιακού κράτους, ίσως να ’δινε κανείς τόπο στην οργή. Κι αυτό παρά τον φόβο του ότι το εγχείρημα μπορεί ν’ανοίξει την όρεξη τουριστικών πρακτόρων να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους στον τομέα του «πολιτικού τουρισμού», ή κατασκευαστών ριάλιτι να στήσουν ένα τηλεπανηγυράκι με τίτλο «Ζήστε όπως ο παππούς σας στη Μακρόνησο» – ή στη Γυάρο. «Οπως ο παππούς σας», πλην όμως με κέτερινγκ. Σαν αυτό που τάισε όσους συμμετείχαν στη «βιβλιοφιλική» εκδρομή στη Μακρόνησο. Ονειρικό το «Μενού εξορίας»: κρέας, ψάρια, συκώτι, κομπόστα… Αλλά τις «παστές σαρδέλες» τι τις ήθελαν οι γκουρμεδοποιοί; Δεν έτυχε ν’ ακούσουν ότι το συσσίτιο στην άνυδρη Μακρόνησο περιείχε επίτηδες πολλά αλμυρά και καθόλου νερό, για να επιδεινώνεται το μαρτύριο της δίψας;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή