Στο Διαδίκτυο κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες μια φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα με τη «μαντάμ» Μέρκελ, να κοιτάζονται χαμογελαστοί σε κάποια επίσημη συνάντηση της Ευρωζώνης. Η λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία υποτίθεται πως είναι κουβέντα της κ. Μέρκελ προς τον Ελληνα πρωθυπουργό: «Πού ήσουν, βρε αγόρι μου, τόσο καιρό και τραβιόμουν με τους άχρηστους τους Σαμαροβενιζέλους;»
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές φορές εκνευριστεί με τους Ευρωπαίους εταίρους, κυρίως για την εξάντληση της αυστηρότητάς τους στην κυβέρνηση Σαμαρά (με τα γνωστά αποτελέσματα τον Ιανουάριο του 2015). Ακόμα περισσότερο, έχω πολλές φορές εκνευριστεί με ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης της Βρετανίας και της Γαλλίας – για παράδειγμα, τον Guardian και τη Liberation. Επειδή κάτι τέτοια δημοσιογραφικά μεγαθήρια τα έχουμε πολύ ψηλά (και καλά κάνουμε), περιμέναμε να έκαναν καλύτερα τη δουλειά τους, να μην προέβαλαν τις δικές τους επιθυμίες πάνω στην πραγματικότητα αλλά να ερευνούσαν σε βάθος τι εστί ΣΥΡΙΖΑ και όχι να νομίζουν πως πρόκειται για μια «νέα, ευρωπαϊκή ανανεωτική αριστερά» και άλλες τέτοιες παραμυθίες.
Πρέπει να πω πως ακόμα περισσότερο δυσφόρησα σε διάφορες φάσεις ακόμα και με τον νομπελίστα κ. Κρούγκμαν: στις οξυδερκείς, κατά τα άλλα, αναλύσεις του έδειχνε να αγνοεί την ελληνική ιδιαιτερότητα, με άλλα λόγια, αντιμετώπιζε (και αυτός) την ελληνική κρίση όπως την πορτογαλική ή την ιρλανδική. Με τον καιρό, υποψιάστηκα πως ο κ. Κρούγκμαν πρέπει να είχε τη δική του ατζέντα απέναντι στο ευρώ συνολικά, οπότε απλώς τον διαβάζω με άλλο μάτι πλέον.
Τώρα πια, όμως, βλέπω πως αυτή είναι μια πιο γενικευμένη κατάσταση. Αν κάποτε εκνευριζόμουν με τους Ευρωπαίους εταίρους, τώρα βλέπω πως η ανώνυμη φωτογραφική γελοιογραφία της αρχής του σημειώματος λέει, έστω και χοντροκομμένα, μιαν αλήθεια: οι Ευρωπαίοι εταίροι πλέον «παίζουν καλύτερα μπάλα» με τον κ. Τσίπρα.
Θέλω να πω, μετά την περυσινή, αμοιβαία μάλλον, ψυχρολουσία, κάτι άλλαξε και στις δύο πλευρές. Η μεν ελληνική ήρθε, πρώτον, σε άγρια επαφή με την πραγματικότητα. Δεύτερον, γεύτηκε το μέλι της εξουσίας. Και δεν μιλώ μόνο για το αρχηγικό δίδυμο Τσίπρα – Παππά. Μιλώ για τους λοιπούς υπουργούς αλλά και τους 153 βουλευτές της συμπολίτευσης, που ούτε στα όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να φανταστούν τέτοια προνόμια. Τι να σου πει τώρα η απογοήτευση του κόσμου που σε έφερε εκεί που είσαι;
Κάτι όμως έχει αλλάξει και στη συμπεριφορά των Ευρωπαίων. Σιγά σιγά είδαμε ακόμα και τον «απεχθή» κ. Σόιμπλε να τα μασάει, ενώ η κ. Μέρκελ είναι πια όλο χαμόγελα, όπως σε αυτό της φωτογραφίας που ανέφερα. Ολοι μας έχουμε πια λησμονήσει τα φρικαλέα σκιάχτρα των Αγανακτισμένων (με παρόντες στις σχετικές διαδηλώσεις και σημερινούς υπουργούς) με τη μορφή της να φιγουράρει σε κάτι όπως τη διαβόητη φράου Κοχ ή αλλιώς «σκύλα του Μπούχενβαλτ» (τη σαδίστρια σύζυγο του στρατοπεδάρχη).
Πάνε αυτά· τώρα ο Αλέξης και η συντροφιά του είναι: 1) πολύ πιο συνεργάσιμοι, 2) ψηφίζουν τα πάντα δίχως να ανοίγει ρουθούνι και 3) και κυριότερον, αν τυχόν καταρρεύσουν οι φίλτατοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και τι θα κάνει, θα πάρει πίσω τις αποκρατικοποιήσεις; Αστεία πράγματα. Συνεπώς για τους εταίρους είναι win-win situation.
Αντίστροφα, για εμάς είναι lose-lose; Τι να σας πω· άλλοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι. Πάντως, πέρυσι παρακαλούσαμε, αγωνιούσαμε καλοκαιριάτικα, ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κωλοτούμπα. Από το τουίτερ ο κ. Παππάς μάς έστελνε και το ειρωνικό του μήνυμα: «Γελάω με τα περί κωλοτούμπας. Λίγη υπομονή». Την έκαναν, λοιπόν, και μάλιστα πανηγυρικά, μετ’ επαίνων. Προς τι η γκρίνια λοιπόν; Τα καλύτερα έπονται…