Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε οδηγία η οποία είναι άμεσα εφαρμόσιμη και προβλέπει πως δεν θα υπάρξει εναρμονισμένο ελάχιστο όριο στο ύψος των υποχρεώσεων μιας τράπεζας σε περίπτωση εκκαθάρισής της και εκ των έσω διάσωσής της (bail-in). Επιπλέον, προβλέπεται πως κάθε περίπτωση θα εξετάζεται μεμονωμένα. O αρμόδιος Ενιαίος Μηχανισμός Εκκαθάρισης θα μπορεί να επιβάλλει όριο 8% ή και παραπάνω στις υπό εκκαθάριση τράπεζες για διαγραφή των υποχρεώσεών τους ως προς τους πιστωτές τους, αρκεί να αποδεικνύει πως είναι αναγκαίο. Επί του παρόντος, ο Μηχανισμός καταρτίζει σχέδια εξυγίανσης για περισσότερες από 140 ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες τελούν υπό την εποπτεία του. Βάσει των νέων κανόνων της Ε.Ε. με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, οι τράπεζες υποχρεώνονται να τηρούν στοιχεία τα οποία θα μπορούν να εκκαθαριστούν εάν ανακύψει ζήτημα εκ των έσω διάσωσής τους με τη συμμετοχή μεγαλοκαταθετών, ομολογιούχων και μετόχων.
Σύμφωνα με την οδηγία, το ύψος των υποχρεώσεων μιας τράπεζας έναντι των πιστωτών της θα ορίζεται ανά περίπτωση. Μία τέτοια ρύθμιση, όπως παρατηρούν αναλυτές, πιθανώς να ελαττώνει τις ζημίες για τους μετόχους, τους πιστωτές και τους μεγαλοκαταθέτες των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Πάντως, η Γερμανίδα επικεφαλής του Ενιαίου Μηχανισμού Εκκαθάρισης, Ελκε Κένινγκ, έχει επανειλημμένως λάβει θέση υπέρ του καθορισμού κοινού κατώτατου ορίου για τις υποχρεώσεις (MREL) μιας τράπεζας, οι οποίες θα διαγράφονται σε συνθήκες εκκαθάρισης. Η κ. Κένινγκ ορίζει το 8% του συνόλου των υποχρεώσεών της και των κεφαλαίων της. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι, όταν πρόκειται για μεγάλους τραπεζικούς ομίλους με συστημική σημασία, τότε το ποσοστό θα πρέπει να αυξάνεται. Mε την τελευταία οδηγία η Κομισιόν διασαφηνίζει τους υφιστάμενους κανόνες και δεν ορίζει μία ελάχιστη μεταβατική περίοδο, στο πλαίσιο της οποίας οφείλουν οι τράπεζες να επιτύχουν το κατάλληλο κατώτατο όριο διαγραφών. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή έχει ζητήσει να ορισθεί μία ελάχιστη διάρκεια τεσσάρων ετών. Το ζήτημα των ελάχιστων υποχρεώσεων, που θα διαγράφονται, έχει θεμελιώδη σημασία για την εκ των έσω διάσωση (bail-in). Ο Μηχανισμός το έχει θέσει ως προϋπόθεση για να διοχετεύσει μετά το κράτος χρήματα φορoλογουμένων, ώστε να αποφευχθεί νέα διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση.