Ας υποθέσουμε ότι οι «μενουμευρωπαίοι» συνεχίζουν να κυκλοφορούν με την κονκάρδα του «ναι» ούτως ώστε να εντοπίζονται εύκολα και να χρεώνονται τα δέοντα. Αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το θεωρεί δικαιότερη κατανομή της φορολογίας. Δεν είναι μόνο ο νέος βουλευτής κ. Γιώργος Κυρίτσης που υποστηρίζει αυτήν την άποψη. Είναι βέβαιο ότι και άλλοι, βουλευτές και στελέχη της συγκυβέρνησης, θα παρέθεταν επιχειρήματα υπέρ του «τιμωρήστε το “ναι”». Απλώς δεν το τόλμησαν ή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν. Τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται –πάλι– σε εξέλιξη ένα ρεσιτάλ ασυνάρτητων δηλώσεων ευρείας γκάμας (αφορά τον ΦΠΑ στα νησιά, το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων κ.ο.κ). Η ουσία όμως δεν εντοπίζεται στον, αναμενόμενο, θόρυβο που προκαλούν οι δηλώσεις, αλλά στις αντιλήψεις που τις γεννούν. Στην «ανάγνωση» της κοινωνίας στην οποία βασίζονται, στον τρόπο που αντιλαμβάνονται ψήφους και ψηφοφόρους. Θα πρέπει να είναι ανακουφιστικό αυτό το σύμπαν του άσπρου – μαύρου. Από εδώ οι «λαϊκές δυνάμεις που ψήφισαν το “όχι”», από εκεί τα «ευπορότερα στρώματα που στήριξαν το “ναι”». Μεσαία οδός δεν υπάρχει, γιατί, προφανώς, έχει καταστεί μη ορατή από τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον της, εναντίον της κοινής λογικής.
Αναταράξεις και αλλαγές έχουν φέρει τα πάνω -κάτω στην κοινωνία, έχουν αποδείξει πόσο καταστροφική είναι κάθε εμμονή σε τυφλοσούρτη, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμετακίνητοι: τα προβλήματα είναι ταξικά και όποτε δεν αρκεί αυτή η μπαγιάτικη καραμέλα έρχεται προς επικούρηση η στρατιά του παλαιοκομματισμού, με δημόσιες ομολογίες όπως «η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι πράξη εγκληματική, απόφαση αντισυνταγματική». Αλλο η ψήφος, άλλο η αποδοχή του μέτρου. Ετσι, κάπως, χτίζεται η συνέχεια της πολιτικής καριέρας. Ανθρωποι και ιδέες που πορεύονται ακόμη με τα καύσιμα της Μεταπολίτευσης προσπαθούν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις, να προτείνουν, να επιβιώσουν εν τέλει, σε ένα περιβάλλον πολιτικό και κοινωνικό που προϋποθέτει διαφορετικές προσλαμβάνουσες, διαφορετικές κατευθύνσεις, απαιτεί άλλα ερμηνευτικά εργαλεία. Προφανώς, η ιδεοληψία και η ιδιοτέλεια έχουν περάσει τα τεστ κοπώσεως και αποδεικνύονται εξαιρετικά ανθεκτικοί οργανισμοί. Μόνο που όσο εξουθενώνεται η κοινωνία τόσο η δική τους αντοχή θα φαίνεται προκλητικά παράταιρη, επιθετικά ξένη, εκτός τόπου και εκτός χρόνου.