Τα τέλη κυκλοφορίας δεν αντιστοιχούν σε καμία πραγματική δαπάνη του κράτους, όπως νομίζουμε οι περισσότεροι, όχι λανθασμένα, αφού αυτή ήταν η γενεσιουργός δικαιολόγησή τους. Η ιδέα του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη είναι σωστή. Αναγνωρίζει, άλλωστε, ότι τα τέλη κυκλοφορίας δεν πηγαίνουν στην κατασκευή ή στη συντήρηση του οδικού δικτύου. Το καλό τμήμα των αρτηριών συντηρείται από ιδιωτικές εταιρείες με αντίτιμο τα καθόλου φθηνά διόδια, που χτίζουν και τους νέους αυτοκινητοδρόμους. Δεν πηγαίνει ούτε στους άλλους άξονες: Το δευτερεύον δίκτυο υποβαθμίζεται συνεχώς, αφότου τελείωσαν τα ευρωπαϊκά χρήματα. Οσο για το τοπικό δίκτυο, καταρρέει, καθώς οι περιφέρειες δεν φροντίζουν ούτε καν τη συντήρησή του. Δείτε τον υψηλότατο αριθμό δυστυχημάτων/ατυχημάτων που εξηγούνται από την κακή κατάσταση των δρόμων, όπου δεν συγχωρείται κανένα λάθος και ποτέ, βεβαίως, η μέθη και η υπερβολική ταχύτητα.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα τέλη κυκλοφορίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία ακόμη βαρύτατη φορολόγηση του πολίτη. Ειδικώς το αυτοκίνητο, από την εποχή που του έβαλαν «Φρειδερικόσημο» και μετά το φόρτωσαν τελωνειακούς φόρους, φόρους πολυτελείας, μέχρις ότου ήρθε η ενιαία αγορά και μεγάλο μέρος της γελοιότητας καταργήθηκε. Εμειναν τα τέλη ταξινόμησης, μια απλούστατη γραφειοκρατική εγγραφή, που κοστολογείται πανάκριβα, με την οποία έγινε παιχνίδι στην αγορά και, πάντως, με την πρόσφατη ρύθμιση εξορθολογίζεται, και τα τέλη κυκλοφορίας. Ας δούμε το παράδειγμα που θα μας κάνει να πιστεύσουμε ότι σίγουρα έχουν κάποιο δίκαιο στο υπουργείο. Κοντά ένα εκατομμύριο ιδιοκτήτες (940.000 αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και φορτηγά) έχουν καταθέσει τις πινακίδες και δεν πληρώνουν τα φορομπηχτικά τέλη κυκλοφορίας, ενώ άλλοι 650.000 δεν πληρώνουν επίσης, χωρίς όμως να έχουν καταθέσει τις πινακίδες τους. Κάντε τον υπολογισμό: Σ’ ένα 1.800άρι (κυβισμός) που κάνει λίγα χιλιόμετρα, πείτε 8.000 τον χρόνο, αφού συχνά είναι το δεύτερο αυτοκίνητο ή αυτό που ξέμεινε στον συνταξιούχο ιδιοκτήτη του, του αναλογεί «καπέλο» 35 λεπτών για κάθε λίτρο καυσίμου. Δηλαδή, το λίτρο της αμόλυβδης στο 1,70-1,80, αφού τα τέλη είναι 280 ευρώ και χρειάζεται περίπου 800 λίτρα τον χρόνο. Αν είναι μεγαλύτερου κυβισμού, π.χ. 2.500 κ. εκ., το καπέλο από τα τέλη κυκλοφορίας ξεπερνά το 1 ευρώ ανά λίτρο!
Και σε αυτό το σημείο ο Αλεξιάδης είναι σωστός: Για όσους κάνουν λίγα χιλιόμετρα, αν «χαμηλώσει» τα τέλη κυκλοφορίας και περάσει το κόστος στην κατανάλωση θα τους δώσει κίνητρο να πάρουν πίσω τις πινακίδες τους και να ξαναχρησιμοποιήσουν τα Ι.Χ. τους. Το υπουργείο υπολογίζει ότι 700.000 οχήματα θα τεθούν και πάλι σε κυκλοφορία. Ενα «κατοστάρικο» να βάλει τα τέλη, μαζί με την προσαρμογή στο καύσιμο –που πρέπει να είναι πολύ μικρή, ειδικά μετά τις τελευταίες αυξήσεις– το κράτος μπορεί να βγει ωφελημένο έχοντας διευκολύνει (για μία φορά!) τους καθημαγμένους πολίτες!