Ο Ανδρέας Κοντέλλης έχει μια εντιμότητα που στις μέρες μας μοιάζει αλλοκαιρινή. Φαίνεται εντυπωσιακά προσηλωμένος στον στόχο του, έχει εγκράτεια και οικονομία. Η «Φύσις», που παρουσιάζει έως τις 4 Ιουνίου στην Γκαλερί Σκουφά, είναι ένα σύνολο νέων έργων, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, που διαστέλλουν το τοπίο της Λήμνου, όπου ο ζωγράφος έζησε τα παιδικά του χρόνια, σε μία εκδοχή οικουμενική, όσο και απολύτως προσωπική. «Το τοπίο της Λήμνου είναι ιδιαίτερο», μου εξηγεί ο Ανδρέας Κοντέλλης, μπροστά στα έργα του, όπου τα κόκκινα της λιμνοθάλασσας, τα μοβ, τα κίτρινα και τα ροζ των βράχων και της θάλασσας αυτονομούνται. Με δυσκολία, όμως, θα έλεγε κανείς ότι τα έργα αυτά είναι τοπιογραφίες.
Αποσπασμένα από μια αφηγηματική ζωγραφική, τα έργα του Ανδρέα Κοντέλλη έχουν μία δύναμη υπόγεια. «Η επίδραση του φωτός είναι καταλυτική», μου λέει, καθώς η Λήμνος, ως αρχαία γη, μοιάζει αρχέγονη και τόπος απόλυτος. Παρατηρώντας από κοντά, μου κάνει εντύπωση η χρήση του χρώματος και η τολμηρή, παχιά, κατά τόπους, πάστα. Είναι αισθησιασμός. Η «Φύσις» συγκροτείται από σπουδές πάνω στα σπαράγματα ενός αρχέγονου τόπου, πέραν, επί της ουσίας, γεωγραφικής συντεταγμένης και οπωσδήποτε μακριά από απόπειρες ρεαλιστικής ακρίβειας. Ωστόσο όσοι ξέρουν και αγαπούν τη Λήμνο θα αναγνωρίσουν τα βράχια και τις θίνες της, τις σπηλιές και τον αχανή της ορίζοντα, σε προσμείξεις γαλάζιου, μοβ, πράσινου και κίτρινου. Είναι αφετηρία και επιστροφή. Στα περισσότερα από τα έργα κυριαρχεί το γυναικείο σώμα, όχι όμως η μορφή. Ο Ανδρέας Κοντέλλης μελετάει το ανθρώπινο σώμα επί σειράν ετών και τα γυμνά του έχουν έναν κρυπτικό, αλλά και εξωστρεφή αισθησιασμό.
Στη νέα του έκθεση, οι γυναικείες φιγούρες είναι σύμβολα μίας αιωνιότητας, νύμφες, ερωμένες, αναμνήσεις και αντανακλάσεις, σε έναν στρόβιλο ψευδαισθητικών αναπολήσεων. Ισως το υδάτινο στοιχείο ανακαλεί μία μυθολογική διάσταση, και η έννοια της νήσου, με το αναπόδραστο της περικυκλωμένης από νερό γης, να εντείνει τη διττή ατμόσφαιρα εγκλεισμού και ελευθερίας.
Αυτό που δένει τα έργα του Ανδρέα Κοντέλλη είναι η εσωτερικότητα ή, μάλλον, η χωνεμένη και επεξεργασμένη κατανόηση του εαυτού. Υπάρχει γενετικό υλικό που δίνει στη δουλειά του βάθος και μια παράξενη ομορφιά, σχεδόν απρόσμενη. Αν και πρόκειται για ζωγραφική στην άκρη του ρεαλισμού και στη στροφή ενός ιδιότυπου και προσωπογενούς εξπρεσιονισμού, τα έργα του Ανδρέα Κοντέλλη απαιτούν χρόνο για να σε τυλίξουν. Η εκ πρώτης όψεως εύληπτη θεματογραφία τους μπορεί να είναι απλώς η εισαγωγή σε έναν κόσμο φορτωμένο σύμβολα και μυστικούς κώδικες.
Εκθεση ζωγραφικής Ανδρέα Κοντέλλη. Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι. Εως 4 Ιουνίου.