Ελεεινολόγησαν πολλοί τον σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού για το γεγονός ότι εγκατέλειψε τον σχολιασμό της Ελένης Μενεγάκη στα social media και το έριξε στα γιατροσόφια. Ως γνωστόν ο κ. Νίκος Καρανίκας ανάρτησε στο Facebook ένα γελοίο δημοσίευμα με τίτλο «Του είπαν ότι του απέμεναν 18 μήνες ζωής – Να πώς γιάτρεψε παράνομα τον καρκίνο του». Το δημοσίευμα ανέφερε ότι ο 33χρονος Davis Hibbit από την Αγγλία είχε διαγνωστεί με καρκίνο, σταμάτησε τις χημειοθεραπείες και, επειδή ακολούθησε μια θεραπεία με έλαιο κάνναβης, γιατρεύτηκε.
Αυτό που δεν κατάλαβαν όσοι χλεύαζαν τον κ. Καρανίκα είναι ότι ο σύμβουλος του πρωθυπουργού δεν έδινε συμβουλές στους καρκινοπαθείς. Χάραζε στρατηγική. Αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι με απόφαση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας για να υπάρξει επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής στο πλαίσιο άσκησης της ιατρικής πράξης. Τα επτά από τα ένδεκα μέλη είναι ομοιοπαθητικοί γιατροί. Οι υπόλοιποι είναι σύμβουλοι του υπουργού.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι υπάρχει διεθνώς μεγάλη διαμάχη για τη χρήση της ομοιοπαθητικής ως θεραπείας ακόμη και απλών ασθενειών. Δεν έχει καμιά επιστημονική βάση. Είναι κάτι σαν τον μεταμοντερνισμό στην ιατρική, με αβάσιμες θεωρίες περί ολιστικής ύπαρξης του ατόμου, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποίησε πρόσφατα να μη χρησιμοποιείται, τουλάχιστον για τις ασθένειες που έχουν θανατηφόρο αποτέλεσμα. Κάποια Εθνικά Συστήματα Υγείας –μάλλον εξαιτίας του αξιοθαύμαστου λόμπινγκ που κάνει ο κλάδος– αποζημιώνουν ομοιοπαθητικές θεραπείες, αλλά η Επιστημονική και Τεχνολογική Επιτροπή του Βρετανικού Κοινοβουλίου αποφάσισε ότι «η αποδεικτική βάση δείχνει πως η ομοιοπαθητική δεν είναι αποτελεσματική (δηλαδή δεν λειτουργεί διαφορετικά από το φαινόμενο εικονικών φαρμάκων)» και ότι «οι εξηγήσεις για το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί δεν είναι επιστημονικά αληθοφανείς… η χορήγηση εικονικών φαρμάκων από το NHS θα πρέπει να γίνεται λιγότερο συχνά. Η χρηματοδότηση των ομοιοπαθητικών νοσοκομείων –που ειδικεύονται στην παροχή των εικονικών φαρμάκων– δεν πρέπει να συνεχιστεί και οι γιατροί του NHS να μην παραπέμπουν τους ασθενείς στους ομοιοπαθητικούς». Από όλα αυτά –και πολλά παραπάνω που δεν χωρούν στο πλαίσιο ενός άρθρου– προκύπτει ένα ερώτημα: γιατί ο υπουργός Υγείας προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα κρυφίως και με μια ομάδα που αποτελείται μόνο από ομοιοπαθητικούς γιατρούς; Δεν πιστεύει ότι πρέπει να προηγηθεί ενδελεχής διάλογος μέσα στην ιατρική κοινότητα, να πάρουν θέση οι ιατρικοί σύλλογοι, οι σχολές ιατρικής της χώρας κ.ά.;
Μάλλον όχι, κι αυτό για μικροπολιτικούς λόγους. Η κυβέρνηση κάνει, απλώς, ακόμη ένα ρουσφέτι. Επειδή, λόγω μνημονίου, δεν μπορεί να σκορπίσει λεφτά, μοιράζει διευθετήσεις. Νομοθετεί offshore για κάποιους πολιτικούς, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας για δημοσίους υπαλλήλους που βρίσκονται σε άδεια, νομιμοποίηση πτυχίων για όσους κατέθεσαν πλαστά δικαιολογητικά στο Δημόσιο, κατοχύρωση της ομοιοπαθητικής, στα κρυφά, για κάποιους γιατρούς. Ολα για την ψήφο που προσδοκά. Δεν καταστρέφει μόνο την οικονομία επειδή κυνηγά αυταπάτες. Καταστρέφει πολύ περισσότερα κυνηγώντας πελάτες.