Είναι, προφανώς, αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να παίρνει μέρος σε συγκεντρώσεις, να διαδηλώνει, να φωνάζει, να ζητεί την παραίτηση ενός υπουργού, την αλλαγή μιας πολιτικής, την αποχώρηση μιας κυβέρνησης.
Δεν αξίζει να μείνει κανείς στην ατυχή αναφορά του υπουργού Παιδείας, που τοποθέτησε τις αυριανές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη «στα όρια της συνταγματικής ανοχής», ούτε, φυσικά, στις προσβλητικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που περιγράφουν τους πολίτες που θα διαδηλώσουν ως «υβρεολόγους» που κινδυνεύουν να σκίσουν τα «καλσόν».
Από την άλλη, το σύνθημα της πρωτοβουλίας των πολιτών που θα πάρουν μέρος στις συγκεντρώσεις αξίζει να γίνει αντικείμενο προβληματισμού. Και αυτό διότι η πλειοψηφία των πολιτών, όπως άλλωστε προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις, δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν τη φάση.
Το αίτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για προσφυγή στις κάλπες στοχεύει στην ικανοποίηση εσωκομματικών φωνών και δεν απηχεί τη δική του μετριοπάθεια. Αλλωστε οι πρόωρες εκλογές δεν συμφέρουν ούτε τη Νέα Δημοκρατία αλλά, κυρίως, ούτε την Ελλάδα, που είναι το ζητούμενο. Σε αντίθεση με τους «Αγανακτισμένους» ή και τα μεγάλα συλλαλητήρια του περασμένου Ιουλίου υπέρ και κατά της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη (αυτό ήταν το διακύβευμα), αυτοί που θα συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα και στη Θεσσαλονίκη έχουν ξεκάθαρο σύνθημα αλλά όχι στόχευση. Προφανώς η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας δυσφορεί με την κυβέρνηση, αλλά είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που ασπάζονται το αίτημα της παραίτησής της και της διεξαγωγής νέων εκλογών.
Είτε γιατί απλούστατα δεν μπορεί να γίνονται εκλογές κάθε χρόνο, είτε γιατί πρέπει, επιτέλους, να σταθεροποιηθούν η πολιτική και η οικονομική ζωή του τόπου, ή γιατί ακόμη και πολλοί ψηφοφόροι της Ν.Δ., και όχι μόνο, προτιμούν να υλοποιήσει η κυβέρνηση τα δύσκολα μέτρα, να χάσει το ηθικό πλεονέκτημα και στην πορεία να καταστεί περισσότερο ευάλωττη.
Επιπροσθέτως υπάρχει και η παράμετρος των εταίρων, οι οποίοι σε αυτήν τη φάση προτιμούν την παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία για να ολοκληρώσει το έργο, και αφού η κατάσταση σταθεροποιηθεί –αν μπορεί να σταθεροποιηθεί με τον φορομπηχτικό βραχνά που πνίγει μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις–, τότε η χώρα θα μπορούσε να αποφασίσει αν προτιμά μια πιο φιλελεύθερη, ικανή και έμπειρη κυβέρνηση να «τρέξει» την οικονομία.
Μπορεί, λοιπόν, ο κ. Φίλης και άλλα στελέχη της κυβέρνησης να υπέπεσαν σε ατοπήματα, μπορεί ακουσίως να διαφήμισαν πέρα από κάθε προσδοκία των διοργανωτών τις αυριανές συγκεντρώσεις, μπορεί το μήνυμα δυσφορίας που θα στείλουν τα κινήματα πολιτών στην κυβέρνηση να είναι ηχηρό, και έχουν κάθε δικαίωμα να το στείλουν, αλλά αυτήν τη στιγμή η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές και άλλη μια περίοδο αβεβαιότητας. Πολιτική και οικονομική σταθερότητα χρειάζεται.