«Με ήρεμο και νηφάλιο ύφος, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Κατρούγκαλος ανέλυσε στην εκπομπή “Ανατροπή” την έννοια του όρου “βία”, επισημαίνοντας τον εννοιολογικό αχταρμά στον οποίον καταφεύγουν όσοι εξισώνουν τη φασιστική βία με το δικαίωμα των πολιτών να αντιστέκονται στην καταπίεση της εξουσίας», έγραφε ένας από τους ενημερωτικούς βραχίονες του ΣΥΡΙΖΑ, το left.gr, το 2014, όταν τάγματα εφόδου με τις ευλογίες του κόμματος έκαναν επιθέσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων.
«Oταν χρησιμοποιούμε τον όρο “βία”», έλεγε τότε ο κ. Κατρούγκαλος, «γι’ αυτό που γίνεται στο πανεπιστήμιο ή όταν έχουμε μία μαχητική διαδήλωση, εκεί κάνουμε μία ιδεολογική αλχημεία. Βαφτίζουμε “βία” την έκφραση ενός δικαιώματος, δηλαδή το να αντιστεκόμαστε στην καταπίεση». Στην ερώτηση του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου «Εχω το δικαίωμα να έρθω στο πανεπιστήμιό σας και να εκφράσω τις απόψεις μου υπέρ της υφισταμένης πολιτικής;», ο κ. Κατρούγκαλος απάντησε: «Βεβαίως έχετε το δικαίωμα. Αν θα σας γιουχαΐσουν καθώς θα έρχεστε… Οποιος εκτίθεται στην πολιτική θα πρέπει να απολαμβάνει του επαίνου όταν του χρειάζεται, του ψόγου, ακόμη και της καζούρας, όπως σας αξίζει κι εσάς, κ. Πάγκαλε, ως εκπροσώπου του συστήματος…».
Προχθές, λοιπόν, ο κ. Κατρούγκαλος πήγε στο Αγιο Νικόλαο Λασιθίου και κάποιοι κάτοικοι τον γιουχάισαν. Ομως ο δάσκαλος που δίδασκε ότι «όποιος εκτίθεται στην πολιτική θα πρέπει να απολαμβάνει του επαίνου ακόμη και της καζούρας», το γύρισε το παραμύθι. Είδε σκοτεινές δυνάμεις στον ψόγο: «Το άνοιγμα στην κοινωνία (σ.σ. που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ) μικρές ομάδες προσπάθησαν να το ματαιώσουν… Ξέρετε ότι οι αντισυγκεντρώσεις καμιά σχέση δεν έχουν με την Αριστερά. Αυτοί που σκότωσαν τον Λαμπράκη δεν ήταν Αριστεροί… Εμείς θα συνεχίσουμε χωρίς να φοβόμαστε τραμπουκισμούς αυτών των μικρών ομάδων».
Τι μεσολάβησε, λοιπόν, μεταξύ του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος έλεγε ότι «όταν έχουμε άδικο καθεστώς, η αντίσταση πρέπει να παίρνει βίαιη μορφή» (20.11.2013), και του κ. Κατρούγκαλου που απεφάνθη ότι «οι αντισυγκεντρώσεις καμιά σχέση δεν έχουν με την Αριστερά» (12.6.2016); Οτι άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έβλεπε τη χυδαία επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη και τους τραμπουκισμούς κατά υπουργών του ΠΑΣΟΚ ως «η μετατροπή, τελικά, της παρέλασης σε αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση ιερής αγανάκτησης και οργής είναι αντάξια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας» (28.10.2011), και τώρα καταγγέλλει «προβοκατόρικες, τραμπούκικες συμπεριφορές και μεθοδεύσεις από όποιο κέντρο ή παράκεντρο και αν εκπορεύονται και καλούμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πράξουν το ίδιο, καταδικάζοντας τη βία από όπου και αν προέρχεται» (12.6.2016);
Βεβαίως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο: Οι προπηλακισμοί πολιτικών είναι παράνομες πράξεις και οι αντισυγκεντρώσεις είναι φασιστικές πρακτικές. Δεν θα μπορέσει, όμως, ποτέ να βρει το δίκιο του αν δεν κάνει μια μεγάλη κουβέντα για όσα προηγήθηκαν και για το φαινόμενο της βίας, όχι μόνο εναντίον πολιτικών, αλλά εντός των ΑΕΙ και σε διαδηλώσεις. Αν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του δεν ξεχωρίσει το στάρι της διαμαρτυρίας από την ήρα της βίας, δυστυχώς τα φαινόμενα θα ανακυκλώνονται.