Η Βρετανία και η Τζο Κοξ

2' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οτιδήποτε και αν συμβεί στο σημερινό δημοψήφισμα –είτε επικρατήσει το Brexit είτε οι Βρετανοί επιλέξουν να παραμείνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης– για τη βρετανική κοινωνία υπάρχει πλέον ένα νέο σημείο αναφοράς, η Τζο Κοξ.

Η βάναυση δολοφονία μιας αξιαγάπητης βουλευτού και μητέρας δύο ανηλίκων άλλαξε την εξίσωση. Ανέδειξε με τον πιο φρικιαστικό τρόπο τις υπερβολές της προεκλογικής περιόδου, σταμάτησε, έστω και προσωρινά, τον αδιέξοδο θυμό και τον επικίνδυνο διχασμό, δημιούργησε ατμόσφαιρα σύμπνοιας και έφερε στο προσκήνιο την κοινή λογική και τον υγιή πατριωτισμό.

Ενας άδικος και απρόσμενος θάνατος ένωσε πολιτικούς αντιπάλους και έθεσε στο περιθώριο την εχθρότητα που διαίρεσε μια ολόκληρη κοινωνία. Το πρώτο βήμα ήταν η ακύρωση προεκλογικών εκδηλώσεων. Ακολούθησε η ενωτική εμφάνιση των βουλευτών όλων των κομμάτων στη Βουλή. Υποχώρησαν τα απειλητικά μηνύματα στο Twitter από τους ηγέτες αλλά και από τους απλούς υποστηρικτές της μιας ή της άλλης θέσης.

Το «τελειωτικό χτύπημα» ήταν το αξιοπρεπές κάλεσμα του συζύγου της Κοξ, ο οποίος ζήτησε να τερματισθούν ο λεκτικός πόλεμος και το μίσος που σκότωσε τη βουλευτή των Εργατικών. «Η Τζο πίστευε σε έναν καλύτερο κόσμο και πάλεψε για αυτό κάθε ημέρα της ζωής της, με μια ενέργεια και μια όρεξη για ζωή που θα εξαντλούσε τους περισσότερους ανθρώπους», ανέφερε ο Μπρένταν Κοξ και προσέθεσε: «Εκείνη θα ήθελε δύο πράγματα πάνω απ’ όλα να συμβούν τώρα. Πρώτον, να πλημμυρίσουν τα δυο μας παιδιά με την αγάπη που τους αξίζει και, δεύτερον, να ενωθούμε όλοι στην καταπολέμηση του μίσους που τη σκότωσε. Το μίσος δεν έχει δοξασία, φυλή ή θρησκεία και είναι δηλητηριώδες».

Εκτός από τις προειδοποιήσεις για το οικονομικό κόστος της αποχώρησης, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αλλά και ο επικεφαλής των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν εξέπεμψαν την τελευταία εβδομάδα, ως απόρροια της δολοφονίας της Κοξ, μηνύματα ενότητας, αρμονικής συμβίωσης και σεβασμού στη διαφορετική άποψη.

Η συναισθηματικά φορτισμένη ανακοίνωση του Κόρμπιν μετά την τραγωδία –«τα δύο μικρά παιδιά της Τζο θα μεγαλώσουν χωρίς τη μητέρα τους, αλλά θα είναι υπερήφανα για ό,τι έκανε, ό,τι πέτυχε και ό,τι πρέσβευε»– «άγγιξε» αρκετούς ψηφοφόρους των Εργατικών που μέχρι τότε έκλειναν προς το Brexit και τους έκανε να αναθεωρήσουν.

Οταν μιλάμε για τη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης, το μυαλό αβίαστα πηγαίνει στον Ζαν Μονέ, ο οποίος τη δεκαετία του ‘40 είχε προειδοποιήσει ότι «δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη, αν τα κράτη συνεχίζουν να βασίζονται στην εθνική κυριαρχία», αλλά και ότι «οι χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μικρές για να εγγυηθούν στους πολίτες τους την αναγκαία ευημερία και κοινωνική πρόοδο».

Σήμερα, περισσότερες από επτά δεκαετίες αργότερα, είναι λυπηρό, αλλά όλα δείχνουν πως ίσως να χρειάσθηκε μια δολοφονία για να μην αντιστραφεί η πορεία διεύρυνσης της Ε.Ε. Αν, τελικά, το Brexit χάσει και η Ευρώπη διατηρηθεί με τη σημερινή της μορφή, αυτό θα οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην Τζο Κοξ. Η δολοφονία της συγκλόνισε τη βρετανική κοινωνία και ανέδειξε την αναγκαιότητα ενός διαφορετικού πολιτικού περιβάλλοντος. Λιγότερο συγκρουσιακού και εσωστρεφούς, περισσότερο ανεκτικού και εξωστρεφούς. Ολες οι μετρήσεις και οι εκτιμήσεις έδειξαν ότι επηρέασε την πρόθεση ψήφου προκαλώντας σημαντική μεταστροφή. Το κατά πόσον αυτή θα αποδειχθεί ικανή να διασφαλίσει την παραμονή της Βρετανίας στην Ενωση θα το ξέρουμε σε λίγες ώρες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή