Η συνεχιζόμενη απεργία των υπαλλήλων του ΟΛΘ έχει παραλύσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Πλοία που είχαν «πιάσει» στον Θερμαϊκό δεν μπόρεσαν να φορτώσουν ή να ξεφορτώσουν και έφυγαν. Αλλα, από λιμάνια της Απω Ανατολής, του Ατλαντικού και της Μεσογείου, αναγκάστηκαν να αλλάξουν ρότα, όταν έλαβαν μήνυμα ότι «η Θεσσαλονίκη είναι κλειστή». Και κάποια, τα περισσότερα, δεν ξεκίνησαν καθόλου ή κινήθηκαν προς άλλους προορισμούς, ενώ το δρομολόγιό τους ήταν η Θεσσαλονίκη.
Οι συνδικαλιστές, με την ενθάρρυνση κάποιων κυβερνητικών και κομματικών κύκλων, οδηγούν τα πράγματα στα άκρα, αδιαφορώντας εάν το λιμάνι, από το οποίο βγάζουν το ψωμί τους και δίνει βαθιά ανάσα στην οικονομία της πόλης, βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση, με κίνδυνο να βγει από τον χάρτη των θαλάσσιων μεταφορών.
Ηδη τα λιμάνια του Δυρραχίου στην Αλβανία και του Μπουργκάς στη Βουλγαρία δέχονται φορτία τα όποια προορίζονταν να φτάσουν μέσω Θεσσαλονίκης στις βαλκανικές χώρες και προβάλλονται ως κόμβοι με χαμηλές τιμές που λειτουργούν απρόσκοπτα, δίχως απεργίες.
Εκατομμύρια ευρώ χάνονται για το λιμάνι καθημερινά από τη μη εκτέλεση ειλημμένων υποχρεώσεων, το πλήγμα για το εξαγωγικό και εισαγωγικό εμπόριο είναι τεράστιο. Το σημαντικότερο όλων: Ο κίνδυνος απώλειας των μεγάλων πελατών που είναι τα γειτονικά Σκόπια και η (νότια κυρίως) Βουλγαρία.
Στην απεργία του 2008 «χάθηκε» η Σερβία, ένας ιστορικός και σημαντικός πελάτης, που πλέον εξυπηρετεί τη διά θαλάσσης διακίνηση των προϊόντων της, μέσω των λιμανιών του πιο μισητού εχθρού της, της Κροατίας. Τώρα η Θεσσαλονίκη κινδυνεύει να χάσει από το πελατολόγιό της και τα Σκόπια και τη Βουλγαρία. Μια ματιά στον Τύπο της ΠΓΔΜ αρκεί για να αποτυπώσει το κλίμα που υπάρχει πίσω από τα σύνορα: «Ζημιές εκατομμυρίων για τη μακεδονική οικονομία από την απεργία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης», «Τουλάχιστον τρία εκατομμύρια ευρώ η ζημιά των σιδηροδρόμων από την απεργία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης», «Οι επιχειρηματίες ζητούν από τον επικεφαλής της Ε.Ε στα Σκόπια σωτηρία για τα εγκλωβισμένα εμπορεύματα» είναι μερικοί από τους τίτλους.
Οι γείτονες πληρώνουν για να εξυπηρετούνται από το λιμάνι και θεωρούν αυτονόητο ότι θα πρέπει αυτό να τους παρέχει τις υπηρεσίες για τις οποίες εισπράττει κάθε χρόνο αρκετά εκατομμύρια. Αντ’ αυτού διαπιστώνουν ότι παραμένει κλειστό από τις αρχές του χρόνου! Πρώτα ήταν οι αποκλεισμοί των συνόρων από τους αγρότες, που δεν επέτρεπαν στα φορτία προς και από τα Σκόπια και τη Βουλγαρία να διακινηθούν διά θαλάσσης, μέσω Θεσσαλονίκης. Οταν τα τρακτέρ έφυγαν, ήρθαν οι πρόσφυγες να αποκλείσουν τη σιδηροδρομική γραμμή στην Ειδομένη και να αποκόψουν το λιμάνι. Τώρα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό πάνε να δώσουν τη χαριστική βολή. Κατανοούν άραγε ότι πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται;