Κρίμα που δεν ανεβάζει φέτος κανένας τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη. • Θα ήταν ευκαιρία στην κορυφαία σκηνή του έργου, • με τον «αγώνα» μεταξύ Δίκαιου και Αδικου Λόγου, • να έβαζε ο σκηνοθέτης έναν αγώνα μεταξύ Δίκαιης και Αδικης Ανάπτυξης. • Μπας και καταλάβουμε έτσι τη διαφορά δηλαδή • – και τι σημαίνει παρακαλώ Δίκαιη Ανάπτυξη. •
Μου φαίνεται πάντως πως το επίθετο «Δίκαιη» στην Ανάπτυξη το βάζουν σαν «προοδευτικό πρόσημο». • Πώς λένε λ.χ. διάφοροι συριζοΚουβέληδες «πολιτικές επιλογές με προοδευτικό πρόσημο»; • Ετσι κι εδώ: Ανάπτυξη μεν αλλά «προοδευτική», δίκαιη. • Μωρέ φέρτε εσείς ανάπτυξη και βάλτε ό,τι πρόσημο θέλετε. • Μόνο μην έχει κι αυτή την ευστοχία των άλλων σας «πολιτικών επιλογών». • Ασε δε των κουβέλειων. •
Τον Αϊ Ουέι Ουέι ζήλεψαν; • Αυτόν τον Κινέζο εικαστικό που πριν από μερικούς μήνες πήγε και ξάπλωσε σε παραλία της Λέσβου στη στάση και καλά του αγοριού από τη Συρία που ξέβρασε πνιγμένο το κύμα • – «εικαστικό δρώμενο» τάχα μου, • το οποίο όχι «ευαισθητοποίηση» αλλά μάλλον θυμηδία • αν όχι αηδία • προκαλούσε, έτσι σαν ξεβρασμένο κύτος που έκειτο ο μπούρδας. • Αυτόν φαίνεται πως ζήλεψαν ο Ελλην πρωθυπουργός και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ • και μας πρόσφεραν, οι επιφανείς, ένα στιγμιότυπο δροσιάς, • παίζοντας και γελώντας μ’ ένα ταλαίπωρο σωσίβιο πρόσφυγα. • Βέβαια στη θέα του χαριτωμένου ενσταντανέ μερικά πρόσωπα πάγωσαν, • στομάχια αναγούλιασαν, • παλάμες διετάθησαν προτεταμένες, • αλλά σημασία είχε που οι σημαίνοντες άνδρες ξεκαρδίστηκαν στα γέλια «παίζοντας» με το προσφυγικό σωσίβιο. • Με τους στερούμενους χιούμορ θα ασχολούμεθα τώρα. •
Αρχίζουν τα Επιδαύρια αυτήν τη βδομάδα. • Κι αρχίζουν με Αριστοφάνη • – «Πλούτος» σε διασκευή Κιμούλη, αλίμονο, και σκηνοθεσία επίσης, αλλά έστω. • Ετσι κι αλλιώς ζήτημα είναι αν και φέτος θα δούμε και θα ακούσουμε αρχαίο έργο απείραχτο • – μη ανασκολοπισμένο εννοώ από «διασκευές», «δραματουργικές επεξεργασίες» και σκηνοθεσίες, • γιατί μετρημένες επεμβάσεις αναπόφευκτες είναι. • Οι ανασκολοπισμοί όχι. •
Συριζαίος βαμμένος ως γνωστόν ο Κιμούλης • αλλά και «καλλιτέχνης του απέλπιδου» κατά δήλωσιν. • Ως συριζαίος γαρ δεν συμφωνεί «ότι τα πράγματα πάνε χειρότερα». • Απλώς «συνεχίζουν να είναι άσχημα», ώς εκεί δέχεται, • αλλά «ως καλλιτέχνης οφείλω να ελπίζω», λέει. • «Ακόμη και ως καλλιτέχνης του απέλπιδου», σπεύδει ατάκα να επισημάνει. • Διότι μπορεί να υπάρχουν συνέλληνες που δεν έχουν αντιληφθεί σαράντα χρόνια τώρα ότι ο Γιώργος Κιμούλης είναι «καλλιτέχνης του απέλπιδου». • Σαν των Τρώων ένα πράγμα. •
Εύχομαι πάντως να μην ξεβάψει και στην παράσταση κανένα «απέλπιδο». • Διότι, εκτός Κιμούλη, έχει και Μπέζο και Φιλιππίδη η παράσταση και θα είναι κρίμα. • (Και φίλτατε Γιάννη Μπέζο: • «Ο Αριστοφάνης καυτηριάζει συμπεριφορές και όχι πρόσωπα», δήλωσες στα «Νέα», • αλλά ο αρχαίος κωμικός ποιητής στα έργα του και ονομαστικά ζεματίζει, • για να μην πούμε «ξεφωνίζει», • πλήθος συγχρόνους του • – ισχυρούς τε και μη. • Κι επειδή είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζεις, • απορώ προς τι η ανακρίβεια). •
Α, μια κι ήρθε η κουβέντα: • Πέρυσι ο Μπέζος εμφανιζόταν σε αριστοφανική παράσταση ντυμένος και ως Ζωή • – τι ζήσαμε, αλήθεια! • Αναρωτιέμαι αν φέτος θα δούμε σε καμιά αριστοφανική παράσταση κανέναν Πολάκη • να τραγουδάει, όπως τουίταρε, αντάρτικον Πάνο Τζαβέλα: • «Οι αστοί τρομάξανε / και κάστρα φτιάξανε / να κλείσουν τα παιδιά των εργατών, / μα αυτά με μια γροθιά / σπάζουνε τα δεσμά, / τα κάστρα καταργούνε των αστών». •
Τι ζούμε ακόμη, Αριστοφάνη μου.