Το μήνυμα, όσο αναμενόμενο κι αν ήταν, σοκάρει όταν έρθει. Στο φετινό roadshow για την προβολή του ελληνικού χρηματιστηρίου και τις επενδύσεις που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, το ενδιαφέρον των ξένων ήταν περιορισμένο. Εμφανίστηκαν λιγότεροι από πέρυσι ενδιαφερόμενοι, περίπου όσοι είχαν ενδιαφερθεί για την ίδια εκδήλωση το 2012 όταν η φιλολογία του Grexit βρισκόταν σε έξαρση. Για την ελληνική αγορά ενδιαφέρονται μόνον όσοι πάνε κόντρα στην επικρατούσα τάση. Οι ριψοκίνδυνοι!
Η πληροφορία ταιριάζει με όσα συμβαίνουν και ωθούν την ελληνική οικονομία στο περιθώριο των εξελίξεων και της διεθνούς αγοράς. Ο κίνδυνος, πλήρους απαξίωσης που είναι ορατός, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνον εφόσον οι αγορές πεισθούν ότι γίνονται κινήσεις αποκατάστασης της εμπιστοσύνης και επιστροφής των επενδυτών. Αυτών που συστηματικά πλέον αποφεύγουν την ελληνική οικονομία.
Τα επίσημα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Οι συνολικές εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, που αντικατοπτρίζουν την πραγματική επίδοση της χώρας στην προσέλκυση επενδύσεων, σημείωσαν το 2015 μείωση σε σύγκριση με το 2014 κατά 73%, φθάνοντας περίπου τα 605 εκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, η μεγάλη πτώση οφείλεται και στον υπολογισμό των ζημιών οι οποίες κατά την επικρατούσα πρακτική αφαιρούνται από το σύνολο των εισροών επενδύσεων ως αρνητικό υπενδεδυμένο κεφάλαιο. Αλλά κι αυτό είναι αρνητικό, καθώς ποιοι γενναίοι θα επενδύσουν σε χώρα όπου καταγράφονται τόσο υψηλές ζημίες από τους επενδυτές που προηγήθηκαν…
Αλλωστε οι καθαρές εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων σημείωσαν το ίδιο έτος σημαντική μείωση σε σύγκριση με το 2014 και εμφάνισαν αρνητική τιμή (-261,4 εκατ. ευρώ), δηλαδή ισχυρή τάση αποεπένδυσης.
Επίσης η διαφορά μεταξύ συνολικών και καθαρών εισροών άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα κατά το 2015 αφορούσε κυρίως αποπληρωμές δανείων προς τις μητρικές. Οι εκροές κεφαλαίων για εξαγορές και συγχωνεύσεις στο εξωτερικό, από ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα, ήταν ελάχιστες. Μια χώρα με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να αισιοδοξεί για την αύξηση των επενδύσεων και την ανάκαμψη.
Ούτε όμως η πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, μπορεί να θεωρηθεί αφετηρία νέας εποχής όσον αφορά την προσέλκυση επενδύσεων. Η έκκληση στο συγκεκριμένο αυτό ακροατήριο ήταν μάλλον προς άλλη κατεύθυνση: «Από αυτό το βήμα, καλώ τους κοινωνικούς φορείς να συμμετάσχουν σε έναν γόνιμο διάλογο για τη βελτίωση και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων. Για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη μετάβαση σε ένα μοντέλο που θα βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό των παραγωγικών φορέων. Αν το καταφέρουμε, οι εταίροι μας δεν θα μπορούν παρά να σεβαστούν το πεδίο σύγκλισής και συμφωνίας των κοινωνικών εταίρων».
Από τα λόγια του αναδεικνύεται ένα γνώριμο σκεπτικό ότι οι πιστωτές μας δεν μπορούν να αρνηθούν αυτό που εμείς ομόφωνα θέλουμε! Στην πράξη, βέβαια, έχει αποδειχθεί ότι πολύ καλά μπορούν να αρνηθούν και η άρνηση αυτή δεν τους κοστίζει ιδιαίτερα. Αντίθετα, κάποιοι κερδίζουν (πολιτικά και οικονομικά) προβάλλοντας ως επίτευγμα την ακαμψία τους έναντι των αποτυχημένων που κυβερνούν τη μικρή και ελάχιστα σημαντική Ελλάδα! Και θα παραμείνει στην κατηγορία αυτή όσο δεν γίνεται ουσιαστική προσπάθεια για την αύξηση των επενδύσεων.