Το παραβάν στην έκθεση “Martinos through the eyes of Michalis Pandos” τραβούσε αμέσως το βλέμμα – ήταν σύγχρονο, ίσως μοντέρνο ή ακόμα πιο παλιό; Πάντα η αίσθηση που αφήνουν οι απεικονίσεις των doodles είναι διαχρονική και ονειρική. «Ζωγραφίζω αυτά τα σχέδια από τότε που πήγαινα σχολείο», λέει η Δέσποινα Θεοδωρίδου.
«Βεβαίως, χωρίς να γνωρίζω τότε τον Ακριθάκη και τo τσίκι- τσίκι!» Σπούδασε γραφιστική, ασχολήθηκε επαγγελματικά με την ταξιδιωτική φωτογραφία και τη φωτογράφιση εσωτερικών χώρων, αλλά αυτό που τελικά την κέρδισε είναι τα doodles της καρδιάς της. «Σε μικρή και μεγάλη κλίμακα, πάντα με πινέλο και χρώματα gouache πάνω σε χαρτί. Όταν σχεδιάζω, σκέφτομαι πολλά αλλά και τίποτα. Παρά το “χάος” των σχημάτων, οι σκέψεις μου μπαίνουν σε τάξη. Μου αρέσει που, όταν απομακρύνομαι από το έργο, το σκέφτομαι συνέχεια και ανυπομονώ να ξαναγυρίσω σε αυτό. Πριν το τελειώσω έχω ήδη σκεφτεί ή ξεκινήσει το επόμενο. Μου αρέσει το συναίσθημα της πληρότητας που νιώθω όταν το έχω πετύχει, αν και δεν υπάρχει συνταγή, ή το συναίσθημα της πρόκλησης όταν έχω αποτύχει, να πετύχω στο επόμενο». Το παραβάν είναι η δεύτερη εφαρμογή της δουλειάς της, η πρώτη ήταν ένα σχέδιο σε τοίχο εισόδου πολυκατοικίας. Την ενδιαφέρουν εξίσου τα αμιγώς εικαστικά σχέδια και οι εφαρμογές: «Θα ήθελα να κάνω δάπεδα, να τυπώσω υφάσματα, πετσέτες – πρόσφατα σχεδίασα επάνω σε παπούτσια!»
despinatheodoridou.blogspot.gr