Τη σχετικά νεοείσακτη αυτή λέξη την ακούμε και τη διαβάζουμε συνήθως όταν τα ΜΜΕ, αλλά και αρκετοί από εμάς τους πολιτικούς, αναφέρονται στα στελέχη –γυναίκες και άνδρες –των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.), ιδιαίτερα όταν η επικαιρότητα έχει να κάνει με τις συνεχώς μειούμενες αποδοχές τους και τους «ιδιαίτερους» όρους εργασίας τους.
Η χρήση της λέξης «ένστολος» ως περιγραφή για τους υπηρετούντες στις Ε.Δ. είναι απαράδεκτη, γιατί είναι τόσο μειωτική, που ισοδυναμεί με προσβλητική πρακτική. Ο όρος επικεντρώνεται στο «εμφανισιακά» ορατό χαρακτηριστικό του προσωπικού, παραβλέποντας κρίσιμα στοιχεία τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι τού τι σημαίνει να είναι κάποιος στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν αντανακλά αλλά ελαχιστοποιεί το πραγματικό βάρος που το ανθρώπινο δυναμικό καλείται καθημερινώς να σηκώσει.
Αρχικά, ο όρος «ένστολοι» δεν αποδίδει τον επαγγελματισμό και την υψηλή κατάρτιση που διακρίνουν το προσωπικό. Η αποστολή των Ε.Δ. απαιτεί από τα στελέχη να είναι σε θέση να λειτουργήσουν και να ηγηθούν υπό συνθήκες πίεσης. Απαιτεί να ακολουθούν σύνθετες και επίπονες λειτουργικές διαδικασίες. Τα στελέχη επιβάλλεται να μπορούν να αυτοσχεδιάσουν μέσα σε ένα πολύπλοκο, αντίξοο, επικίνδυνο, πληροφοριακά πυκνό και πολλές φορές επιχειρησιακά εχθρικό περιβάλλον.Ταυτόχρονα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι ο σχεδιασμός και η δράση τους βρίσκονται σε αρμονική συνεργασία με τις πράξεις και τις αποφάσεις ανωτέρων, κατωτέρων και ομοιόβαθμων κλιμακίων και ότι εντάσσονται ομαλά σε ένα ευρύτερο πλαίσιο επίτευξης ενός αντικειμενικού σκοπού. Η αποτρεπτική δράση των Ε.Δ., ο μακρύς κατάλογος επιτυχούς συμμετοχής τους σε διεθνείς ασκήσεις και αποστολές και η πληθώρα απαιτητικών εθνικών ασκήσεων αποτελούν αδιάψευστες αποδείξεις ότι το προσωπικό ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτές τις υπηρεσιακές απαιτήσεις.Ο όρος αφήνει, επίσης, εκτός περιγραφής την ευθύνη που το μόνιμο προσωπικό των Ε.Δ. αναλαμβάνει έναντι της πατρίδας και της πολιτείας. Τα στελέχη καλούνται να εντάξουν στο στρατιωτικό περιβάλλον και να διοικήσουν αποτελεσματικά τα νέα παιδιά που η πατρίδα τούς εμπιστεύεται. Παράλληλα καλούνται καθημερινώς να διαχειριστούν, να συντηρήσουν, να διασφαλίσουν και να λειτουργήσουν πολύπλοκο και πανάκριβο υλικό, το οποίο αποκτήθηκε με το –όλο και πιο σπανίζον πλέον– υστέρημα του ελληνικού λαού.
Δεν περιλαμβάνει, μάλιστα, ούτε τον κίνδυνο που είναι συνυφασμένος με την υπηρεσία στις Ενοπλες Δυνάμεις. Λόγω της φύσης της αποστολής τους και παρά την υψηλή ετοιμότητα που το χαρακτηρίζει, το προσωπικό των Ε.Δ. καταγράφει υψηλό, σε σχέση με τις υπόλοιπες δομές του Δημοσίου, ποσοστό απωλειών σε καιρό ειρήνης.
Τέλος, ο όρος δεν αντανακλά το γεγονός ότι τα στελέχη καλούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα σε οποιοδήποτε σημείο της επικρατείας (ή και εκτός αυτής) χρειάζεται. Οι συχνές μεταθέσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του προσωπικού.
Εν ολίγοις, το κύριο χαρακτηριστικό των ανδρών και των γυναικών που υπηρετούν στις Ε.Δ. δεν είναι το γεγονός ότι φορούν στολή. Είναι το γεγονός ότι διαθέτουν τον επαγγελματισμό, την πειθαρχία, τη διάθεση αυτοθυσίας και τη δύναμη χαρακτήρα που χρειάζονται για να υπηρετούν ως η τελευταία και η πιο σημαντική γραμμή άμυνας που το έθνος διαθέτει έναντι των εξωτερικών κινδύνων. Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτεία έχει ευθύνη απέναντι τόσο στο εν ενεργεία όσο και στο εν αποστρατεία προσωπικό και πρέπει να λάβει σημαντικές αποφάσεις. Αρχικά πρέπει να προσφέρουμε ένα σύνολο κανόνων και επιλογών που θα εξασφαλίζουν στα τωρινά και στα μελλοντικά στελέχη των Ε.Δ. προβλέψιμη πορεία για το σύνολο της καριέρας τους, και που θα τους επιτρέψουν να επενδύσουν με μεγαλύτερη σιγουριά σε αυτήν και στον εαυτό τους. Επίσης πρέπει να προσφέρουμε στα εν αποστρατεία στελέχη ολοκληρωμένο σύνολο υπηρεσιών που θα αντανακλούν πλήρως τη συνεισφορά τους στις Ε.Δ. και στην πατρίδα. Στη Νέα Δημοκρατία έχουμε πλήρη επίγνωση της προσφοράς του ανθρωπίνου δυναμικού των Ε.Δ. και του βάρους που αυτό έχει κληθεί και καλείται να σηκώσει. Σκοπός μας είναι να αναλάβουμε όλες τις απαραίτητες ουσιαστικές πρωτοβουλίες, χωρίς τυμπανοκρουσίες και πρόσκαιρους εντυπωσιασμούς, ώστε οι Ε.Δ. και το προσωπικό τους να συνεχίσουν να αποτελούν, κατά τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «το καύχημα και την ασπίδα του έθνους».
*Βουλευτής Λακωνίας, πρ. υφυπουργός Εθνικής Αμυνας και υπεύθυνος του Τομέα Αμυνας της Ν.Δ.