«Φοβού» τους, εν γηπέδω, Ιταλούς και δώρα φέροντας

«Φοβού» τους, εν γηπέδω, Ιταλούς και δώρα φέροντας

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ποιος θυμάται πια, εκτός ίσως από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή, το γκολ του Μπρούνο Κόντι στο 18ο λεπτό του αγώνα της Ιταλίας με το Περού, σε ένα νυσταλέο παιχνίδι, ένα ζεστό απόγευμα της 18ης Ιουνίου 1982 στο Βίγκο της Ισπανίας στο Μουντιάλ του 1982. Και όμως, εάν δεν έμπαινε αυτό το γκολ –χωρίς να ξεχνάμε το κατενάτσιο με τον αξεπέραστο Τζεντίλε– η ποδοσφαιρική ομάδα της Ιταλίας δεν θα είχε προκριθεί στο «τσακ» ως δεύτερη, επειδή είχε απλώς βάλει ένα περισσότερο γκολ από το Καμερούν, στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ.

Εκεί, η Ιταλία έπεσε στο «γκρουπ του θανάτου», όπως είχε χαρακτηριστεί ο τρίτος όμιλος με Βραζιλία και Αργεντινή. Ο χαρακτηρισμός δόθηκε, καθώς προκρινόταν μόνον ο πρώτος, και η Βραζιλία (των Σόκρατες, Φαλκάο και τόσων άλλων…) και η Αργεντινή (του Πασαρέλα) έδειχναν έτοιμες για τη μεγάλη μονομαχία. Στο καναβάτσο τελικά βρέθηκαν, από την Ιταλία, τα δύο φαβορί. Η… μοδάτη σκουάντρα ατζούρα είχε αποφασίσει να σοβαρευτεί και η αναμέτρησή της με τη Βραζιλία (3-2 υπέρ της πρώτης) εξελίχθηκε σε ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Μετά, όσοι κατανοούν τη νοοτροπία της Ιταλίας ένιωθαν σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν… δύο επεισόδια ψυχρού ρεαλισμού από τους Ιταλιάνους: Οντως, 2-0 στον ημιτελικό την Πολωνία, 3-1 τη Γερμανία (με το γκολ της Γερμανίας να έρχεται αφού το ματς είχε κριθεί, με πέναλτι) στον τελικό, και οι Ιταλοί ξεχύθηκαν στις πλατείες τους από το Μιλάνο και το Τορίνο έως την Καλαβρία.

Στο Μουντιάλ του 2006, εκτυλίχθηκε ένα ανάλογο «έργο» από τους ποδοσφαιριστές της σκουάντρα ατζούρα, οι οποίοι, αφού καθάρισαν επαγγελματικά τους πρώτους αντιπάλους τους (Γκάνα, ΗΠΑ, Τσεχία, Αυστραλία, Ουκρανία), χτύπησαν την οικοδέσποινα της διοργάνωσης Γερμανία στον ημιτελικό (2-0 στην παράταση) και στον τελικό με ψυχραιμία υπερτέρησαν στη ρουλέτα των πέναλτι της Γαλλίας. Και οι Ιταλοί ξεχύθηκαν και πάλι στις πλατείες τους.

Ο ιταλικός τρόπος ποδοσφαίρου έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς, πολύ περισσότερους από τους φίλους. Δεν αρέσουν η αργή ανάπτυξη ποδοσφαίρου, η σφιχτή άμυνα, τα λίγα γκολ στα οποία αρκείται –δηλαδή, κατεβάζει ρυθμούς μετά το δεύτερο– ακόμη και αν ο αντίπαλος και η νίκη είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, η Εθνική Ιταλίας, μαζί με τη Γερμανία, κατέχει τη δεύτερη θέση στις κατακτήσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου (1934, 1938, 1982, 2006) με ένα λιγότερο από τη Βραζιλία.

Ο τρόπος που παίζει μπάλα μια χώρα σχετίζεται και με την ψυχολογία του λαού της και τον τρόπο που στέκεται στο διεθνές γίγνεσθαι. Τι είναι προτιμότερο; Φαντασία (εν πολλοίς φλύαρη), ρυθμοί σάμπας και ματς που εύκολα το σκορ φτάνει σε εφτάρες (…) ή μήπως ψυχρός ρεαλισμός (κάποιες φορές νυσταλέος), αγχωτικές νίκες με ένα γκολ που δικαιώνει συνθήματα (και ψυχολογίες) του τύπου «ένα και να καίει» και ιταλική φινέτσα; Το Σάββατο, Γερμανία και Ιταλία κοντράρονται στο Euro της Γαλλίας, που ξεκίνησε με φαβορί τη Γερμανία και αουτσάιντερ την Ιταλία. Ρόσι, Αλτομπέλι και Ταρντέλι θα απολαμβάνουν από κάπου τη σύγκρουση…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή