Ποιούμενη την ανάγκην φιλοτιμίαν και βαφτίζοντας τους τακτικισμούς πολιτική ορθής νομοθέτησης, η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να αποκαταστήσει πλήρως τον κυρωτικό νόμο της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ ΟΛΠ και ελληνικού Δημοσίου, με τον οποίο θα λειτουργήσει η Cosco το λιμάνι του Πειραιά, με βάση όσα είχαν συμφωνηθεί. Προχώρησε έτσι σε ολοκληρωτική αναδίπλωση, πλην όμως όχι πριν απειληθεί να τιναχτεί στον αέρα μια από τις μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις στη χώρα με ειδικό γεωπολιτικό και αναπτυξιακό βάρος. Και όλα αυτά, μόλις ένα 24ωρο πριν ξεκινήσει σήμερα Παρασκευή το ταξίδι του για την επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο ο κ. Αλ. Τσίπρας.
Χρειάστηκε να προηγηθεί η ξεκάθαρη και έγγραφη προειδοποίηση της Cosco να τηρηθούν απαρέγκλιτα όσα είχαν συμφωνηθεί. Ο κινεζικός όμιλος ξεκαθάρισε ανοιχτά πως οι διαφοροποιήσεις που διαπίστωσε «δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να γίνουν αποδεκτές». Και ενώ κυβέρνηση και υπουργείο Ναυτιλίας επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τη σημασία του ζητήματος, τόσο η διπλωματική αποστολή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στην Ελλάδα όσο και εκπρόσωποι των θεσμών που έχουν καταστήσει την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης μνημονιακή υποχρέωση είχαν κινητοποιηθεί πλήρως μετά τον αιφνιδιασμό που τους επιφύλαξε η κυβέρνηση.
Ολα ξεκίνησαν την Τετάρτη το πρωί όταν η Cosco και το νομικό της επιτελείο διαπίστωσαν πως, από το νομοσχέδιο που είχε κατατεθεί αργά το βράδυ της προηγουμένης ημέρας, είχαν αφαιρεθεί κρίσιμα σημεία τα οποία είχαν συμφωνηθεί και υπογραφεί με το ελληνικό Δημόσιο στις 8 Aπριλίου στο Μέγαρο Μαξίμου παρουσία του πρωθυπουργού. Η σύμβαση πώλησης μετοχών που υπογράφηκε εκείνη την ημέρα και η σύμβαση παραχώρησης, με βάση την οποία έκανε την προσφορά της η Cosco και ανακηρύχθηκε προτιμητέος επενδύτης από το ΤΑΙΠΕΔ, είχαν ως αναπόσπαστο παράρτημα το σχέδιο κυρωτικού νόμου. Το νομοσχέδιο που πήρε στα χέρια της την Τετάρτη το πρωί ήταν όμως διαφορετικό. Για τον επενδυτή το κατατεθέν σχέδιο νόμου ήταν, επιπλέον, εντελώς αντίθετο αφενός με βασικούς όρους της συμφωνίας, αφετέρου με τα δεδομένα επί των οποίων βασίστηκε η οικονομική του προσφορά. Το Πεκίνο και η Coscο ήταν ξεκάθαρα: ή εφαρμόζονται τα συμφωνηθέντα ή η Cosco αποχωρεί. Και έτσι ήρθε η αναδίπλωση της κυβέρνησης, η οποία, διά της κυβερνητικής εκπροσώπου, μίλησε περί «ανύπαρκτου ζητήματος», «υπερβολικές αντιδράσεις», «απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης» και «παιχνίδι εντυπώσεων». Ομως όσοι γνωρίζουν τι θα σήμαινε ένα ναυάγιο της συμφωνίας θυμίζουν πως με βάση μελέτες του ΙΟΒΕ και της Εθνικής Τράπεζας η ιδιωτικοποίηση μπορεί να ενισχύσει σημαντικά το ΑΕΠ, να προσθέσει πάνω από 31.000 νέες θέσεις εργασίας, να συμβάλει στη μείωση του δημόσιου χρέους κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες και να προσθέσει αξία έως και 20,7 δισ. ευρώ στην οικονομία μέχρι το 2025.
Αυτό ήταν το κυρίως διακύβευμα, πέραν των 368,5 εκατ. ευρώ που καταβάλλει η Cosco για το 67% της εισηγμένης εταιρείας ΟΛΠ Α.Ε., πέραν των επενδύσεων ύψους 350 εκατ. ευρώ που έχει δεσμευτεί συμβατικά να υλοποιήσει και πέραν των άλλων έργων 230 εκατ. που ήδη ολοκληρώνει η θυγατρική της στο δυτικό τμήμα του λιμανιού.
Σε κάθε περίπτωση και παρά την υπαναχώρηση της κυβέρνησης στα συμφωνηθέντα, το «επεισόδιο» με την Cosco εκτιμάται πως έχει ήδη καταφέρει νέο πλήγμα στην εικόνα της χώρας στη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Εχει επίσης υπονομεύσει σε τέτοιο βαθμό τις ήδη προβληματικές σχέσεις του υπουργού ναυτιλίας Θ. Δρίτσα με την Cosco, που θεωρείται πιθανότατο το «επεισόδιο» να μην είναι το τελευταίο. Το σίγουρο είναι πως στη συνείδηση ξένων επενδυτών η υπόθεση προστίθεται σε άλλες δυσάρεστες εμπειρίες από την Ελλάδα και η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ αντί να λειτουργήσει ως θετικό μήνυμα γίνεται παράδειγμα ταλαιπωρίας των επενδυτών στη χώρα.