Με τρεις γυναίκες και τρεις διαφορετικές θεματικές για τις έννοιες της αφήγησης, του χρόνου και τη σχέση παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος ξεκινούν οι ελληνικές παραστάσεις χορού στο Φεστιβάλ Αθηνών. «Είναι μια παράσταση χορού με θεατρικά στοιχεία, με σκηνές άλλοτε περισσότερο αφηγηματικές και άλλοτε πιο αφαιρετικές», τονίζει στην «Κ» η χορογράφος και χορεύτρια Γεωργία Βαρδαρού για την παράσταση «New Narratives». Χρησιμοποιεί, όπως λέει, περισσότερο ως «εργαλείο» παρά ως αναπαράσταση το βιβλίο «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. «Κάποιος που το γνωρίζει μπορεί να βρει αισθητικές αναφορές, αλλά το χρησιμοποιώ κυρίως ως πηγή», σημειώνει και τονίζει ότι το έργο δεν είναι διδακτικό αλλά προτάσεις αφήγησης, οι οποίες είναι ελεύθερες προς ερμηνεία από τους θεατές. Η Γεωργία Βαρδαρού ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες, σε μια χώρα που, όπως λέει, ο χορός και οι τέχνες απολαμβάνουν στήριξη και δεν υπόκεινται σε νόρμες και τάσεις. «Δεν υπάρχει γραμμή ή κάποια πολιτική σχετικά με το τι θα χρηματοδοτηθεί και τι όχι. Υποστηρίζονται τα πιο conceptual θέματα, τα αφαιρετικά, τα εκκεντρικά και αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό», σημειώνει.
Σε πιο «παραστατικά» μονοπάτια θα κινηθεί η χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη με το έργο της «Σάλος», όπως αποκαλείται το βουβό κύμα, η λεγόμενη «αποθαλασσιά». Ο σάλος προκαλείται χωρίς να αιτιολογείται από τις υφιστάμενες καιρικές συνθήκες, αλλά είναι αποτέλεσμα ανέμων που φυσούν σε άλλες περιοχές. «Στις συζητήσεις μας με την Μπέττυ Δραμισιώτη για την πρότασή μας στο Φεστιβάλ θέλαμε να ασχοληθούμε με το κρυφό, το δεύτερο επίπεδο των πραγμάτων. Στην παράσταση το κύμα υπάρχει ως επαναλαμβανόμενη φόρμα και η κάθε επανάληψη ανατρέπει την προηγούμενη εκδοχή της», υπογραμμίζει η κ. Μαυραγάνη. «Είναι η κρίση που ζούμε σάλος του αμερικανικού κραχ; Είναι η τρομοκρατία που αντιμετωπίζουμε σάλος της αποικιοκρατίας;», ορισμένα από τα ερωτήματα που θέτουν οι χορευτές. Στην έρευνά τους για την έκφραση του «Σάλου» η Σοφία Μαυραγάνη και η Μπέττυ Δραμισιώτη οδηγήθηκαν στην αναζήτηση ενός ιστορικού παραδείγματος και επέλεξαν την ιστορία της Ευρώπης. «Στην αρχή είχαμε ερευνήσει τις ομιλίες του Νομπέλ Ειρήνης, αλλά ψάχνοντας βρήκαμε μια συζήτηση στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την ιστορία και το μέλλον της Ευρώπης», αναφέρει.
Με το θέμα του χρόνου και το κατά πόσον ο χορός μπορεί να μιλήσει για πιο φιλοσοφικά και υπαρξιακά θέματα ασχολείται η χορογράφος Μαριέλα Νέστορα στο έργο της που τιτλοφορείται «Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό», εκπέμποντας ειρωνικά, όπως λέει, μια βεβαιότητα στη γεμάτη ασάφειες και αμφισβητήσεις εποχή μας. Τους τρεις χορευτές της παράστασης συνοδεύουν τρεις μη χορευτές, μια θεωρητικός του χορού, μια video artist και μια μουσικός-ερμηνεύτρια ως άλλοι θεατές που συνδιαλέγονται με το έργο που βλέπουν. «Κατακερματίζοντας τον χρόνο σε στιγμές, δημιουργείται ένας χώρος όπου ο θεατής καλείται να αφεθεί και να δημιουργήσει το δικό του έργο, αντί να μπει στη γνωστή συνθήκη της κατανόησης της παράστασης», επισημαίνει η κ. Νέστορα. Το έργο εκτυλίσσεται σε έναν ιδιότυπο «κήπο», όπως αναφέρει η χορογράφος, με την ευχή να βρούμε τον εαυτό μας μέσα στη φύση.
«New Narratives», 2-3/7, 9 μ.μ., Πειραιώς 260-Η, «Σάλος», 4-5/7, 10.30 μ.μ., Πειραιώς 260-Ε, «Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό», 8-9/7, 9 μ.μ., Πειραιώς 260-Ε.