Το τρενάκι του τρόμου

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το χάος στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας και η αμηχανία της Ευρώπης μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, καθώς και η ανάδυση του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, είναι από μόνα σοβαρότατα γεγονότα. Δεν είναι, όμως, το αποκορύφωμα ή το τέλος μιας διαδικασίας, αλλά σταθμοί σε δρόμο προς το άγνωστο. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τους κινδύνους, για να σκεφθούμε όλοι –Ε.Ε., χώρες-μέλη και άτομα– πώς θα πορευθούμε.

Στη Βρετανία, το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα, αφού πέτυχε μεγάλη νίκη στις εθνικές εκλογές μόλις τον περασμένο Μάιο, σήμερα είναι ακέφαλο και διχασμένο· το Εργατικό Κόμμα, από την άλλη, υπό τον προσφάτως εκλεγμένο ηγέτη Τζέρεμι Κόρμπιν, μοιάζει με ασώματο κεφαλή, καθώς η πλειονότητα των βουλευτών έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό του· μόνος νικητής είναι ο Νάιτζελ Φάρατζ, αρχηγός του εθνικολαϊκιστικού Κόμματος Ανεξαρτησίας, που πέτυχε τον στόχο του αλλά την ίδια ώρα ομολόγησε ότι η νίκη αυτή βασίστηκε σε ψέματα. Ο Συντηρητικός πολιτικός που ηγείτο της εκστρατείας του «Φεύγουμε», ο Μπόρις Τζόνσον, ανακοίνωσε χθες ότι δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, τώρα που ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον οδηγήθηκε σε παραίτηση. Η «φυγή» του προκάλεσε θυμηδία στη Βρετανία και χλεύη ότι «το σκάει» από τις ευθύνες. Πέρα από κυνικός και βουλιμικός για δημοσιότητα, ο μπροστάρης Μπόρις, όμως, είναι και κάτοχος πτυχίου κλασικών σπουδών από την Οξφόρδη: γνωρίζει το κακό τέλος των εμπλεκομένων στη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα. Ισως η υποχώρησή του είναι τακτική, ώστε να εμφανιστεί αργότερα σαν τον Οκταβιανό να ξεκάνει τους εξαντλημένους από μάχες εχθρούς και να κατακτήσει την εξουσία. Ο φόνος του φιλόδοξου Καίσαρα (για να αποφευχθεί η αρχή ενός ανδρός) οδήγησε, εν τέλει, σε αυτοκρατορία.

Ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η Βρετανία, ούτε πώς θα διαμορφωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση μέσα στη σημερινή ζύμωση. Θα αφοσιωθεί κάθε κυβέρνηση στα εσωτερικά προβλήματά της ώστε να αποφύγει την τύχη του Κάμερον ή θα επιχειρηθεί συλλογικό άλμα προς μια πιο λειτουργική συνεργασία; Το δεύτερο ενδεχόμενο φαίνεται δύσκολο σήμερα: η Γερμανία ταλαντεύεται μεταξύ προσεκτικής παρακολούθησης των εξελίξεων και αυστηρής επιβολής των κανόνων της Ε.Ε. Ο Γάλλος πρόεδρος ταλαιπωρείται από λαϊκές αντιδράσεις στις προσπάθειες εργασιακής μεταρρύθμισης, ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός αντιμετωπίζει δημοψήφισμα το φθινόπωρο, το οποίο ίσως εξελιχθεί σε νέα κρίση. Το βρετανικό δημοψήφισμα προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορούν να οδηγήσουν είτε στη συσπείρωση των χωρών-μελών της Ενωσης είτε στη διάλυση.

Η περίπτωση του Τραμπ, όμως, είναι η πιο δραματική επιβεβαίωση των κινδύνων που έπονται μιας σημαντικής εξέλιξης. Η ξαφνική εξάπλωση του λαϊκίστικου «Tea Party» μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπαράκ Ομπάμα το 2009 –με κεντρικό σκοπό να εμποδίσει την εφαρμογή της πολιτικής του νέου προέδρου– οδήγησε στην υποψηφιότητα Τραμπ. Είτε εκλεγεί είτε όχι, ο δισεκατομμυριούχος που ισχυρίζεται ότι μιλάει για τον «απλό άνθρωπο» άνοιξε τον δρόμο για ακόμη πιο ακραίους υποψηφίους στο μέλλον. Από δεξιά και από αριστερά, η οργή, τα ψέματα και η υπερβολή είναι πλέον αποδεκτά όπλα στην πολιτική αντιπαράθεση. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποτραπεί η διολίσθηση στη σύγκρουση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή