Εξερχόμενος του κόκκινου ασθενοφόρου, ο οδηγός του ρώτησε «Πού είναι οι τραυματίες;». Ωστόσο, η απάντηση δύο ανδρών που προσπαθούσαν να παρηγορήσουν έναν νέο άνδρα που έκλαιγε πάνω από το άψυχο σώμα της μητέρας του, παρακαλώντας τον Αλλάχ να τη δεχθεί στον παράδεισο, ήταν πως «εδώ έχουμε μόνο νεκρούς». Μια αλλόκοτη και ανατριχιαστική εικόνα θανάτου, αποτελούμενη από νεκρά σώματα, εκτεινόταν κατά μήκος της Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ τη νύχτα της Πέμπτης. Η παραλιακή λεωφόρος εκτείνεται από το αεροδρόμιο της Νίκαιας μέχρι το παλαιότερο σημείο της πόλης. Από τη μια στιγμή στην άλλη, η μεγαλειώδης υπαίθρια γιορτή για την πτώση της Βαστίλλης «χτυπήθηκε» από ένα φορτηγό που στο πέρασμά του άφησε μονάχα πτώματα, φόβο και απελπισία. Μεταξύ των πρώτων που έχασαν τη ζωή τους ήταν η μητέρα που προαναφέρθηκε, πάνω από το σκεπασμένο σώμα της οποίας στέκονταν οι δύο γιοι της και άλλοι συγγενείς, κλαίγοντας ή απλώς σιωπώντας, ενώ λίγο πιο δίπλα κείτονταν η σορός ενός μη ταυτοποιημένου άνδρα.
Γύρω τους, και άλλα άψυχα σώματα, τα οποία ήταν τόσα πολλά σε αριθμό, που οι παρευρισκόμενοι σκέπασαν αρκετά από αυτά με τραπεζομάντιλα από τα γύρω εστιατόρια. Λίγα λεπτά χρειάστηκαν για να μετατραπεί η γιορτή σε μακρινή ανάμνηση και πολλοί από τους ανθρώπους που ήρθαν στην παραθαλάσσια τοποθεσία για να θαυμάσουν το ετήσιο θέαμα των πυροτεχνημάτων να γίνουν εύκολα θύματα. Η βραδιά ήταν λαμπερή, καθώς πυροτεχνήματα φώτιζαν τον ουρανό της νότιας ακτής της Γαλλίας, προκαλώντας ζητωκραυγές οικογενειών που η μοναδική τους έγνοια την ημέρα εκείνη ήταν να μην βρέξει και ακυρωθούν οι εορτασμοί. Ο στόχος δεν ήταν ούτε κάποια στρατιωτική βάση ούτε κάποιο καλά φρουρούμενο κυβερνητικό κτίριο, άλλα ένα πλήθος αθώων ανθρώπων που γιόρταζε στους δρόμους, όπως ήταν και οι θεατές της συναυλίας στο Μπατακλάν, οι δημοσιογράφοι της σατιρικής εφημερίδας «Σαρλί Εμπντό» και οι άνθρωποι που ανατινάχθηκαν στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.
Αυτήν τη φορά το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένας δολοφόνος οδηγός και ένα μεγάλο φορτηγό. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, το φορτηγό εισήλθε στην Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ από δρόμο δίπλα στο νοσοκομείο Παίδων της πόλης, έστριψε αριστερά και ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, απέναντι από σειρά πολυτελών παραθαλάσσιων κατοικιών και πολυκατοικιών. Ο οδηγός στη συνέχεια ξεκίνησε το δολοφονικό του έργο, κατευθύνοντας το όχημα πάνω στο πυκνό πλήθος των παρευρισκομένων και σκοτώνοντας όσους περισσότερους μπορούσε. Ο Πιερ Ρου, το διαμέρισμα του οποίου βλέπει στη θάλασσα, δήλωσε ότι στην αρχή πίστεψε ότι απλώς το φορτηγό ήταν εκτός ελέγχου, κάτι που κατάλαβε ότι δεν ίσχυε όταν παρατήρησε ότι τα φώτα του οχήματος είναι κλειστά, ενώ στη συνέχεια ανέφερε ότι «όποιος βρέθηκε στο διάβα του δεν είχε ελπίδα». Τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής βγήκε από το διαμέρισμά του για να ανάψει ένα κερί σε ένα άψυχο σώμα, δίπλα από το οποίο δεν στεκόταν κανείς. Κατά τη διάρκεια των δηλώσεών του, βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί πραγματοποιούσαν περιπολίες στην περίμετρο της πόλης.
Ο Σιμόν Κότριτζ, επίσης κάτοικος της περιοχής, δήλωσε ότι, όταν σταμάτησαν τα πυροτεχνήματα, άκουσε έναν εξαιρετικά ισχυρό γδούπο. Στην αρχή φαντάστηκε ότι είναι κάποιος είδος «τελικής πράξης» του θεάματος ή κάποιο ατύχημα, μέχρι που αντίκρισε δεκάδες πτώματα να κείτονται στο πεζοδρόμιο και ένα πλήθος ανθρώπων «να τρέχει και να ουρλιάζει».