Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι απασχολεί αυτούς που αποτελούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (κατά το κοινώς λεγόμενο «δεν ιδρώνει το αυτί τους»), όμως εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να τους το υπενθυμίζουμε με τον πλέον εμφατικό τρόπο: από το πρώτο λεπτό που κέρδισαν τις εκλογές, τον Ιανουάριο του 2015, συνέπραξαν, αυτοί, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με ένα λαϊκιστικό ακροδεξιό κόμμα προκειμένου να σχηματίσουν κυβέρνηση (βαφτίζοντάς το «κεντροδεξιό»!). Και ότι το επανέλαβαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Διότι ταίριαζαν μια χαρά ως προς τον λαϊκιστικό, αγοραίο λόγο, τα αντιευρωπαϊκά-αντιδυτικά αισθήματα, την κρυφή απαξίωση της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αγκαλιές, φιλιά μεταξύ των στελεχών των δύο κομμάτων στις ορκωμοσίες, κοινοί πανηγυρισμοί από τους δύο αρχηγούς τον Σεπτέμβριο. Ολα είναι καταγεγραμμένα.
Δεν θα πάψουμε να τους το υπενθυμίζουμε, ειδικά όταν ο πρωθυπουργός εγκαλεί την κ. Γεννηματά επειδή δεν συνέπραξε στην ψήφιση της απλής αναλογικής ώστε να συμβάλει σε μια μελλοντική, ευρεία κεντροαριστερή κυβέρνηση. Ορθώς η κ. Γεννηματά απάντησε πως πρώτος ο κ. Τσίπρας έσπευσε να συγκυβερνήσει με την Ακροδεξιά αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Ποιος λησμονεί, εξάλλου, το μίσος των απανταχού Συριζαίων, από όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, για την Κεντροαριστερά; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα της λάσπης ότι το Ποτάμι είναι κατά βάθος «κρυπτοφασίστες»;
Υπό μία έννοια ήταν αυτογκόλ του κ. Τσίπρα και η κ. Γεννηματά του απάντησε το αυτονόητο. Θα το επαναλάβω: δεν πιστεύω ότι τον ενδιαφέρουν καθόλου όλα αυτά. Να του υπενθυμίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι τις ανακολουθίες, τα χονδροειδή ψέματα, το απύθμενο θράσος, τον οπορτουνισμό και τις κραυγαλέες αντιφάσεις του ή, πολύ περισσότερο, να του τα υπενθυμίζουμε εμείς με εκθέσεις ιδεών. (Δεν πειράζει· εμείς θα συνεχίσουμε να το κάνουμε διότι το οφείλουμε στον εαυτό μας.) Ισως βέβαια να πειράζει τον πρωθυπουργό πως τα «κουκιά δεν βγήκαν» ως προς την πολυσυζητημένη απλή αναλογική, από τη στιγμή που λάκισε και η Χρυσή Αυγή. Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να τον ενοχλεί και αυτόν. Ιδού, όμως, ένα πάγιο αίτημα της ελληνικής αριστεράς –η απλή αναλογική– και πώς μετατράπηκε και αυτό σε σκοπό που αγιάζει τα μέσα από την πλέον κυνική κυβέρνηση εξουσιαστών που είδε ποτέ αυτή η χώρα.