Πληθαίνουν οι ενδείξεις για ναυάγιο της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ, μετά την τροπή που πήρε η συμφωνία με την Socar, εξαιτίας της μονομερούς παρέμβασης του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη για την αλλαγή των τελών χρήσης του συστήματος φυσικού αερίου, μέσω τροπολογίας που ψηφίστηκε από τη Βουλή. Αρμόδια κυβερνητικά κλιμάκια κρατούν «μικρό καλάθι» για την ολοκλήρωση της συμφωνίας και σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα με βάση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των πιστωτών. Το πρώτο πράγμα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, στην περίπτωση του «ναυαγίου», είναι η «τρύπα» των 188 εκατ. ευρώ στα δημόσια έσοδα που θα εισέπραττε το Δημόσιο από το συνολικό τίμημα των 400 εκατ. ευρώ που πρόσφερε η Socar (212 εκατ. ευρώ θα πήγαιναν στα ταμεία των ΕΛΠΕ για το 35% που κατέχουν στον ΔΕΣΦΑ). Το ποσό των 188 εκατ. ευρώ έχει προϋπολογισθεί στα έσοδα και αρμόδιες κυβερνητικές πηγές επισημαίνουν στην «Κ» ότι εάν δεν αναπληρωθούν, τότε θα ενεργοποιηθεί ο «κόφτης». Το οριστικό ναυάγιο της συμφωνίας με τη Socar φαίνεται να έχει προεξοφληθεί και από τη διεθνή αγορά, η οποία παρακολουθεί με ενδιαφέρον την πορεία της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ που σέρνεται από το 2013, καθώς ο ρόλος του αναβαθμίζεται σημαντικά μετά τις ανακαλύψεις νέων κοιτασμάτων στην ευρύτερη αγορά της ΝΑ Μεσογείου. Η δυνατότητα του ΔΕΣΦΑ, κυρίως λόγω των υποδομών που διαθέτει στη Ρεβυθούσα, να αποτελέσει πράγματι ένα κόμβο φυσικού αερίου, αναγνωρίζεται από όλους τους μεγάλους διεθνείς παίκτες, οι οποίοι έχουν κάνει σχετικές κρούσεις για συνεργασία στην ελληνική κυβέρνηση. Το τελευταίο διάστημα, ενδιαφέρον για τον ΔΕΣΦΑ έχει μεταφερθεί στην ελληνική κυβέρνηση από εταιρείες των ΗΠΑ, του Κατάρ και του Ιράν.
Η δυνατότητα ενός plan B, μέσω της πώλησης του συνόλου του ποσοστού 66% που θα μεταβιβαζόταν στη Socar στην ιταλική Snam, σενάριο που διαρρέει η πλευρά του υπουργείου Ενέργειας δεν μπορεί να προχωρήσει. Προϋποθέτει ότι η Snam έχει αποδεχθεί τους νέους όρους που επέβαλε ο κ. Σκουρλέτης για τα έσοδα του ΔΕΣΦΑ, κάτι που παρά τα όσα υποστηρίζει ο υπουργός, δεν έχει κάνει η ιταλική εταιρεία, η οποία δήλωσε από την αρχή ότι μπορεί να τα αποδεχθεί μόνο στην περίπτωση που μειωθεί αντιστοίχως και το τίμημα. Διάθεση μείωσης των τελών σε συνδυασμό με μείωση του τιμήματος εξέφρασε και η Socar. Δύσκολα επίσης οι Ιταλοί θα προχωρούσαν σε κινήσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Αζέρων, αφού η Snam είναι συνέταιρος της Socar στον αγωγό Tap. Ακόμη, όμως και στην απίθανη περίπτωση που η Snam διαχώριζε τη θέση της από τον στρατηγικό της σύμμαχο στο μεγάλο project του Tap, για να προχωρήσει το plan B του κ. Σκουρλέτη, θα πρέπει να ολοκληρωθεί η συμφωνία με τη Socar και στη συνέχεια να μεταβιβαστεί το ποσοστό στην ιταλική εταιρεία, πράγμα και τεχνικά και νομικά πολύπλοκο.
Υπό αυτά τα δεδομένα και τις εξελίξεις, η έναρξη ενός νέου διαγωνισμού είναι για την κυβέρνηση μονόδρομος και μάλιστα υψηλού πολιτικού ρίσκου. Η μεγάλη ανησυχία είναι το ύψος του τιμήματος που μπορεί να εισπράξει στην παρούσα συγκυρία της υποχώρησης της ζήτησης φυσικού αερίου και της κατακόρυφης πτώσης των τιμών σε σχέση με το 2013 που η Socar πρόσφερε 400 εκατ. ευρώ.
Η πλευρά των Αζέρων, αν και εξέφρασε δημοσίως τη δυσαρέσκειά της για την παρέμβαση Σκουρλέτη, δεν έχει πει ακόμη τον τελευταίο λόγο. Το βέβαιο είναι ότι στη στάση της αξιολογεί και την συμμαχία της χώρας στο έργο του Tap. H χθεσινή απόφαση ωστόσο της εταιρείας να μετακινήσει τον διευθύνοντα σύμβουλο της Socar Greece, Ανάρ Μαμάντοφ, που χειρίστηκε εξαρχής την υπόθεση από πλευράς των Αζέρων στη θέση του γενικού διευθυντή της εταιρείας πετροχημικών Petkim στην Τουρκία, στην οποία μετέχει ως μέτοχος η Socar, ερμηνεύθηκε ως μία ακόμη ένδειξη του ναυαγίου. Σε κάθε περίπτωση, η στάση των Αζέρων θα ξεκαθαρίσει μέχρι το τέλος του Αυγούστου, που λήγει η εγγυητική επιστολή και θα πρέπει να την ανανεώσουν για να παραμείνει σε ισχύ η συμφωνία.