Η επαναφορά της Ελλάδας στην κανονικότητα είναι σύμφωνα με τον ΣΕΒ το κλειδί για την ανάκαμψη της οικονομίας μέσω ιδιωτικών επενδύσεων. Οσο, δε, καθυστερούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, τόσο θα βαθαίνει το εργασιακό χάος, τόσο θα ακούγονται σειρήνες για την ολική επαναφορά των εργασιακών σχέσεων στις πρακτικές του παρελθόντος και τόσο το πολιτικό σύστημα θα αποδομείται, καθώς θα κατασπαράσσεται ο κοινωνικός ιστός.
Στο εβδομαδιαίο δελτίο του για την ελληνική οικονομία, ο Σύνδεσμος υπογραμμίζει ότι μια παλινδρόμηση στο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν το 2009 δεν είναι το ζητούμενο το 2016. Αντίθετα, αναφέρει, στη σημερινή πραγματικότητα της ύφεσης και της υποχρεωτικής αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης επιχειρήσεων, ακόμη και το τελειότερο σύστημα εργασιακών ρυθμίσεων δεν θα μπορούσε από μόνο του να μας βγάλει από τα αδιέξοδα που βιώνει η ελληνική οικονομία, αναφέρει. Και επισημαίνει ότι τα αδιέξοδα, δεν πρόκειται να εξαλειφθούν μόνο επειδή ο κατώτατος μισθός θα ορίζεται από συλλογικές διαπραγματεύσεις, ή επειδή αναβίωσε η υποχρεωτική διαιτησία, ή επειδή θα έχουμε γενικότερη επιστροφή σε πιο περιοριστικές ρυθμίσεις στα εργασιακά. Αλλωστε, το εργασιακό χάος της απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας όπως και της διαρθρωτικής ανεργίας, επικρατούσε και όσο ήταν σε ισχύ αυτές οι ρυθμίσεις.
Αυτά τα φαινόμενα παραβατικότητας είναι σύμφωνα με τον ΣΕΒ μεμπτά και κατακριτέα και σίγουρα δεν ανήκουν στη σφαίρα ενός ευρωπαϊκού ευνομούμενου κράτους, όμως δεν πρόκειται να διορθωθούν μόνο με μεγαλύτερη αστυνόμευση και με μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, καθώς κατάντησαν θέμα επιβίωσης για πολλές επιχειρήσεις. Στη συζήτηση που διεξάγεται συνεπώς γύρω από τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, ο Σύνδεσμος θεωρεί κρίσιμο να έχουμε κατά νουν δύο πράγματα: την ανάγκη η Ελλάδα να αναπτυχθεί σε υγιείς βάσεις προσελκύοντας μεγάλες και σοβαρές επενδύσεις και ταυτόχρονα να αρθούν οι διαρθρωτικές αδυναμίες που οδήγησαν την ελληνική οικονομία στην κατάρρευσή της το 2009. Αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, οδηγός πρέπει να είναι το μέλλον μιας διεθνώς ανταγωνιστικής οικονομίας και όχι το παρελθόν μιας κρατικοδίαιτης και αντιπαραγωγικής κοινωνίας, επισημαίνει.