Εικόνες αποσπασματικές, σε μια ιδιότυπη ροή, διαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας στο τέλος ένα παζλ με ψηφίδες που δεν οδηγούν σε μία σύνθεση, αλλά πολλές. Δύσκολο να περιγράψεις με ακρίβεια τη δουλειά του εικαστικού, βίντεο-άρτιστ και κινηματογραφιστή Γιώργου Δρίβα.
Παρακολουθώντας όμως τις πειραματικές ταινίες του, αισθάνεσαι ότι ο χρόνος συμπυκνώνεται και ταυτόχρονα εκμηδενίζεται καθώς παρελθόν, παρόν και μέλλον συναντώνται στους γυμνούς χώρους, στα άτομα που κινούνται μέσα σε αυτούς, στις ιστορίες που διαδραματίζονται σε διαδρόμους μουσείων, σε αίθουσες και σταθμούς. Χρησιμοποιεί την τεχνική του βωβού, φράσεις που τυπώνονται ανάμεσα στις σκηνές και ενημερώνουν, ελλειπτικά, για τα δρώμενα. Οι σκηνές – εικόνες είναι σαν μια αλληλοδιαδοχή φωτογραφιών.
Ο 46χρονος Γιώργος Δρίβας θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στην 57η Μπιενάλε Βενετίας (τον Μάιο του 2017), με εθνικό επίτροπο τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστη Ανδρεαδάκη.
Την απόφαση, που πήρε ευπρόσδεκτα έγκαιρα για τα ελληνικά δεδομένα η αρμόδια επιτροπή του ΥΠΠΟ πριν από περίπου 10 ημέρες, αναμένεται να επικυρώσει με την υπογραφή του και ο υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς. Η επιτροπή αποτελείτο από τους: Κατερίνα Κοσκινά, Συραγώ Τσιάρα, Νίκο Τρανό, Γιώργο Διβάρη, Ευάγγελο Δημητρέα, Μανώλη Μαυρομάτη και Μάριο Κωστάκη (εκ μέρους του ΥΠΠΟ). Οι προτάσεις που υπεβλήθησαν ήταν 30, εκ των οποίων οι 12 «η μία καλύτερη από την άλλη», σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες.
Το «Εργαστήριο διλημμάτων» των Δρίβα – Ανδρεαδάκη είναι μια «αφηγηματική εγκατάσταση, βασισμένη στην τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες», «η οποία επιχειρεί –με αφορμή το δίλημμα που η τραγωδία θέτει για επιλογή μεταξύ της σωτηρίας του Ξένου και της διατήρησης της όποιας ασφάλειας του Εγχώριου– να εκθέσει την αγωνία, την απορία και τη σύγχυση ατόμων και κοινωνικών ομάδων όταν καλούνται να διαχειριστούν παρόμοια διλήμματα», όπως γράφουν στην εισαγωγή της πρότασης οι δύο δημιουργοί.
«Ενσωματώνει επίσης και τις έννοιες της αναπαράστασης και της αναπαραγωγής της αλήθειας και του ψέματος, αφού ο βασικός αφηγηματικός της κορμός αποτελείται από ένα φανταστικό επιστημονικό πείραμα που υποτίθεται ότι έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’70».
Το θέμα της πρότασης, εκτός από επίκαιρο («οι αιτούντες άσυλο»), διερευνά και το ίδιο το μέσο: κινηματογράφος και εικαστικά, τα όρια και η αλληλεπίδρασή τους.
Ο Γ. Δρίβας ζει και δουλεύει στην Αθήνα και στο Βερολίνο και το έργο του έχει αναγνωριστεί με πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις. Εχει παρουσιασθεί στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσής του « (un-)documented» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (ΕΜΣΤ, 2009), καθώς και σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (ο κατάλογος μακρύς, ο χώρος περιορισμένος).
Η γνωριμία του με τον Ορέστη Ανδρεαδάκη έγινε το 2014, όταν ο δεύτερος, ως επικεφαλής στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας», παρουσίασε τέσσερις ταινίες του, μικρού μήκους. Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, εκτός από την κινηματογραφική εμπειρία του, έχει διοργανώσει εκθέσεις – εγκαταστάσεις στη Γενεύη (με Ελληνες street artists) και στην Αθήνα («Τρύπα» και «Frame, Light, Motion»).