«Σημαντικό δεν είναι το έχειν αλλά το είναι…». Ο λόγος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου δεν είχε εκείνη την τυπικότητα, την από καθέδρας χροιά που (είθισται να) χαρακτηρίζουν τις ομιλίες μπροστά σε πλατύ κοινό. Στην πιο «χαλαρή» διάθεση του κ. Ιερωνύμου συνέβαλε το γεγονός ότι βρισκόταν στα Οινόφυτα, το χωριό του. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτό που έκανε όλους τους παρισταμένους να είναι επίσης πιο χαλαροί, χωρίς τυπικότητες που υποδηλώνουν άγχος να μη σπάσει η κρούστα των διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ αγνώστων, ήταν η καθαρή ματιά των εκατοντάδων παιδιών του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων, που μετείχαν στην εκδήλωση παρουσιάζοντας τη δουλειά τους.
Παιδιά και νέοι, διαφόρων ηλικιών από το δημοτικό έως και φοιτητές, αλλά και άτομα μεγαλύτερων ηλικιών, συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες των κέντρων της Αρχιεπισκοπής που λειτουργούν σε όλη τη χώρα. Μαθαίνουν όργανα στο πλαίσιο της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής (κανονάκι, κλαρίνο, κρουστά, σαντούρι, ταμπουρά, φλογέρα), χορούς (από τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο, τη Λευκάδα, τα νησιά, τον Πόντο και τη Μ. Ασία), σπουδάζουν όχι μόνο τη βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική αλλά, για παράδειγμα, και τη λόγια οθωμανική μουσική και τη λόγια αραβοπερσική μουσική. Αλλοι μελετούν για να γίνουν ψάλτες, σπουδές καθόλου εύκολες εάν αναλογιστούμε ότι η φωνητική τέχνη και η ορθοφωνία διδάσκονται πάνω στη βυζαντινή ψαλτική τέχνη. Ολοι έχουν κάνει μια δύσκολη επιλογή μακριά από τα μουσικά hits της κάθε εποχής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι… κομπλέ και με αυτά. Ισχύει!
Και εάν φυλλομετρήσει κάποιος τα βιογραφικά αυτών των ανθρώπων, εκτός από πολλά επαγγέλματα του… χεριού, θα δει σπουδές σε θεολογία, φιλολογία, βιολογία και σε πολυτεχνεία. Αλλά ας μην επαναλαμβάνουμε τα στερεότυπα. Χιλιάδες παιδιά αναζητούν μια άλλη ουσία μακριά από τα εποχικά trendy. Καθώς έχει αρχίσει η μέτρηση των ημερών που απομένουν μέχρι την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πολλοί –ένα σύστημα ολόκληρο, να μη γελιόμαστε– με τη στάση τους (έστω κι αν στα λόγια διακηρύττουν άλλα) εστιάζουν, υμνούν τις βαθμολογικές επιτυχίες. Μιλούν για σπουδές σε περιζήτητες σχολές και για πτυχία, αγνοώντας ότι η πραγματική επιτυχία δεν έρχεται με το κυνήγι μιας θέσης (μικρής ή μεγαλύτερης), ούτε με βιοποριστικούς ελιγμούς που βαφτίζουν… το κρέας ψάρι.
Ακόμη και αν αξιολογηθεί με ωφελιμιστικά κριτήρια, βασικός παράγοντας επιτυχίας είναι η αληθινή αξιακή και συναισθηματική σύνδεση με αυτό που επιλέγεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ψευδαίσθηση της επιτυχίας αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. «Τα παιδιά αυτό που παρουσίασαν το ζούσαν με την ψυχή τους», είπε ο Αρχιεπίσκοπος. Και τόνισε: «Στόχος είναι ότι δεν πρέπει απλώς να παρέχουμε κάποια εκπαίδευση και γνώσεις στα παιδιά, αλλά βαθύτερη καλλιέργεια. Αυτό είναι που έχουμε ανάγκη».