Σε προηγούμενο σημείωμα ανέφερα τη δυνατότητα, ή μάλλον την αδυναμία, επέκτασης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Vaste projet όπως είπε και ο στρατηγός Ντε Γκωλ όταν είδε μια αφίσα που έγραφε «Θάνατος στους βλάκες». Κατ’ αρχάς θα πρέπει να εκκενωθούν τα κτίρια του γειτονικού Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου από τους νομαδικούς πληθυσμούς των μπαχαλάκηδων. Κάτι αναφανδόν αντιδημοκρατικόν. Δεύτερον, θα πρέπει να γίνει ανάπλαση όλης της γύρω περιοχής με κίνδυνο να δημιουργηθούν διπλωματικά επεισόδια με τις φυλές των Εξαρχείων. Τρίτον, θα πρέπει να εκπονηθούν σχέδια με αποτέλεσμα να διαταραχθεί ο ύπνος του υπουργείου Πολιτισμού και να αποσπασθεί η προσοχή του από το Ελληνικό Φεστιβάλ και τις λοιπές σάχλες με το Ελληνικό. Τέταρτον, κάτι θα υπάρχει και για τέταρτον, αφού, ως γνωστόν, στον ορνιθώνα που ακούει στο όνομα Ελλάς, πάντα υπάρχουν επιχειρήματα προκειμένου να μη γίνει κάτι. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για έργο ανάπτυξης.
Ο κ. Λεωνίδας Φοίβος Κόσκος, πρόεδρος του Hellenic American University, μου έστειλε την εισήγησή του για το πρόγραμμα δράσης στα πολιτιστικά, δική του πρόταση προς τη Νέα Δημοκρατία. Εκτός των άλλων αναφέρεται με έμφαση στο ζήτημα της επέκτασης του Μουσείου, σημειώνει δε πως το έργο είναι τόσο σημαντικό, ώστε υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός υπουργείου. Το σχέδιο όντως σηματοδοτεί το μοντέλο ανάπτυξης που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ελλάδα. Αν δεν κάνω λάθος η επέκταση είχε προταθεί για πρώτη φορά από τον Αντώνη Τρίτση. Οπως μου έγραψε αναγνώστης, είχαν αντιδράσει οι καθηγητές της αρχιτεκτονικής που δεν ήθελαν να μεταφερθεί η σχολή, διότι στη γύρω περιοχή διατηρούσαν γραφεία. Με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα: το Πολυτεχνείο, από μνημείο της αντίστασης κατά της δικτατορίας έχει γίνει το μαυσωλείο της αθηναϊκής και νεοελληνικής κατάντιας. Κομβικό σημείο η πυρπόλησή του και η καταστροφή των καλλιτεχνικών του θησαυρών επί πρυτανείας του κ. Μαρκάτου.
Επί Ολυμπιακών Αγώνων το ζήτημα είχε επανέλθει. Ολο το βάρος όμως έπεσε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Μάλλον για πολιτικούς λόγους, για να ενισχυθεί το αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Οσο σημαντικό κι αν είναι το Μουσείο της Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παραμένει το σημαντικότερο, με την πλουσιότερη συλλογή αρχαιοτήτων, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Κι αυτό έπεσε θύμα της υποβάθμισης και της απαξίωσης του κέντρου της Αθήνας για την επίτευξη των οποίων συνεργάστηκαν αρμονικά η ελληνική πολιτεία, οι «συλλογικότητες» και η αδιαφορία των κατοίκων. Τελευταίος ασχολήθηκε με την επέκταση ο Ν. Δένδιας, όταν ήταν υπουργός Ανάπτυξης.
Θα μπορούσε όντως το συγκρότημα να γίνει ένα αρχαιολογικό πάρκο το οποίο θα αναδείκνυε και τη σημαντική σύγχρονη αρχιτεκτονική της γύρω περιοχής. Και το κυριότερο, θα έδινε στην Αθήνα τη θέση που της αξίζει στον πολιτιστικό χάρτη του σύγχρονου κόσμου.
Γράφοντας μού ήρθε και το τέταρτον. Ενα τόσο σημαντικό έργο θα πρέπει να φυλάσσεται από την αστυνομία. Γεγονός που σημαίνει πως θα αποσπασθούν δυνάμεις από την Ηρώδου του Αττικού και το μνημείο που ακούει στο όνομα Φλαμπουράρης. Οπότε, αφήστε το καλύτερα γιατί θα μπλέκαμε άσχημα.